رسیدگی به همسر و فرزندان: یکی از توصیه هایی که حضرت آیت الله بهجت (اعلی الله مقامه) داشتند این بود که می فرمودند: به خانه که می رسید کتاب ها را بگذارید پشت در ولی مواظب باشید که ندزدند! یعنی طوری نشود که وقتی به خانه می روید، تازه بخواهید چیزی بنویسید و کتابی بخوانید و بند کتاب و کامپیوتر و ... بشوید؛ اشتباه است، دیگر الآن باید یک وقتی را بگذارید برای زن و فرزند و اهل خانه.
تنظیم برنامه: عمرتان را به سه 8 ساعت تقسیم کنید: 8 ساعت کار و تلاش؛ که کار و تلاش ماها درس خوندن و درس دادن است. در هر حال، 8 ساعت بیرون درست کارکردن است. 8 ساعت هم برای خواب و استراحت؛ و 8 ساعت هم برای لذت های حلال، تفکر و عبادت، کارهای شخصی و...
روزی حضرت ایشان برنامه بنده را تقریر کرده و فرمودند: شما سحر از خانه می آیی بیرون و به نماز و حرم می روی، و برمی گردی خانه و صبحانه می خوری و بعد سر درس و کار تا ظهر؛ ظهر هم نماز خوانده و برمی گردی منزل ناهار را می خوری؛ اگر وقت خواب باشد نیم ساعت هم می خوابی، بعد دو مرتبه می روی بیرون سرکار و درس تا غروب، غروب هم نماز را می خوانی. تازه بعدش ما می رفتیم کتابخانه و گاهی اوقات درس های فوق العاده می رفتیم، حدود ساعت 10 به خانه برمی گشتیم.
آیت الله بهجت (ره) می فرمودند که برای چی وقتی می آیی خانه و زن و بچّه می آیند دور و برتان، تازه کتاب باز می کنید و می گویید می خواهم این ها را که صبح تا حالا خواندم مطالعه کنم؟ چون فردا می خواهم آن درس را مباحثه کنم؟ باید طوری برنامه ریزی کنید که وقت زن و بچّه ضایع نشود و به آن ها هم برسید. اهل خانواده هم حقوقی دارند. بالأخره زن و بچه و حتّی خود آدم نیازهایی دارد که اگر لذّت های حلال نباشد همان عبادتش هم با نشاط نیست، درس خواندنش هم نشاط چندانی ندارد.
معمولاً امثال ماها کمتر به این امر توجه می کنیم، زن و بچّه را رها می کنیم به حال خودشان، و خودمان را مدیون این ها می کنیم. نباید غافل شد از این که اگر پول کمتر باشد، زندگی می گذرد؛ ولی زن، دختر و پسر آدم، کمبود محبّت را از کجا جبران کنند؟ در خانه چه کسی را باید بزند و بگوید محبّت می خواهم؟ اگر مابه موقع و اندازه به زن و فرزندان محبّت ابراز نداریم، باید عوارض پس از آن را پذیرا باشیم. پول و امور مادی را می توان از خویشان، صندوق و یا کسی قرض گرفت، امّا محبّت را هیچ کس جز مرد و زن نسبت به فرزندان و مرد نسبت به همسر نمی تواند جبران کند. پس باید آدم مواظب باشد که حق همسر و فرزندانش بخاطر این که چیزی را کسب و یا جبران کند، ضایع نسازد. محبّت از امور جایگزین ناپذیر است. چند وقت پیش یک نامه ای را دریافت کردم که دختر خانمی نوشته بود، من غبطه می خورم به دختر خاله ام که می بینم پدرش او را می بوسد. دوستش دارد، محبّتش می کند. امّا دریغ از یک بوسه ای که بابای ما به ما داشته باشد. تنها حواس او به رفتار ما در منزل معطوف است. او همه ما را خسته کرده و پیوسته می گوید بکن! نکن!... .
این چیزی بود که ما از استاد گرامی حضرت آیت الله بهجت (رضوان الله تعالی علیه) یاد گرفتیم که باید نسبت به خانه و خانواده بسیار اهمیّت داد و مواظبت کرد که حق بچه ها بخاطر دیگران، یا کتاب و درس ضایع نشود.
