سرویس فرهنگی فردا: پوران درخشنده کارگردان باسابقه سینمای ایران که با ساخت فیلم‌هایی چون «هیس دخترها فریاد نمی‌زنند» و «شمعی در باد» در گفت‌وگو با روزنامه قانون از وضعیت فعلی نمایش فیلم‌های اجتماعی در سینمای ایران گلایه کرده است.
درخشنده در این گفت‌وگو با گلایه از اختصاص اکثر سالن‌های سینما به فیلم‌هایی غیر از آثار اجتماعی گفت: به نظر من تنها ساختن کافی نیست؛ فیلم ساخته می شود اما باید دیده شود. زمانی که در سینماها محدودیت دیدن وجود دارد و سینماها در اختیار فیلم‌های دیگری است که چندان جایگاهی ندارند، یا زمانی که فیلم‌های اجتماعی را با نام سیاه‌نمایی در سایه قرار می دهند، فیلمسازی راه به جایی نمی‌برد. سینما یک ابزار قدرتمند و حرف مشترک جهانی است. فیلم «زیر سقف دودی» 6 سال پیش ساخته می‌شود، اما با برچسب سیاه‌نمایی به آن توجه نمی‌شود و هنگام انتخاب فیلم نیز نادیده گرفته می شود و در حقش اجحاف صورت می گیرد؛ در این شرایط است که خوراک تهیه شده، به دست مخاطب نمی‌رسد. یعنی فرستنده، پیام را می فرستد اما گیرنده پیام را دریافت نمی کند. در برخی از نقاط ایران سینما وجود ندارد و در تهران نیز بیشتر سینماها به ژانرهای دیگر اختصاص داده می‌شوند؛ پس جای سینمای اجتماعی کجاست؟ به نظرم باید فیلمی بسازم با عنوان «هیس! فیلمسازان مستقل فریاد نمی زنند»؛ چرا که آن ها همیشه در سایه قرار می گیرند و جز مردمی که فیلمساز را می شناسند و سعی می کنند کار او را ببینند، حمایت دیگری ندارند.
وی در ادامه با اشاره به کانالیزه کردن سینما برای دیده شدن یک سری آثار خاص خاص اظهار کرد: نابرابری‌های پخش از نظر من این‌گونه است که به یک فیلم 100 سالن سینما می‌دهیم و به یک فیلم دیگر 30 سالن سینما؛ چه اشکال دارد که به هردوی این فیلم‌ها100 سالن سینما بدهیم؟ ما سینما را کانالیزه می کنیم تا مخاطب، فیلم خاصی را که مدنظر است، ببیند. چرا این کانالیزه شدن را به سمت سینمای اجتماعی نمی‌بریم؟ سینمای اجتماعی، فرهنگ و هنر است و بحث سیاسی ندارد بلکه بازتابی است از حوادث جامعه که صد در صد تاثیرگذار خواهد بود.
