آن چه از رصد و تحلیل محورهای عملیات روانی دشمن به دست می آید به روشنی حاکی از پیگیری ابعادی از سناریوهای گذشته ی دشمن در تضعیف انتخابات پیش رو و کاهش نقاط قوت آن است. حال باید دید که دشمن از القای عدم سلامت در انتخابات چه سودی می برد و در مقابل از نتیجه بخشی این سناریو چه آسیب هایی متوجه نظام اسلامی خواهد بود؟
با نزدیک شدن به موعد برگزاری انتخابات نهمین دوره ی مجلس شورای اسلامی، فضای انتخاباتی و هیجان سیاسی اجتماعی آن در حال تزاید است و از سوی دیگر نگاه های خارجی و بین المللی با جدیت و حساسیت قابل توجهی به رصد فضا و نتایج احتمالی آن مشغول اند. در این میان آنچه از رصد و تحلیل محورهای عملیات روانی دشمن در فضای پیش از انتخابات آینده به دست می آید به روشنی حاکی از پیگیری ابعادی از سناریوهای گذشته ی دشمن در تضعیف انتخابات در نظام جمهوری اسلامی و کاهش نقاط قوت آن است.
رهبر معظم انقلاب اسلامی (مدظله العالی) نیز در خطبه های روز عید سعید فطر سال جاری در بیانات مهمی با اشاره به فضای سیاسی روز و در پیش بودن انتخابات مجلس از تلاش عده ای برای ایجاد چالش های ضدامنیتی در جریان انتخابات آینده، ابراز نگرانی نموده و مسؤولان ذی ربط و نخبگان و نیز عموم آحاد جامعه را به هوشیاری در برابر این تهدید بالقوه و احتمالی فراخواندند. معظم له هم چنین در خطبه های نماز جمعه ی اخیر خود بار دیگر به مسأله ی سلامت انتخابات تأکید کرده و فرمودند: «مجریان انتخابات در اجرای درست انتخابات، دقت کامل را به کار ببرند. این ها چیزهاییاست که می تواند یک انتخابات خوب را برای کشور به ارمغان بیاورد. این سی و دو سهانتخاباتی که از اول انقلاب تا امروز داشتیم، خوشبختانه همه ی این ها سالم بوده؛ البته در همه ی این ها کسانی معترض بوده اند، اعتراض ها رسیدگی هم شده، احیاناً تخلفات بوده است، اما هرگز عدم سلامت در انتخابات وجود نداشته است. بعد از این هم باید همین جور باشد.»
[1] نیم نگاهی به پیشینه ی تلاش دشمن در این خصوص نشان می دهد، پیش از این نیز در فتنه ی 88 نیز محور «القای فقدان سلامت انتخابات و تشکیک در آن» یکی از محورهای راهبردی سناریوی عملیات روانی نظام سلطه بر ضد انتخابات دهم ریاست جمهوری بود. به نظر می رسد بار دیگر و با اهداف گوناگونی این سناریو در دستور کار قرار گرفته است.
