اسلام چگونه با این خرافات جنگیده است؟

زدن گاو نر،تاثیری در گاو ماده نمی گذارد،و داغ کردن شتر سالم باعث بهبودی شتر بیمار نمی گردد و همچنین...
اینگونه اعمال علاوه بر اینکه هیچ کدام با منطق و اندیشه علمی سازگار نیست، یک نوع زجر و ستم به حیوانات بوده است.اگر ما این عقائدو رفتار را با قوانین متقن اسلام که درباره حمایت از حیوانات وارد شده است مقایسه نمائیم،خواهیم گفت:این شریعت،نقطه مقابل افکار محیط بوده است.ما در این جا از میان دهها دستور اسلامی درباره حمایت حیوانات،فقط یک دستور کوتاهی را می آوریم:
رسول اکرم «ص »می فرماید:هر حیوان سواری بر صاحب خود شش حق دارد:
1-در هر منزلی فرود آمد،آن را علوفه دهد.
2-اگر از آبی می گذرد،آن را بر حیوان عرضه بدارد.
3-بر صورت او تازیانه نزند.
4-موقع سخن گفتن طولانی،بر پشت آن قرار نگیرد.
5-بار زیادتر از توانائی بر آن حمل نکند.
6-حیوان را به پیمودن راهی که از توانائی آن بیرون است،واندارد.[1]
مبارزه اسلام با این خرافات
اسلام با این خرافه ها،از طرق مختلفی مبارزه کرده است.هنگامی که عده ای از اعراب بیابانی که با آویزه جادوئی و قلاده هایی که در آنها سنگها و استخوانها به بند کشیده می شد،بیماران خود را معالجه می کردند،خدمت رسولخدا«ص »شرفیاب شدند و درباره مداوا با گیاهان و داروهای طبی پرسش نمودند،رسول اکرم فرمود:لازم است بر هر فرد بیمار سراغ دارو رود،زیرا خدائی که درد آفریده دارو نیز آفریده است.[2]  حتی موقعی که سعد بن ابی وقاص بیماری قلبی گرفت،حضرت فرمود:باید پیش «حارث کلده »طبیب معروف ثقیف بروید،سپس خود آن حضرت او را به داروی مخصوصی راهنمائی کرد .[3]
علاوه بر این،بیاناتی درباره آویزه های جادوئی،که فاقد همه گونه آثارند،وارد شده است.اینک،به نقل دو روایت در این باره اکتفاء می ورزیم:
1-مردی که فرزند او دچار گلودرد شده بود،با آویزه های جادوئی وارد محضر پیامبر شد.پیامبر فرمود:فرزندان خود را با این آویزه های جادوئی نترسانید،لازم است در این بیماری از عصاره «عود هندی »استفاده نمائید.[4]  امام صادق «ع »می فرمود:«ان کثیرا من التمائم شرک »،بسیاری از بازوبندها و آویزه ها شرک است.[5]
پیامبر و اوصیاء گرامی او با راهنمائی مردم به داروهای زیاد،که همه آنها را محدثان بزرگ اسلام،تحت عنوان طب النبی و طب الرضا و...گرد آورده اند،بار دیگر ضربه محکمی بر این اوهام که گریبان عرب دوران جاهلیت را گرفته بود،وارد ساخته اند.