ماهان شبکه ایرانیان

پول ما نباید از وطن خارج شود!

در سالی که به فرموده مقام معظم رهبری حضرت آیت الله خامنه ای مد ظله العالی به نام تولید ملی، حمایت از کار و سرمایه ایرانی نامگذاری شده است بد نیست یادی از بزرگانی بکنیم که در سال های خفقان رضاخانی و در دوره ای که ایران مستعمره بیگانگان بود دست از حمایت از تولیدات داخلی برنداشته و تمام ما یحتاج خود را از تولیدات ایرانی استفاده می کردند.

در سالی که به فرموده مقام معظم رهبری حضرت آیت الله خامنه ای مد ظله العالی به نام تولید ملی، حمایت از کار و سرمایه ایرانی نامگذاری شده است بد نیست یادی از بزرگانی بکنیم که در سال های خفقان رضاخانی و در دوره ای که ایران مستعمره بیگانگان بود دست از حمایت از تولیدات داخلی برنداشته و تمام ما یحتاج خود را از تولیدات ایرانی استفاده می کردند.

مجاهد شهید حضرت آیت الله حاج شیخ محمد تقی بافقی (ره) که برخورد وی با هرگونه منکری در شهر مقدس قم و در شهر ری زبانزد خاص و عام است.

این مرد بزرگ در مدت 73 سال عمرش به هیچ وجه از جنس خارجی استفاده نکرد و جز لباس کرباس و قدک اصفهان و یزد نپوشید. حتی عمامه اش هم کرباس بود. ظروف چینی و بلور خارجی استفاده نکرد و در منزلش جز ظروف مسی و سفالین پیدا نمی شد. از خوراکی های خارج از وطن مانند: قند و شکر و نبات نیز استفاده ننمود.

آیت الله بهاء الدینی (ره) که از دوستان مرحوم بافقی (ره) بودند در این زمینه می فرمایند:

در وطن خواهی، نظیر ایشان مثل اینکه کم باشد به جوری که در سر تا پای ایشان از متاع و کالاهای خارجی خبری نبود، از عمامه وقبا و پیراهن و عبا و کفش. در تمام ضیافت هایی که از اهل علم می کرد غیر از اجناس ایرانی چیزی مصرف نمی کرد. آن زمان هنوز بساط قند و چای در ایران دائر نشده بود و از خارج می آوردند او به جای قند و چای، خرمای جهرم بین طلبه ها تقسیم می کرد با اینکه افطاری های خیلی مفصل می داد از برنج و خورشت و اینها ولی چای نمی داد. می گفت پول ما نباید از مملکت خارج شود و در جیب خارجی ها برود. حقیقت وطن خواهی را ما در ایشان دیدیم. از اموالی که در اختیار ایشان بود حاضر نبود غیر از ایران در جای دیگری مصرف شود.[1]

آیت الله اراکی (ره) هم که شخصیت حاج شیخ را می شناخته و از زهد ایشان مطلع بودند می فرمایند:

پیش از اینکه آیت الله حائری به قم بیایند حاج شیخ محمد تقی بافقی (ره) در قم بود و ایشان شخص برجسته ای بود؛ اول زاهد دنیا بود؛ از فرق سر تا نوک پا همه اش کرباس بود... در خانه اش عوض قالی زیلو بود و کاسه ها همه گلی حتی قاشق هایش چوبی؛ و چنان مهر و دوستی با طلبه جماعت داشت که معروف بود طلبه ها سرّ و رازی (ره) که نمی خواهند به مادرشان بگویند به حاج شیخ محمد تقی می گویند.[2]

آقای علی اصغر فقیهی نویسنده تاریخ مذهبی قم در این زمینه می گوید: منزل ایشان نزدیک منزل ما بود. من شاهد بودم ایشان اصلاً از اجناس خارجی استفاده نمی‏ کرد. سر تا پا کرباس می‏ پوشید. عبا، قبا و پیراهن از جنس کرباس بود. چایی ایرانی با خرما یا توت خشک می‏ خورد. از سماور حلبی و فنجان و قوری گلی که همه ساخت قم بود استفاده می‏ کرد. مطلقا از اجناس خارجی استفاده نمی‏ کرد. خوراکش بسیار ساده بود. نان دوغ و کشک.[3]

و این نمونه ای از رفتار پیشوایان مذهبی ما در زمینه حمایت از تولیدات داخلی است که می بایست سرلوحه و سرمشق تمامی ایرانیان عزیز باشند.

پی نوشت:


[1]. حسین حیدری کاشانی، سیری در آفاق، زندگینامه آیت الله بهاء الدینی، قم، نشر اعتماد، دوم، 1379، ص265

[2]. سید محمد میرسلیمانی بافقی (ره)، مفاخر بافق، یزد، انتشارات مفاخر، اول، 1385، ص50

[3]. مجله کوثر، تیر 1377، شماره 16، ص79، گفتگو با علی اصغر فقیهی

قیمت بک لینک و رپورتاژ
نظرات خوانندگان نظر شما در مورد این مطلب؟
اولین فردی باشید که در مورد این مطلب نظر می دهید
ارسال نظر
پیشخوان