آقا! خانم! سهم ما و شما از کمک به اسرائیل چقدر است...؟!
فکر می کنید چرا اسرائیل بعد از گذشت نیم قرن هنوز به حیات نامبارک خویش ادامه می دهد؟ آیا بخاطر داشتن سومین ارتش منظم دنیاست؟ یا بخاطر داشتن صدها کلاهک هسته ای؟
برای پی بردن به جواب این سوال کمی به دور و بر خود نگاه کنید و سر و وضع خویش را نظاره گر باشید.
قریب به 60 سال از تأسیس رژیم غاصب صهیونیستی می گذرد؛ ده ها و صدها کنفرانس و اجلاس و نشست و همایش در جهان اسلام! برگزار شده و هزارها قطعنامه و اعلامیه و بیانیه و طومار صادر گشته و خدا می داند چند بار رژیم اسرائیل محکوم شده است؛ اما... اما هنوز نام این رژیم بر نقشه ها خودنمایی می کند و بر سر زبان ها می چرخد و در کشورهای دنیا سفارتخانه و در سازمان های جهانی حق رأی دارد و دائما در سازمان ملل قطعنامه صادر می کند و علیه این کشور و آن کشور موضع می گیرد و... و هر روز حلقه محاصره را بر ملت مظلوم فلسطین تنگتر و روز به روز نسل کشی مردمان ستمدیده این سرزمین را بیشتر و خانه هایشان را خراب و فرزندانشان را آواره می کند و... می دانید چرا؟
گوشی های «نوکیا» Nokia و «موتورولا» Motorola جیب های ما را اشغال کرده است؛ موسیقی از ام پی تری پلیرهای «آی پود» IPod به گوش ما می رسد؛ سی پی یوهای «اینتل» Intel تجارت و اقتصاد و فرهنگ و سیاست ما را می گرداند و اطلاعات آن ها را پردازش می کند؛ پرینترهای «اچ پی» HP مطالب ما را به چاپ می رساند؛ اوقات سرگرمی مان با فیلم های هیجانی «هالیوود» Hollywood که در کمپانی بزرگ «فاکس قرن بیستم» Fox 20 Century تولید شده، پر می شود و برای کودکانمان کارتون های معروف «والت دیزنی» Disney را با تلویزیون های «پایونیر» Pioneer نمایش می دهیم؛ در هنگام سفر این دوربین های «کوداک» Kodak هستند که لحظات زیبای ما را ماندگار می کنند؛ این مجریان اخبار شبکه «سی ان ان» CNN و خبرنگاران مجله هفتگی «تایم» TIME هستند که اخبار دنیا را به گوش ما می رسانند؛ بچه هایمان با شیرخشک های خوشمزه ی «سرلاک» Cerelac بزرگ می شوند و شکلات های «مگی» Maggi و «کیت کت» KitKat و «اسمارتیز» Smarties می خورند؛ بعد از وعده های غذایی مان هیچ چیز به اندازه نوشابه های «کوکاکولا» Coca Cola و «پپسی» PEPSI و «فانتا» Fanta و «میریندا» Mirinda نمی چسبد و آنچه که خستگی را بعد از یکروز کاری از تن آدم به در می کند یک «نسکافه»ی Nescafe مخلوط با «کافی میت» Coffee Mate است. البته ناگفته نمی ماند که صورت هایمان را با «ژیلت» Gillette اصلاح می کنیم، مسواک هایمان «اورال بی» OralB است، سیگار «مارلبرو» Marlboro بر گوشه لبمان نشسته و خودکار «بیک» BIC و روان نویس «پارکر» Parker در جیبمان یافت می شود؛ و البته بگذریم از تیشرت های رنگ و وارنگ «باس» BOSS که گاهگاهی به تن می کنیم و بارانی های خوش دوخت «نایک» Nike که بدن ما را از برف و باران حفظ می کند و کفش های خوش پای «تیمبرلند» Timberland که در گرما و سرما همراه ماست و لباس های ورزشی «چامپیون» Champion که ما را در افتخارات ملی و محلی همراهی می کند؛ و... دیگر نگوییم چرا شعار مرگ بر اسرائیل اثر ندارد! دیگر نگوییم چرا این همه اعلامیه و قطعنامه و تظاهرات به ثمر نمی نشیند؛ تا وقتی که مسئولین ما قراردادهای نفتی را با شرکت چند ملیتی «شل» Shell امضا می کنند و فروشگاه های زنجیره ای پوشاک «بنتون» Benton مد را به ما عرضه می دارند و محصولات غذایی «نستله» Nestle در یخچال های ما جاخوش کرده اند اوضاع همین است که هست.... شاید بگویید چرا؟به گواهی اسناد و مدارک، هر ریالی که بابت خرید و مصرف این محصولات می پردازیم گلوله ای می شود در قلب کودک فلسطینی، و بمبی بر سر خانه اش، و عاملی برای ویرانی سرزمین و آوارگی هموطنان او؛ و بگذریم از اینکه ریال های ما، بودجه سالانه دولت اسرائیل را افزایش و موجبات رفاه زندگی شهروندان آن را فراهم و روزگار را به کام مردم آن می گرداند.
