خیلی دور خیلی نزدیک

رانندگان وسایل نقلیه ای که درپشت سر وسیله ی نقلیه ی دیگر حرکت می کنند ، موظف اند برای جلوگیری از تصادف ، فاصله ی مناسبی را حفظ کنند که بیشتر اوقات به ازای هر 15 کیلومتر سرعت در ساعت ، فاصله ای به اندازه ی طول یک اتومبیل ( حدود 6 متر )نیاز است و در سرعت بالا و شرایط جوی نامساعد ، این فاصله افزایش می یابد .
به طور قطع نمی خواهم آموزش مهارت های رانندگی بدهم ، بررسی علت ها و عوامل به وجود آورنده ی تصادف های گاه خونین هم در کار نیست، قصد کنکاش در راه های مناسب و کارآمد برای جلوگیری از تصادف هم مدنظر نیست . تمام قوانینی که بشر متمدن برای بهبود و راحتی زندگی خود ترسیم و تعیین نموده ، رگه هایی در رفتار و افکار او دارد ؛ حال ، قوانین مدنی برای کشورداری باشد یا قوانین راهنمایی و رانندگی که برخی از این قوانین را اگر رعایت نکنیم ، به قیمت از دست دادن فرصت بودن و لذت بردن تمام می شود .
رابطه در هر نوع و رنگی ، به سادگی به وجود نمی آید که بتوان به سهولت از آن گذشت ؛ روابطی که پاره ای از آنها ، نقشی غیرقابل نادیده گرفتن به خود می گیرند ، روابطی که زندگی ساز می شوند و هر نوع خلل در این نوع روابط می تواند آثار مخربی حتی در سطوح وسیعی از جامعه در برداشته باشد ، روابط خانوادگی ، روابط کاری ، روابط عاطفی ، روابط منطقی و مهم ترین نوع روابط ، روابط اجتماعی می توانند در روند پیشرفت و موفقیت ، نقش به سزایی داشته باشند . بارها خوانده یا شنیده ایم که انسان از بدو خلقت ، اجتماعی و خواستار داشتن روابطی بر اساس احترام متقابل بوده است . اولین اجتماع ، با رو به رو شدن ساده ی دو نفر شکل می گیرد، هر چند کوچک ترین نقطه ی مشترکی با هم نداشته باشند اما همین که در یک محیط مشخص شده جمع می شوند ، کلید ایجاد رابطه ، زده می شود ؛ حال ، نقش این رابطه تا چه حد در تعیین سطوح بعدی اعمال و رفتار و نیز برخوردهای احساسی و عاطفی جلوه می کند ، بسته به علاقه ی دو نفر ، میزان بهره وری یا بهره خواهی و نیز آمادگی بسترهای موجود ، متغیر و در نوسان خواهد بود .
زن و مرد در سایه ی زندگی مشترک ، در مکان مقدسی به نام « خانه » ، سرود « با هم بودن » می سرایند ، با هم یکی می شوند و تمام هم و غم خود را برای شادی و خوشبختی یکدیگر به کار می گیرند . تا این جای کار ، هیچ مشکل و نگرانی وجود ندارد ، پس لازمه ی ایجاد شک وشبهه در این رابطه ی زیبا و دوست داشتنی چیست ؟ به طور قطع معتقد به روابطی صمیمی و بی هیچ واسطه و مانعی هستم اما به تجربه دریافته ام صمیمانه ترین و در عین حال عاطفی ترین روابط هم احتیاج به رعایت برخی خطوط قرمز و فاصله ها دارند !آری ، فاصله ها ؛ فاصله هایی از جنس رعایت حقوق و حساسیت های طرف مقابل و در اینجا می خواهم بر این عقیده پافشاری کنم که هر چه روابط ، نزدیک تر و عاطفی تر باشد ، رعایت این فاصله ، لازم و ضروری است .
کمی به این رابطه ها و حساسیت های ظریفی که در آنها وجود دارد ، بیندیشیم ؛ پدر با دختر جوانش در سنین 13 یا 14 سالگی ، مادر با فرزندان خردسال و سرکشش ، خواهر و برادری که سالیان پرتنش و پربرخوردی را پشت سر گذاشته اند ، زن و شوهرجوان و کم تجربه ، رئیس و کارمند زیر دستش ، دو برادر و هزار گونه رابطه از این دست .
حال به مفهوم فاصله در رابطه می پردازیم . رعایت حقوق یکدیگر ، احترام گذاشتن به عقاید و اندیشه هایی که به طور جدی به یک گزینه ی غیر قابل گذشت تبدیل شده اند ، توجه کافی به حساسیت های اخلاقی و درونی ، در نظر داشتن عوامل محیطی و شرایط فکری ، توجه و اعتقاد به تغییر رفتار انسان ها در شرایط مختلف ، همه و همه یعنی همین رعایت فاصله ی مناسب در

روابط .
 

