ممکن است سیگار کشیدن با افزایش خطر ابتلا به بیماری تضعیف کننده عضلات آمیوتروفیک لاترال اسکلروز(ALS) مرتبط باشد
بیماری آمیوتروفیک لاترال اسکلروز یک اختلال تخریبی عصب های حرکتی است که هر ساله فقط در آمریکا بیش از 5500 تن در ایالات متحده به آن مبتلا می شوند. هیچ درمانی برای بیماری ای.ال.اس وجود ندارد و اندک روش های درمانی فعلی نیز به طور محدود موثر واقع می شود.
در حدود 90 درصد از مواردی ای.ال.اس پراکنده و با منشا ناشناخته و احتمالا محیطی هستند. برای بررسی رابطه میان کشیدن سیگار و بیماری ای.ال.اس، دکتر "هائو وانگ"، پروفسور دانشکده بهداشت و سلامت عموم هاروارد بوستون، و همکارانش داده های 5 مطالعه درازمدت مختلف را در مورد بیش از 1/1 میلیون شرکت کننده که 832 از آنها مبتلا به ای.ال.اس بودند را تجزبه و تحلیل کرد. مدت زمان این پیگیری بین 7 تا 28 سال بود.
میزان شیوع ای.ال.اس در مجموع 5 مطالعه مذکور با سن افزایش یافت و در همه گروه های سنی مردان بیشتر از زنان به آن مبتلا شده بودند. افرادی که در ابتدای این مطالعه همواره سیگار کشیده بودند در مقایسه با افرادی که هرگز لب به سیگار نزده بودند بیشتر با خطر ابتلا به بیماری ای.ال.اس دچار شدند. سیگاری ها فعلی 42 درصد و سیگاری های سابق 44 درصد بیشتر با خطر ابتلا به این بیماری روبه رو بودند.
خطر ابتلا به ای.ال.اس همچنین با تعداد بسته های سیگار مصرفی در یک سال (حاصل ضرب تعداد بسته های مصرفی در هر روز در تعداد سال های کشیدن سیگار) افزایش یافت. علاوه بر این، یقینا تعداد متوسط سیگاری های کشیده شده در هر روز و طول مدت کشیدن سیگار که به طور مستقل بررسی شد و با تعداد بسته های سیگار مصرفی در یک سال ترکیب نشد با بیماری ای.ال.اس مرتبط بود.
خطر ابتلا به بیماری ای.ال.اس با افزایش هر 10 سیگار مصرفی در هر روز 10 درصد و هر 10 سال کشیدن سیگار 9 درصد افزایش یافت؛ با این وجود، این رابطه ها با حذف غیرسیگاری ها ادامه نیافت. در میان آن افرادی که سیگار می کشیدند، هر چه سن شروع کشیدن سیگار پایین تر بود، خطر ابتلا به بیماری ای.ال.اس نیز بالاتر رفت.
چندین سازوکار احتمالی مطرح شده است که ممکن است به واسطه آنها کشیدن سیگار خطر ابتلا به بیماری ای.ال.اس را تحت تاثیر قرار دهد که شامل آسیب نورونی مستقیم ناشی از اکسید نیتریک یا دیگر اجزای دود سیگار (نظیر باقیمانده آفت کش هایی که در کشت تنباکو استفاده می شود) یا استرس اکسایشی (ناهماهنگی میان تولید اکسیژن واکنشی و توانایی برای زدودن این واسطه های واکنشی یا ترمیم آسیب ثانویه.) مواد شیمیایی موجود در دود سیگار باعث تولید رادیکال های آزاد و پر اکسیداسیون چربی می شود، و سیگاری ها بخش عمده آنتی اکسیدان قوی ویتامین سی را بازپس می دهند. گزارش شده است که قرار گرفتن در معرض ماده سمی فرمالدئید، یک محصول فرعی حاصل از روشن کردن سیگار نیز خطر ابتلا به ای.ال.اس را بیشتر می کند. ممکن است درک بهتر رابطه میان کشیدن سیگار و ای.ال.اس، به کشف دیگر عوامل خطر زا و روشن شدن ماهیت این بیماری کمک کند."
منبع: ساینس دیلی
منبع: ماهنامه دانشمند شماره 575