این تازه اول قضایاست و اگر نگاهی به تورات و تلمود و قباله(کتاب های مقدس یهودیان) و پروتکل های 24 گانه صهیونیسم بیندازید خواهید فهمید که قضایا پیچیده تر از این حرف هاست و اسرائیل این پدیده شوم قرن بیستم نه تنها داعیه دار حکومت بر سرزمین فلسطین و بعد از آن کل منطقه خاورمیانه است، بلکه مدعی حکومت بر تمامی جهان می باشد. گلدامایر نخست وزیر اسبق رژیم صهیونیستی می گفت «هر جا که یک یهودی هست آنجا مرزهای اسرائیل بزرگ است».
در کتاب قبّاله می خوانیم:
1. کشتن غیر یهودی و غصب کردن و دزدیدن مال او بر یهودی، در صورتیکه مقدور باشد، جائز، بلکه واجب است.
2.برای آنکه سلطنت و آقایی تنها برای یهودیان باقی بماند، لازم است هر فرد یهودی، تمام نیرو و امکاناتش را صرف بدست آوردن مال و ثروت، و منع دیگر ملت ها از اندوختن زر و سیم و سیادت و آقایی نماید.
3. از آنجا که افراد یهودی در عزت الهی با هم شریک و مساوی هستند، پس دنیا و مظاهر آن مال آن هاست و حق بهره برداری از آن ها را دارند و دزدیدن مال یهودی برای همکیشان او جائز نیست، ولی دزدیدن مال غیر یهودی مانعی ندارد بلکه اصلا نام دزدی نباید روی آن گذارد؛ این عمل در حقیقت استرداد مالی است که در دست دیگران است و دین آنرا برای یهودی مباح ساخته است؛ اموال غیر یهودی مانند اموال بی صاحب یا ریگ های کنار دریا است که هر کس زودتر دست روی آن ها بگذارد، مالک آن ها خواهد شد. بنی اسرائیل در مثل مانند زنی است که در خانه نشسته و شوهرش از راه کار و کوشش، مال و ثروت فراهم می کند و او بدون آنکه در رنج کارگری با او شریک باشد، با مرد سهیم است و حق بهره برداری از دست رنج او را دارد.
4. برای یهود سوگند دروغ خوردن مخصوصا هنگام معامله با دیگر ملت ها جایز است، زیرا اصل سوگند برای از بین بردن نزاع قرار داده شده ولی درباره غیر یهودی که عبارت باشند از حیوانات ناطق این سوگند اعتبار ندارد!«...بگذارید دیگر اشاره ای به پروتکل های صهیونیسم که مجموعه قوانین مصوب نزد علمای قوم یهود است نکنم، که هوش را از سرتان خواهد برد؛ بگذارید نگویم که رژیم خبیث صهیونیستی معتقد است غیر یهودی، اعم از مسلمان و مسیحی و زرتشتی، همگی حیوانات ناطقی هستند که خداوند برای بهره کشی قوم یهود از آنان، خلق کرده است و انسان برتر فقط و فقط یهودی ها هستند؛ بگذارید نگویم که غاصبان فلسطین جان و مال و ناموس غیر یهودی را بر خود مباح می دانند؛ و... (توصیه می کنم حتما پروتکل های 24 گانه یهود را مطالعه بفرمایید)
نتیجه آنکه هر ریالی را که بابت خرید و مصرف کالاهای صهیونیستی پرداخت می کنیم، در واقع با دست خود گوری برای خویش کنده ایم...