در گرم ترین شرایط موجود یعنی در اوج علاقه و احساس نزدیکی در روزهایی که برای دیدن هم بی تابی می کنیم ، به این نکته بیندیشیم که طرف مقابل ، در چه حالت روحی به سر می برد ؛ این یعنی فهم طرف مقابل و رعایت فاصله ی مناسب و همین مقدار رعایت ، بهترین و محکم ترین سد برای پرهیز از گلایه و پرخاش است . درشادترین روز زندگی خود ، می خواهیم به نزدیک ترین و دوست داشتنی ترین فرد در زندگی مان ، بی نهایت محبت و لطف نماییم ، در حالی که او در بدترین شرایط به سر می برد و در آن زمان مشخص ، حتی حوصله ی خودش را هم ندارد و این عدم رعایت ، موجب به هم خوردن خیلی چیزها می شود .
خیلی وقت ها از شکرآب شدن رابطه ی بین دو دوست بسیار نزدیک تعجب می کنیم چرا که ساده ترین برخورد، به فاجعه ای به نام « قطع ارتباط » انجامیده و این یعنی نادیده گرفتن همان فاصله ای که مد نظر و مورد اشاره است . اگر به قبل از این مرحله بیندیشیم و کمی منطق را چاشنی رفتارمان نماییم ، به این مرحله یعنی یکی بدهکار دائم و یکی بستانکار همیشگی نمی رسیم .این یعنی رعایت فاصله ها و احترام به همدیگر . البته در دوستی های به وجود آمده در اجتماع ، این مثال بیشتر نمود پیدا می کند ؛ یک رابطه ی دوستی که چند ماه بیشتر از آن نگذشته و ما بدون رعایت همان فاصله های جادویی ، چنان به هم انس می گیریم و با هم راحت رفتار می نماییم که گویی سالیان سال است همدیگر را می شناسیم و چند ماه بعد ، می بینیم این رابطه ی مثال زدنی ، به کینه و عداوتی زشت و مشمئز کننده بدل شده و خیلی حرف ها را به همراه دارد ؛ او چنین گفت : فلان عادت زشت را دارد و هزارگونه از این حرف ها و رفتارها که یادآوری آن هم خوشایند نیست .
ما می توانیم بهترین و زیباترین روابط را با رعایت همین فاصله ها ، جاودانی ، بی دغدغه و بدون تنش نگه داریم . مهم نیست که طرف مقابل به این فاصله ها تن می دهد یا اصلاً اهمیتی برایش قائل است یا نه ، رعایت یک طرفه ی این رابطه هم در این بحث جواب می دهد چرا که عواقب و بازتاب های آن ، به نصف کاهش می یابد .
در پایان بیابیم در بهاری ترین روزهای دوست داشتنی زندگی ، در سخت ترین و سردترین ایام زندگی که زیر بار فشار ناملایمات ، کمر خم نموده ایم ، در روابط خود ، فاصله ها را خوب و موثر رعایت کنیم تا دچار افسوس های بی ثمر آینده نشویم . بیاییم در گرم ترین و آتشی ترین روابط ، به این فاصله ها احترام بگذاریم و خود را در انبوهی از مشکلات و برخوردهای گاه آزاردهنده قرار ندهیم . نگذاریم برای یک بی احتیاطی عاطفی و احساسی ، دچار یک پشیمانی عمیق و منطقی شویم که چاره ای نیز برایش یافت نشود . در بهترین شرایط رفتاری و واکنشی ، به این فاصله که نوعی احترام به عواطف و عقاید همدیگر است ، بیندیشیم و پایبند آن باشیم .
منبع:مجله ی شادکامی و موفقیت شماره ی 66
/س