بررسی اهداف سناریوی تشکیک نخست باید بدین پرسش اساسی پاسخ داد که دشمن از القای عدم سلامت در انتخابات چه سودی می برد و در مقابل از نتیجه بخشی این سناریو چه آسیب هایی متوجه نظام اسلامی خواهد بود. با نیم نگاهی به تحولات داخلی و خارجی و موقعیت نظام اسلامی و نظام سلطه و نیز پیشینه ی اجرای این سناریو می توان برای آن چنین اهدافی را متصور شد:
1- خدشه در الگوسازی از نظام اسلامی امروز که موج بیداری اسلامی منطقه ی خاورمیانه عربی و شمال آفریقا را درنوردیده است و پس لرزه های آن اروپا و آمریکا را نیز دست خوش تأثیرات خود قرار داده، جدی ترین سؤال بحث برانگیز تحلیل گران مسایل بین الملل آن است که فضای بین المللی از این پس از چه مؤلفه های جدیدی متأثر خواهد بود و نظام های سیاسی پسا انقلابی چگونه خواهند بود؟ ویژگی های برجسته ی نظام جمهوری اسلامی ایران در سطح منطقه و بین الملل، پیشتازی در بهره گیری از قدرت نرم و نیز ارایه ی الگوی «مردم سالاری دینی» به عنوان سبک بدیع و متعادلی از نظام های سیاسی و از همه مهم تر محبوبیت فراوان جمهوری اسلامی ایران در میان ملت ها، همه و همه برخی از تحلیل گران را متقاعد ساخته است که نظام مردم سالاری دینی ارایه شده در ایران مهم ترین الگوی نظام های پسا انقلابی خواهد بود! این مسأله در صورت وقوع علاوه بر آن که خط بطلانی بر آموزه های لیبرال- دموکراسی خواهد کشید، منافع قدرت های فرامنطقه ای را نیز به چالش کشیده و طبیعی است در این برهه از هرگونه تلاشی در جهت مخدوش سازی فرآیند الگوگیری ملت ها از جمهوری اسلامی ایران دریغ ننمایند. در این میان انتخابات مجلس با توجه به وجه پارلمانی نظام مردم سالاری دینی بسیار حایز اهمیت بوده و در شرایطی که ملت های منطقه همه به دنبال کردن تحولات انتخابات ایران مشغول اند، دشمن به دنبال تضعیف حضور مردم و ناسالم جلوه دادن این انتخابات خواهد بود.
2- احیای جریان فتنه جریان فتنه که در ماجرای فتنه ی 88 از درون مدعیان اصلاح طلبی اعلام وجود کرد و چند ماهی به عنوان مهره ی اصلی نظام سلطه در مهار نظام اسلامی فعال بود، اکنون به احتضار رفته است و البته این رکود و احتضار مانع از امید دوباره ی دشمن به آن نشده است. به نظر می رسد بخشی از پروژه های ضدامنیتی احتمالی دشمن در انتخابات پیش رو متکی به سرمایه ی اجتماعی جریان فتنه باشد که در شرایط کنونی از نظر دشمن لازم می نماید با تقویت گفتمان و خط تبلیغی آن این جریان احیا گردد. در این میان استمرار تشکیک در سلامت انتخابات نقش ویژه ای در تقویت ادعای فتنه گران در فتنه ی 88 خواهد داشت و با تقویت سرمایه ی اجتماعی جریان فتنه فضا را برای اقدام های ضدامنیتی احتمالی پیش رو مهیا خواهد ساخت.
3- توجیه استراتژی عدم مشارکت فعال اصلاح طلبان البته اصلاح طلبان بازگشت گرا که خود از فعالین فتنه ی 88 بودند را نباید در این میان از نظر دور داشت. اینان که خود بخشی از امیدهای نظام سلطه به مهار قدرت ایران و نرمش در نظام جمهوری اسلامی هستند، علی رغم آن که میل شدیدی جهت بازگشت به صحنه ی قدرت از مجرای انتخابات را داشتند، پس از آن که دریافتند شانس بسیار کمی از نظر اقبال عمومی در انتخابات مجلس نهم دارند، هوشمندانه استراتژی عدم مشارکت فعال را برگزیدند تا هم باعث شکست مجدد خود نشوند و هم عدم حضور خود را به گردن نظام و نبود سلامت کافی برای انتخابات بیاندازند. در چنین شرایط حداقلی، اصلاح طلبان معتدل نیز به شکل کاندیداهای سفید همسو با فتنه در انتخابات حضور دارند، زیرا در این صورت هم امید فتنه گران به کلی از انتخابات نهم منقطع نشده است و هم فضا برای توجیهات پسا انتخاباتی آنان مهیا می گردد!
