این روزها تب آنفلوآنزا بالا گرفته و معمولا با ابتلای یک نفر در یک خانواده، همه اعضای خانواده با شدت و ضعف بیشتر یا کمتر، این بیماری را تجربه می‌کنند. اما اگر یکی از اعضای خانواده به یک بیماری زمینه‌ای هم دچار باشد، در آن صورت این بیماری با شدت بیشتری در او بروز می‌کند و طبیعتا به مراقبت‌های خانگی بیشتری هم نیاز خواهد بود. یکی از گروه‌های در معرض خطر، دیابتی‌ها هستند که در زمان ابتلا به آنفلوآنزا ممکن است به دلایلی دچار افزایش قند خون شوند؛ دلایلی مانند تغییرات هورمونی، استرس و اینکه فرد تحت تاثیر بیماری، قادر به رعایت برنامه غذایی همیشگی‌اش نیست. از سوی دیگر، سیستم ایمنی دیابتی‌ها کمی ضعیف‌تر است و ممکن است آنفلوآنزا در آنها با شدت بیشتری دیده شود. به همین دلیل مهم ترین کار، پیشگیری و مبتلا نشدن به این بیماری است. بر همین اساس، به بیماران دیابتی و زنان باردار توصیه می‌شود سالانه واکسن فصلی را تزریق کنند. اما سوال این است که اگر یک فرد دیابتی به هر دلیلی نتوانست از بروز آنفلوآنزا پیشگیری کند و بیمار شد باید چه کار کند؟ توصیه‌های زیر، پاسخی است به همین سوال.
فرد مبتلا باید در منزل بماند و در محل کار حضور نیابد، تا علاوه بر اینکه استراحت کافی داشته باشد از ابتلای دیگران نیز جلوگیری شود زیرا در کنار تغذیه مناسب، داشتن استراحت خود عاملی خواهد بود برای کوتاه کردن دوره بیماری. البته در این دوران حتماً به پزشک‌تان نیز مراجعه داشته باشید.
مطمئن باشد که قرص‌ها و انسولین خود را به موقع و مانند گذشته مصرف کرده و حتی وقتی که بیمار نمی‌تواند چیزی بخورد، بیمار باید تحت نظر پزشک خود داروها را کنترل کند و در صورت نیاز به افزایش میزان داروها، این کار باید زیر نظر پزشک صورت گیرد. دریافت نکردن کافی انسولین می‌تواند به کتواسیدوز دیابتی منجر شود.
قند خون خود را هر 4 ساعت یکبار اندازه‌گیری کرده و نتایج را پیگیری کند.
مایعات فراوان (بدون کالری) که بهترین آن آب است، بنوشد و سعی کند مانند زمان قبل از بیماری غذا بخورد. اگر بیمار قادر به خوردن غذاهای جامد نیست، از غذاهای نرم و مایع با میزان کربوهیدرات مساوی با غذاهایی که قبلا مصرف می‌کرده است، بخورد. البته در این زمان مصرف سبزیجات فیبردار و کم‌نشاسته و البته پرویتامین می‌تواند دوره بیماری را در کنار کنترل قند خون، کوتاه کند.
خود را روزانه وزن کند. از دست دادن وزن بدون برنامه و تلاش برای کاهش وزن، می‌تواند نشانه بالا بودن قندخون باشد. یادتان نرود که کاهش وزن خود عاملی خواهد بود برای تضعیف سیستم دفاعی بدن، بنابراین باید از تشدید آن جلوگیری کرد.
دمای بدن خود را هر روز صبح و عصر اندازه‌گیری کند. تب می-تواند علامت عفونت باشد و نیاز به توجه و پیگیری به مراتب بیشتری دارد.
داروهای لازم باید حتماً توسط پزشک تجویز شود و از داروهای مشابه سایر افراد خانواده و یا دوستان استفاده نکنند زیرا که بعضی از داروها ممکن است حاوی مواد قندی باشند یا سبب افزایش قندخون شوند و یا تداخلی با داروهای دیگر فرد دیابتی داشته باشند.
کی برویم دکتر؟
در صورت مشاهده علایم زیر، فرد مبتلا باید حتما با پزشک خود تماس گرفته و یا به مراکز درمانی مراجعه کند:
• احساس ضعف و بیماری شدید؛ به‌طوری که فرد نتواند به طور معمول غذا بخورد، به خصوص اگر این حالت 6 ساعت طول بکشد.
• داشتن اسهال شدید و یا اسهال و استفراغی که بیشتر از 6 ساعت به طول انجامد.
• احساس خواب آلودگی، کاهش سطح هوشیاری، خشکی دهان و تنفس اسیدی از علایم کتواسیدوز دیابتی هستند. اگر در این مرحله اقدام اساسی صورت نگیرد، سطح اسیدهای خون به‌طور غیرطبیعی افزایش یافته و فرد به کما می‌رود.
• دردهای شکمی و سرفه های شدید
• از دست دادن وزن حدود 2 تا 5/2 کیلو گرم یا بیشتر
• تب بالای2/38 درجه سانتی‌گراد
• قند خون کمتر از 60 میلی‌گرم در دسی‌لیتر، یا ثابت ماندن قند خون در 250 میلی‌گرم در دسی‌لیتر یا بیشتر
• داشتن مشکل در تنفس
• بهبود نیافتن بعد از 1تا 2 روز
گلوکومتر، تب‌سنج و کیت‌های سنجش کتون در ادرار نیز باید تهیه شود و اگر کتون در ادرار دیده شد، باید با پزشک میزان انسولین را دوباره تنظیم کرد. بیماران دیابتی با کنترل قند خون، رعایت کلیه نکات صحیح بهداشتی و تغذیه‌ای و داشتن فعالیت فیزیکی مناسب و مصرف به موقع و کافی داروها می‌توانند به تقویت سیستم ایمنی خود کمک به سزایی کرده و در شرایط کاملا طبیعی زندگی کنند.
منبع:http://www.salamat.com
/ک
