تأکید و ترغیب أکید اسلام بر کثرت اولاد و آبستن شدن های عدیده زنان و به عرصه آوردن فرزندان، نه تنها معارض و مزاحم با کمالات نفسانی و طیّ معارج در مدارج روحانی و وظائف علمیّه و عملیّه مختصّه به آنان نمی باشد، بلکه کمال ملائمت و سازگاری را با این امر خطیر دارد. زن در عین بچّه زائیدن و پروریدن، با کمال قدرت توان آن را دارد که تحصیل علم و کمال کند؛ و در سیر کاروان انسانیّت حائز مقام اعلا گردد؛ و به جمیع اعمالی که در جامعه انسانیّت بر دوش ایشان است و از مختصّات آنان به شمار می آید، اشتغال ورزد.
فقیه گرانقدر عصر اخیر ما، حضرت آیة الله العظمی حاج سیّد محسن طباطبائی حکیم زاد الله فی درجاته و مقاماته، دو زوجه داشت؛ از یکی 9 پسر و یک دختر، و از دیگری یک پسر و 9 دختر خداوند متعال به وی روزی فرموده بود.
پسران و دختران در طیّ مدارج کمالیّه هر یک آیتی شهره زمان شدند. از علوم و معالی نفسانیّه پسران و جهاد فی سبیل الله و شهادت عدّه عدیده ای از آنان در راه مبارزه با صدّام کافر چه چیزها که نشنیدید و چه داستان ها که در تاریخ مضبوط نماند؟!
از کمالات نفسانیّه دختران هر یک به نوبه خود از تدریس و تعلیم و ارشاد بانوان نیز هنوز زنگ آن در گوش جوامع نجف اشرف طنین انداز است. خود آن دو بانوی بزرگوار در نهایت علم و تقوی و قدس، محلّ رجوع نسوان اعراب از تمام سرزمین های عرب نشین بودند؛ و به مسائل و ما یحتاج آنان پاسخ می دادند و آراء و انظار مرحوم حکیم را که قائد و پیشوا بود، به جهانیان می رسانیدند. چون آیة الله حکیم عرب بود، لهذا زبان مادری و قومی خاندان و اولاد و ازواج او نیز عربی بود.
علامه فاضله حکیمه، فاطمه بیگم دختر علامه مجلسی جدّه اعلای ما، دارای فرزندان بسیار، و خود نیز فقیهی عالیقدر و عالمی نبیل بود؛ دارای مجالس تدریس و تعلیم و حدیث و روایت و تفسیر، که در کتب مسطور می باشد.
علامه فاضله حکیمه، آمنه بیگم دختر مجلسی أوّل که عمّه این مخدّره و طبعاً عمّه اعلای ما محسوب می گردد؛ بیا و ببین از جهت کمالات و علوم، و نیل به مقام اجتهاد، و بحث های علمی با زوجش جناب فقیه گرانقدر ملّا محمّد صالح مازندرانی، صاحب «شرح کافی» و «تعلیقه بر معالم الاصول» به حدّی راقی و عالی بود که تا هنوز که هنوز است جهان فضیلت و علم و ادب اسلامی بدو چشم دوخته است.
وی پسرانی و دخترانی داشت که ملّا محمّد أکمَل و آقا باقر بهبهانی و جمیع اولاد و خانواده اش از أحفاد و نوادگان او محسوبند؛ و از جهت کمالات علمیّه، نور دهنده و ضیاء بخشنده عالم اسلام و مَفخر عالم تشیّع به شمار می روند.