ابزارها و اقدام های انجام گرفته در ادامه این پرسش مطرح می گردد که تا کنون چه اقدام هایی در جهت پیگیری سناریوی موصوف در دستور کار دشمن قرار گرفته و برای این مهم از چه ابزارهایی استفاده شده است. رصد و بررسی اقدام های رسانه های نظام سلطه و جریان های ضدانقلاب و نیز کنش اپوزیسیون نشان می دهد در مجموع اقدام هایی جهت تقویت خط تبلیغاتی یاد شده انجام گرفته و در عین حال تعامل هایی میان بازیگران مختلف این عرصه پیگیری شده است که برخی از این اقدام ها عبارت اند از:
1- ایجاد همگرایی میان جریان های اپوزیسیون و ضدانقلاب (از جمله تجمع و حضور سبزها در کنفرانس «اولاف پالمه» در سوئد و ضیافت شاه عربستان در «الجنادریه»)؛
2- پیش برد خط خبری و تبلیغاتی زیر سؤال بردن نهادهای قانونی مجری و ناظر انتخابات؛
3- سوءاستفاده از گفته های از سر غفلت برخی خودی ها در خصوص نگرانی در مورد دخالت در انتخابات؛
4- بازخوانی رسانه ای حوادث سال 1388 و تلاش در جهت تداعی تکرار؛
5- القای بی رمقی و مشارکت ضعیف در انتخابات آینده به دلیل فقدان سلامت؛
6- بهره گیری از مواضع تند برخی اصحاب داخلی و خارجی فتنه برای تشدید این سناریو؛
7- طرح چند باره ی نظارت بین المللی بر سلامت انتخابات؛
و ...
نتایج راهبردی مد نظر دشمن در حال حاضر دشمن امیدوار است در سایه ی تبعات اقتصادی گریز ناپذیر اجرایی شدن طرح هدفمند سازی یارانه ها و هم چنین رخداد فتنه ی 88 که با میدان داری جریان های سیاسی منحط و عوامل نفوذی تلخ کامی های سیاسی جدیدی را بر ملت ایران تحمیل نموده و به دنبال آن در سایه ی فرصت های احتمالی و برنامه های کاملاً مدون و از پیش طراحی شده، مردم را نسبت به حضور در عرصه ی انتخابات مأیوس نموده و با استفاده از حربه های تبلیغی و رسانه های گسترده ی تحت اختیار، از میزان مشارکت مردم در انتخابات بکاهند. به نظر می رسد تأکید غربی ها این است که این اقدام باید به ویژه با استفاده از فضای تنش درون اصول گرایان و توسط خود اصول گرایان انجام شود. تحلیل غربی ها این است که، اگر بتوانند با موفقیت و به دست اصول گرایان سلامت انتخابات مجلس نهم در ایران را زیر سؤال ببرند آن گاه خود به خود درستی ادعاهای فتنه گران در سال 88 هم اثبات خواهد شد؛ چرا که اثبات سلامت انتخابات، به معنای چالش اساسی در هویت این جریان است که متکی بر کلید واژه ی «تقلب» شکل گرفته است.
در این میان در حوزه ی اهداف بین المللی و مسایل دیپلماتیک دشمن نیز این سناریو کارآ خواهد بود. نظام سلطه به طور کلی امیدوار است این انتخابات به پیروزی مخالفین آمریکایی ها نیانجامد و برعکس به قدرت رسیدن کسانی منجر شود که روحیه ی نرم تری در مقابل نظام سلطه دارند و در دیگر سو با کاهش مشارکت عمومی–که سناریوی تشکیک در سلامت نیز در همین راستا دنبال می گردد- نخست در بحبوحه ی حساس پرونده ی هسته ای ایران قدرت چانه زنی نظام در مواجهه با فشار غرب، به طور قابل توجهی کاهش یابد و دوم الگو بودن نظام برای بیداری اسلامی در اذهان و افکار عمومی ملت های منطقه به گونه ای زیر سؤال رود که تبدیل شدن بهار عربی به سونامی استکبارشکن بیداری اسلامی منتفی گردد. سناریوی تحریم که از سوی جریان فتنه طرح گردیده نیز در همین چارچوب ارزیابی می گردد. به نظر می رسد گزینه ی تحریم، تنها کارکرد رسانه ای برای تخریب وجهه ی جنبه ی مردم سالاری نظام ایران، ایجاد تردید در سلامت انتخابات و جلوگیری از الهام بخشی ایران در تحولات منطقه ای دارد. در عین حال جری شدن جریان محتضر فتنه می تواند چالش ضدامنیتی مدنظر دشمن را نیز به حقیقت نردیک تر سازد.
