خورشید پشت ابر

روایات متعددی در مورد ترسیم ثمرات و فواید وجود گرانمایه امام غایب(ع) می توان یافت که در آن ها چگونگی بهره وری از وجود مبارک آن حضرت بیان شده است. پاره ای از این روایات از این قرار است:

1. جابربن عبداللّه انصاری از پیامبر گرامی اسلام پرسید: آیا شیعیان در زمان غیبت «قائم» از وجود مبارک او بهره ور می گردند؟ پیامبر در پاسخ فرمود:«آری! سوگند به خدایی که مرا به نبوّت بر انگیخت، آنان در غیبت او، از وجودش بهره مند می گردند و از نور ولایت و امامت او، نور و روشنایی برای زندگی خویش می گیرند؛ درست هم چون بهره ور شدن از خورشید؛ اگرچه ابرها چهره آن را بپوشانند. ای جابر این سرّ مکنون خداوند و علم مخزون اوست، آن را از غیر اهلش بپوشان».1

2. سلیمان بن اعمش از امام صادق(ع) و ایشان از امام باقر(ع) و او از امام سجاد(ع) چنین نقل کرده است که فرمود«زمین از آفرینش آدم تا کنون و تا همیشه تاریخ، از حجّت خدا تهی نخواهد بود، خواه حجّت حق ظاهر و آشکار و شناخته شده باشد و یا بنا به مصالحی، نهان و پوشیده. تا رستاخیز نیز چنین خواهد بود که اگر جز این باشد، خدای یگانه پرستیده نمی شود.»

سلیمان می گوید: گفتم: سرورم! مردم چگونه از امام غایب از نظر، بهره ور می گردند؟ حضرت فرمود«همان گونه که جهان و جهانیان از خورشید بهره ور می گردند؛ اگرچه ابر، چهره آن را پوشانده باشد.»2

3. در نامة مبارکی ـ که از سوی حضرت مهدی(عج) صادر شده است ـ به «اسحاق بن یعقوب» مرقوم شده است «...اما چگونگی بهره وری جامعه و مردم از من در عصر غیبت، درست همانند بهره وری زمین و پدیده های آن، از خورشید است؛ به هنگامی که ابر آن را از چشم ها بپوشاند.»3

بر این اساس، امام مهدی همان پیشوای گران قدر است که به برکت وجود گران مایة او زندگی انسان سامان می یابد و تمامی خوبی ها و برکت ها و الطاف نهایی خدا و بهره های معنوی، همه از وجود او سرچشمه می گیرد. آن حضرت، به اذن خدا، از پس پرده غیبت بر جهان هستی حاکم و ناظر است؛ همواره در کران تا کران جهان و همه موجودات تصرف و دخالت می کند و همه اختیارها و صلاحیت هایی را که خداوند به او و آن ها داده است، همه را در کف با کفایت خویش دارد.

باوجود آن که حضرت مهدی(عج) از نظرها غایب است؛ به قدرت خدا از توان و نیرویی بهره ور است که آن گرامی را به انجام هر کاری که اراده فرماید، قادر می سازد و همه وسایل و امکانات لازم را برای او فراهم می آورد.

آری! امام با اوصاف خاصّ خود، به راستی برای زمینیان مایة امنیت و آرامش و پناهگاه است و وجود گرانمایه اش، سبب بقا و حیات زمین و زمینیان.

به برکت وجود او، همة موجودات، روزی می خورند و زمین و آسمان استوار می گردد و به حیات و جریان طبیعی خویش ادامه می دهد. 4