جرعه اول
«جهاد» در لغت به معنای تلاش کردن و به کار گرفتن نیرو و توان خویش برای تحقق بخشیدن یک هدف می باشد؛ لکن چون از باب «مفاعله» است، معمولاً در مواردی به کار می رود که نوعی همکاری، تقابل و رقابت در آن وجود دارد، بنابراین در «جهاد» معمولاً طرف دیگری هم در کار است و دو طرف در برابر هم صف آرایی کرده، هر یک برای دستیابی به هدف خویش و پیروزی بر دیگری به فعالیت می پردازد و هر چه در توان دارد به کار می گیرد.
پس شرط اول جهاد این است که در آن، تلاش و کوشش باشد و شرط دومش این است که در مقابل دشمن صورت گیرد.
امروز دشمن پس از مایوس شدن از حمله و تهدید نظامی، بر روی چند نکته اساسی دست گذاشته است. یکی از بارزترین آن ها مسئله اقتصادی و در واقع معیشت مردم است. دشمن به خیال خام خود می خواهد مردم را تحت فشارهای اقتصادی، از انقلاب و آرمان های والای آن جدا و با به زانو درآوردن کشور از لحاظ اقتصادی و با فلج کردن پایه های اقتصادی کشور، مردم را مایوس کند؛ لذا رهبر معظم انقلاب این تجاوز دشمن را از پیش شناسایی کرده و چندین سال است که با عناوین مختلفی چون «پیشرفت و عدالت»، «همت مضاعف، کار مضاعف»، «جهاد اقتصادی»، «تولید ملی حمایت از کار و سرمایه ایرانی»، «اقتصاد مقاومتی» و از این قبیل، آحاد ملت را هوشیار کرده اند.
جرعه دوم
امروز ما در شرایط اقتصاد مقاومتی قرار داریم. اقتصاد مقاومتی به این معناست که باید هم روند رو به رشد اقتصادی در کشور حفظ شود، هم آسیب پذیری اش در مقابل ترفندها و حیله های دشمن کاهش پیدا کند.
یکی از شرایط اقتصاد مقاومتی، استفاده از همه ظرفیت های دولتی و مردمی است؛ به قسمی که هم از فکرها و اندیشه ها و راهکارهایی که صاحب نظران می دهند، استفاده کنیم، هم از سرمایه ها به طور بهینه بهره ببریم.
از الزامات اقتصاد مقاومتی، کاهش وابستگی کشور به نفت است؛ این وابستگی، به قول مقام معظم رهبری میراث شوم صد ساله ماست! و ما اگر بتوانیم از این فرصت بوجود آمده استفاده کنیم و تلاش نماییم که درآمد حاصل از نفت را با فعالیت های اقتصادی درآمدزای دیگری جایگزین کنیم، بزرگترین و مهمترین حرکت را در باب اقتصاد انجام داده ایم.
در این زمینه می توان واحدهای کوچک و متوسط را فعال کرد؛ زیرا امروزه عمده واحدهای بزرگ ما فعالند و سوددهی خوبی هم دارند، اما باید به فکر واحدهای متوسط و کوچک تولیدی بود؛ چرا که مستقیماً با معیشت مردم در ارتباط بوده و به مردمی کردن اقتصاد که از دیگر الزامات اقتصاد مقاومتی است، کمک می کند.
جرعه سوم
همان طور که رهبر انقلاب بارها اشاره کرده اند، اقتصاد اسلامی دو پایه اصلی دارد، یکی «افزایش ثروت ملی» و دیگری «توزیع عادلانه و رفع محرومیت درون جامعه اسلامی».
از طرفی باید کشور اسلامی، کشوری ثروتمند بوده، فقیر نداشته باشد و بتواند با ثروت و قدرت اقتصادی خود، اهداف والای خویش را پیش ببرد و از طرفی فراموش نشود که هدف اصلی در کشور ما و در نظام جمهوری اسلامی، چیزی نیست جز تامین عدالت.
اینکه کشور ثروتمند شود، تولید ناخالص ملی بالا برود و به خودکفایی برسیم، اما ثروت ها در گوشه ای و به نفع عده ای جمع شود و عده کثیری از مردم همچنان فقیر بمانند، با مکتب ما سازگاری ندارد؛ به عبارتی دیگر افزایش ثروت ملی، مقدمه ای است برای تامین عدالت.
و اما بزرگترین گام در راه استقرار عدل، رفع محرومیت از طبقات محروم و تهیدست و کم درآمد است؛ قشری که به فرموده بنیان گذار انقلاب اسلامی، حضرت امام خمینی(ره)، ولی نعمتان مایند که همواره و با تمام وجود، از انقلاب و اسلام دفاع کرده اند و با وجود تمام سختی ها و محرومیت هایی که کشیده اند، بیشترین بار نظام را به دوش کشیده اند.
جرعه چهارم
مسئله اشتغال و کارآفرینی، مسئله بسیار مهمی است و پرداختن به این موضوع، جهادی است فی سبیل اللَّه؛ حرکت در این راه، نه صرفاً یک اولویت، بلکه ضرورت امروز کشور ماست.