راهکارهای مقابله و مهار این سناریو به نظر می رسد جدی ترین راهکار مقابله، نکته ی حایز اهمیتی است که رهبر معظم انقلاب حضرت آیت الله خامنه ای در خطبه های اخیر نماز جمعه بدان اشاره کرده و فرمودند: «مسؤولان از توطئه ی دشمن در کار انتخابات غافل نشوند. آن کسانی همکه در انتخابات رأی نمی آورند، مواظب باشند آن کلاهی که بر سر رأی نیاوردگان سال 88رفت، بر سر آن ها نرود؛ فریب نخورند. همه ی نامزدهای انتخابات و همه ی هوادارانشان،خودشان را در مقابل توطئه ی احتمالی دشمن مسؤول امنیت بدانند. انتخابات را متهمنکنند؛ کسی آب به آسیاب دشمن نریزد؛ در تبلیغات، القای فضای اختلاف و ناامیدی نشود،تا ان شاءاللَّه انتخابات خوبی داشته باشیم.»
[2] در چنین شرایطی به نظر می رسد مهم ترین محور راهبردی مهار و مقابله با توطئه ی دشمن «هوشیاری فعالان و جریان های سیاسی» خواهد بود.
1- در درجه ی نخست پای بندی جریان ها و فعالان سیاسی از طیف های گوناگون به «قانون» و راهکارهای قانونی می تواند مهم ترین مانع بر سر پیشبرد توطئه ی احتمالی دشمن باشد. در جریان فتنه ی 88 هم اگر نامزدهای معترض مسیر اعتراض خود را در چارچوب راهکار قانونی آن پیگیری می نمودند، به طور قطع سناریوی دشمن ناکام می ماند. اکنون نیز فعالان این عرصه چه در مقطع رقابت انتخاباتی و چه پس از آن قانون را فصل الخطاب خود بدانند، بی تردید چالش حادی پدیدار نخواهد شد.
2- نکته ی قابل توجه دیگر، توجه به اصول اخلاقی و منطقی در رقابت و فعالیت انتخاباتی است که هم نامزدهای انتخاباتی و هم رسانه های حاضر در این عرصه وظیفه ای حساس در این میان خواهند داشت. توجه به رفتار اخلاقی و اسلامی در رقابت ها و نیز منافع ملی و ارزش های نظام بایستی در سرلوحه ی اقدام های اینان باشد.
3- نکته ی بسیار مهمی که می تواند الگوی خوبی از معیار سنجش صحت عمل در اختیار همه قرار دهد، توصیه ی راهبردی امام راحل(ره) و مقام معظم رهبری است و آن پرهیز از ایجاد رضایت مندی برای دشمن و تکمیل پازل آن می باشد. جریان ها، فعالان و رسانه ها باید هوشیار باشند که هیچ گاه در اقدام های به ظاهر درست خود، بخشی از سناریوی دشمن را تکمیل ننمایند.
ذکر این نکته ضروری است که شرط اصلی حضور در عرصه ی انتخابات یقین به سلامت آن است، پس لازم است نامزدها نیز همین نکته را مدنظر داشته و از آب ریختن به آسیاب دشمن خودداری ورزند!
پی نوشت : [1]. خطبه های نماز جمعه تهران، 14/11/1390
[2]. خطبه های نماز جمعه تهران، 14/11/1390
