از دیدگاه بدن شما، جوان ماندن به هیچ وجه غیر طبیعی نیست
سن چیزی است که شما با روش زندگی تان آن را تعیین می کنید. روش دیگر این است که شما به سلول هایتان بگویید تا برای ساخت یک بدن قوی و ذهنی خلاق، رشد کنند.
بیایید به سن ایده آل در کشوری مثل ایالات متحده نگاهی بیندازیم. خانم "بارباراد."، در سن 34 سالگی صاحب بچه می شود، ورزش را ترک می کند و 23 کیلو به وزنش افزوده می شود. باربارا خسته و ناامید، تصور می کند که جوانی، انرژی و خوش بینی همگی در چهره ای که از خود در آینه می بیند، تعریف می شوند. آقای "جان م." 55 ساله در سراشیبی تند و لغزان زندگی قرار داشت. او گرفتار فشار کار، ساعات کاری طولانی و خوردن شیرینی های چاق کننده شده بود. او با وزن 116 کیلوگرمی، از درد زانو و کمردرد شکایت داشت. به علاوه به فشار خون بالا و دیابت نیز مبتلا شده بود و زندگی اش خیلی سخت به نظر می رسید.
جان و باربارا به سن پیری نرسیده اند اما آنها باعث فرسودگی بدنشان شده بودند. بیشتر کهولت ها حاصل فرسودگی است که ما با عدم تحرک در زندگی، خوردن غذاهای فاقد ارزش غذایی و اضطراب به سلول هایمان تحمیل می کنیم. بله ما خودمان را پیر می کنیم و سرانجام باید بمیریم. اما بدن ما طوری طراحی شده که به طور طبیعی، به کندی فرسوده می شود و تمایل به سالم بودن دارد. بیشترین چیزی که ما می بینیم و از آن هراسانیم فرسودگی است، ولی فرسایش یک انتخاب است و رشد انتخابی دیگر.
بعد از دو سال ناراحتی، باربارا شروع به ورزش کرد و اکنون به بهترین تناسب اندام در طول زندگی اش رسیده است. او اکنون یک دوره بدنسازی را با انجام ورزش های سه گانه شنا، دوچرخه و دو، تمام کرده و در سن 37 سالگی احساس می کند که 20 ساله است. جان شروع به خوردن غذاهای بهتر و ورزش کرد که ابتدا روند کندی داشت، ولی به تدریج به آن عادت کرد. تا به حال 23 کیلو وزن کم کرده و درد پاها و کمرش ناپدید شده و دیابتش از بین رفته است. جان اکنون 60 ساله است اما سلامتی بدن او مانند 30 ساله هاست. او روزی خواهد مرد اما احتمالا تا آن زمان مانند یک مرد جوان زندگی خواهد کرد.
حقیقت بیولوژی بدن ما این است که برای حرکت ساخته شده است. ورزش، سیستم اصلی فرستنده پیغامی است که به سلول ها می گوید که به جای نابود شدن رشد کنند. وقتی که ورزش می کنیم روند رشد به همه سلول های بدن ما می رسد و عملا ما را جوان نگه می دارد. نه کمی جوان، بلکه بسیار جوان. افزایش سن بیولوژیکی طبیعی یک روند بسیار کند است. اگر تصمیم بگیرید که بدنتان را به کار بیندازید، شما می توانید در طول تمامی عمر خود با بدنی قدرتمند و سالم
زندگی کنید.
یبایید یک قدم به عقب برگردیم و ببینیم که ورزش در رده سلولی چه کاری انجام می دهد. بدن شما از تریلیون ها سلول با حداکثر عمر چند هفته یا ماه ساخته شده اند که سلول های قدیمی پس از مرگ، توسط سلول های جدید در یک چرخه پایان ناپذیر جایگزین می شوند. برای مثال سلول های چشایی به مدت چند ساعت،گلبول های سفید خون برای 10روز، و سلول های ماهیچه در حدود سه ماه زندگی می کنند. حتی استخوان های شما دائما تحلیل می روند و جایگزین می شوند. تنها تعداد محدودی از سلول های اولیه کلیدی هر عضو و سلول های مغز شما هستند که ثابت می مانند. بقیه سلول های بدن به طور دائم جایگزین می شوند.
شما روزانه حدود یک درصد سلول های خود را جایگزین می کنید. این بدین معنی است که یک درصد بدن شما امروز کاملا نو شده و فردا یک درصد دیگر آن نو می شود. اگر بدین ترتیب فکر کنید، نتیجه می گیرید که بعد از سه ماه، کل بدن شما جایگزین(نو) می شود. این موضوع اگر چه کاملا دقیق نیست اما به واقعیت بسیار نزدیک است. با این دید نگاه کنید: شما درحال راه رفتن با بدنی هستید که در مقایسه با عید سال قبل ریه جدید، کبد جدید، ماهیچه جدید و پوست جدیدی دارد. به پاهایتان نگاه کنید و بدانید که چند ماه بعد شما صاحب پاهای جدیدی می شوید. نتیجه این که شما با روش زندگی تان تعیین می کنید که واقعا جوان باشید یا پیر!
