گ خواب "نعمت الله" بعد از آرایش غلیظ نه چندان دلچسبش، به دل مى نشیند، نه از آن رو که زنم و خوب لحظه هاى زن را درک مى کنم، خنده هاى یواشکى اش را مى فهم و با بغض هاى بیجا ترکیده اش، بغضم مى گیرد، نه... رگ خواب با داستانى نخ نما و عاشقانه شروع مى شود و به نهایتى عجیب و فاجعه بار مى رسد، سادگى رابطه اى عاشقانه که در تمام تیزرهاى اثر هم خودش را تبلیغ مى کند تا شک نهایى اش را براى مخاطب و درست در لحظه ى موعود به صورتش بکوبد، درست همان جا که زن روى آسفالت خیس مى غلتد و نگاه خیره اش نه از غم که حیرتیست عجیب از آدمیان. آدمیانى که نه عشق، هر واژه اى با پشتوانه ى احساس را در سریع ترین زمان ممکن لاى نان همبرگر مى گذارند و تا سرد نشده مى بلعند، سیرى!!
"رگ خواب" دوست داشتنیست نه از آن جهت که لباس سرخ زن را با بوى باقالى پلو مى فهم ، نه.... قصه روایتى ست از سادگى زنانى که هنوز شبیه مادرم، همه ى لبخندها را از سر انسانیت مى دانند، و دست گرم فشردن ها را از دل رحمى.دنیا به مثابه ى مرد فیلم هجومى ست از انگشت هاى اشاره سمتت که سپر مى خواهد و سایه بان در برابرش خنده دار است.
اتاقى شیک در هتلى گران، عطرهاى کادوپیچ شده، رستوران هاى طبقه بیست و چندم و لباس هاى پرزرق و برق فیلم هایى با معشوق فریب خورده، اینجا اتاقیست نیمه متروک، گربه اى بى صاحب، سردى طولانى و نم خاکى که روى درو دیوار هر خانه اى پیدا مى شود. رگ خواب زن ساده تر و ملموس تر از تمام فیلم هاى لوکس هالیوود و حتى سینماى به اصطلاح بدنه خودمان.اینجا همه چیز نشانه و شاید نمادیست از بى پناهى. بى پناهى انسانى -که نه لزوما زن- دنیاى مدرن امروز را کمتر مى شناسد.
من اما، براى زن فیلمى که مردى تصویرش کرده، بغض نمى کنم، آهاى خبردار را که مردى خوانده توى ماشینى که مردى مى راندش پخش مى کنم و لبخند مى زنم به همه ى آن هایى که فکر مى کنند یک "رگ خواب " براى خوابیدن زمستانى کافیست. خرس هاى قطبى هم بهار بیدار مى شوند.
پانوشت: این یک متن فیمینیستى نیست.