امروز، آبروی اسلام در گرو آن است که ایران اسلامی پس از تحمل این همه دشمنی و کارشکنی، به کشوری آباد تبدیل شود، کار و تلاش در آن فراگیر باشد، زندگی مردم سروسامان، فقر و محرومیت ریشه کن، تولید داخلی با نیازهای مردم متعادل و کشور به خودکفایی برسد.
امروز جهانیان و بخصوص کشورهای اسلامی به پا خاسته نظاره گرند که آیا جمهوری اسلامی با آن آرمان های والا، با آن مردم دلیر و انقلابی و با آن عزم راسخ، می تواند روی پای خود ایستاده و زیر بار تحریم ها نه تنها قد خم نکند، بلکه شکوفا شود.
عده ای می گویند، پیشرفت در زندگی مادی و معنوی و رونق معیشت مردم، با جهاد سنخیتی ندارد؛ اینان با الفبای جهاد آشنایی ندارند.
بدون جهاد هیچ چیز نصیب انسان نمی شود؛ نه دنیا و نه آخرت. بدون جهاد یک ملت نمی تواند سرش را بالا بگیرد و طعم عزت را بچشد. کشور ما اگر امروز شأن و موقعیتی در جهان پیدا کرده، به برکت مجاهدت های آحاد ملت در عرصه های مختلف بوده و هست.
جرعه پنجم
حرکت های جهادی باید توجه خود را به نیازهای اساسی مردم معطوف کنند؛ به عنوان مثال در عرصه کشاورزی و دامپروری ورود کرده و موانع و مشکلات را با راهکارهای علمی، مطالبه گری از مسئولان و بسیج کردن آحاد مردم برطرف نمایند؛ به گونه ای که محصولات اصلی کشور در داخل تولید شود.
این ها مواردی دور از انتظار نیست و اصلاً چنین انتظاری از حرکت های جهادی، خصوصاً دانشجویان می رود؛ مانند روزهایی که کشورمان از نعمت جهاد سازندگی برخوردار بود و جهاد سازندگی توانست در این حوزه، کشور را از واردات مواد لبنی بی نیاز سازد تا جایی که امروز محصولات لبنی ما به دیگر کشورها صادر می شود.
جرعه ششم
آنچه که امروز متاسفانه شاهدیم این است که هنوز ارتباط سازمان یافته و مشخصی میان صنعت و دانشگاه برقرار نشده است؛ دانشجویان در فضایی کاملاً آکادمیک و به دور از فضای عملی، چندین سال به تحصیل علم می پردازند، در حالی که با مشکلات واقعی صنعت دست و پنجه نرم نمی کنند؛ این در حالی است که ایجاد نظام صحیح میان صنعت و دانشگاه، علاوه بر حل معضل بیکاری و ایجاد اشتغال، باعث صرفه جویی ارزی و استقلال صنعتی کشورمان خواهد شد.
از آن مهم تر اینکه، دانشجو باید با اقشار مختلف جامعه در ارتباط باشد، باید مسائل را از نزدیک لمس کند تا بتواند از پتانسیل دانشگاه برای رفع علمی و عملی مشکلات مردم استفاده کند. در غیر این صورت مطلبی می خواند، مقاله ای می نویسد و پروژه ای انجام می دهد که بعضاً هیچ ارتباطی با نیازهای واقعی جامعه ندارد.
در این خصوص تشکل های دانشجوئی و به طور ویژه گروه های جهادی بیشترین وظیفه را به عهده دارند؛ هم چنان که یکی از اهداف اصلی تشکل های دانشجویی، استکبارستیزی و کمک به پیشرفت کشور است.
حوزه فعالیت حرکت های جهادی باید آن چنان گسترده، عمیق و علمی شود که بتواند جامعه دانشگاهی کشور را با مناطق محروم کشور پیوند دهد. وقتی قشر دانشگاهی ما به مناطق محروم سرکشی کند، مشکلات را از نزدیک ببیند، طبعاً تفکر پیگیری اقتصاد عدالت محور در او زنده می شود.
جرعه هفتم
از مجموع مطالب گفته شده این طور نتیجه می گیریم که با توجه به شرایط کنونی انقلاب، باید به عرصه اقتصادی و بهبود معیشت مردم با تمام قوا ورود کنیم؛ این ورود باید ویژگی هایی داشته باشد که مهم ترین آنها جهاد گونه، آگاهانه، مردمی، عدالت محور و در تماس نزدیک بودن با اقشار ضعیف جامعه و به عبارتی همراه بودن با عشق و ایمان، بصیرت و همت است.
در اینجا نقش حرکت های جهادی، بخصوص دانشجویی کاملاً مشخص است. می توان گفت، مسئله توجه به پیشرفت کشور با نگاه اقتصادی عدالت محور، ثمره حرکت های جهادی دانشجویی است.
با جهاد و با بصیرت، با حضور
با نشاط و علم و ایمان، عشق و شور
می شود ایران اسلامی ما
کشوری آباد در اوج سرور