شما تعیین می کنید که آن سلول های تازه جایگزین شده، قوی باشند یا ضعیف. شما تعیین می کنید که آنها بعد از جابه جایی، روند رو به رشد داشته باشند یا رو به نابودی. برای سلول های شما فرقی نمی کند که شما چه تصمیمی بگیرید. آنها راهی را دنبال می کنند که شما دستور داده اید: اگر ورزش کنید سلول هایتان قوی می شوند و اگر دست رو دست بیندازید و یک جا بنشینید، شاهد نابودیشان خواهید بود.
سیستم بدنی برای میلیاردها سال در طبیعت در حال روند تکاملی بوده است، جایی که تمامی حیوانات با دو مسئله مهم سلولی روبه رو بوده اند: اول این که به سرعت رشد کنند و قوی شوند تا در فصل بهار که منابع غذایی و انرژی فراوانی را برای تامین سوخت مورد نیاز ماهیچه ها، استخوان ها و مغز موجود است، آماده کنند. دوم اینکه در فصل زمستان لازم است این سلول ها به سرعت از بین بروند، زیرا منابع غذایی و انرژی ناپدید می شوند و نجات از گرسنگی راه حل زنده ماندن است. شما ممکن است فکرکنید که غذا تعیین می کند سلول ها چگونه رفتار کنند اما این طور نیست. تحرک عملکرد سلول های شما را کنترل می کند.
اگر چه ما امروزه در خانه های خود زندگی می کنیم و زندگی به سبک انسان های اولیه را پشت سر گذاشته ایم، اما سلول های ما هنوز فکر می کنند که ما مثل انسان های اولیه در صحرا و کوهستان زندگی می کنیم و هر روز برای زنده بودن تلاش می کنیم. در محل زندگی انسان های اولیه هیچ ماکروفر و یا سوپرمارکتی وجود نداشت. شما برای گرسنه نماندن باید به شکار می رفتید و یا هر روز به دنبال غذا می گشتید. به دنبال یک روند تکاملی، تمامی این تحرک ها پیام رشد را به سلول ها می فرستند. بنابراین امروز وقتی ورزش می کنیم، ماهیچه های ما موادی را ترشح می کنند که از طریق جریان خون به همه سلول ها می رسد تا به آنها بگوید که رشد کنند. از طرف دیگر عدم تحرک ماهیچه ها نیز سبب ترشح موادی می شود که به طور پیوسته فرمان مرگ و فرسودگی را به سلول ها می رساند.
مردانی مثل جان، که پس از بی تحرکی با تلاش و حرکت خود به تناسب اندام رسیده اند، احتمال حمله قلبی خود را در طول 5 سال، به میزان 75 درصد کاهش داده اند: زنان میزان این خطر را که بزرگترین عامل مرگشان است به 80 درصد کاهش داده اند. هم زنان و هم مردان می توانند با ورزش میزان قدرت پاهایشان را طی سه ماه، دو برابر کنند و بسیاری از ما می توانیم در سه ماه بعد از آن، قدرت پاهایمان را مجددا دو برابر کنیم. این حقیقت بدون توجه به این که شما 30 یا 90 ساله هستید، صدق می کند. این یک معجزه یا معما نیست بلکه ویژگی یبولوژیکی بدنی است که شما فرمانده آن هستید!
احساسات پیام اصلی دیگری هستند که از لحاظ اهمیت برابر و یا حتی در جهاتی مهم تر از ورزش است. یکی از کشفیات جالب دهه اخیر این است که احساسات از همان طریقی سلول های بدن را تغییر می دهند که ورزش می دهد. عصبانیت، اضطراب و تنهایی، پیام هایی برای نابودی سلول ها و بروز بیماری های مزمن هستند. این احساسات منفی مثل بی حرکتی بدن را ذوب می کنند. در عوض، خوش بینی، عشق و اجتماعی بودن باعث آغاز فرایند رشد می شوند و بدن، قلب و ذهن جدیدی را برای ما می سازند.
مردانی که پس از یک حمله قلبی، به آغوش خانواده برمی گردند، با حمله قلبی دوم یک چهارم مسیر مرگ را رفته اند. زنانی که در حال دست و پنجه نرم کردن با بیماری های قلبی و سرطان هستند، در تعامل با دوستان و خویشاوندانشان بهتر بهبود پیدا می کنند. احتمال زنده ماندن بچه هایی که در آی سی یو هستند و بیشتر رسیدگی می شوند، بیشتر است. در هر کجا بنگریم تاثیر احساسات را در بیولوژی بدنمان مشاهده می کنیم. همانند ورزش ما این انتخاب را داریم.
هر روز ورزش کردن مشکل است و با وجود مشغله زندگی، یافتن وقت و انرژی برای حفظ روابط اجتماعی و عاطفی حتی از ورزش کردن هم سخت تر است. اما اگر عواقب بد را در نظر بگیریم، واقف میشویم که ارزش انجام دادنشان را دارند. قدم بزنید و یا بدوید و در مورد اینها فکر کنید. از نظر ژنتیکی، سلول های ما به گونه ای طراحی شده اند که برای رشدشان لازم است که ما ورزش کنیم و مراقب باشیم. ما قصد داریم همه مردم را بیدار کنیم. ولی شما شاید نخواهید بیش از این صبر کنید. شاید بخواهید به باربارا، جان و میلیون ها انسان دیگری بپیوندید و زندگیتان را تغییر دهید. از امروز شروع کنید. سلول های بدنتان گوش به فرمان شما هستند.
منبع: دانشمند ش 572