هیدروژن به عنوان یکی از منابع انرژی پاک چند سالی است که مورد توجه دوستداران محیط زیست و همین طور کمپانی های بزرگ قرار گرفته، و حتی خودروسازان نیز محصولاتی با سوخت هیدروژن را به بازار معرفی کرده اند.
اما مهم ترین عوامل مؤثر در عدم فراگیری فناوری های مبتنی بر سوخت هیدروژن، فرآیندهای تولید پیچیده و هزینه بر، و همچنین محدودیت ها و خطرات موجود در حمل و نقل هیدروژن هستند.
خودوری هیدروژنی تویوتا Mirai
حال تیمی از پژوهشگران ارتش ایالات متحده به صورت تصادفی روش جدیدی را برای تولید هیدروژن ابداع کرده که در صورت تکرارپذیری در شرایط واقعی، می تواند بسیاری از مسائل مربوط به استفاده از سوخت هیدروژن را حل کند.
محققین آزمایشگاه نظامی Aberdeen در مریلند که آلیاژ خاصی از آلومینیوم را برای پروژه های ارتش توسعه داده بودند، به صورت اتفاقی مقداری آب روی آن ریخته و ناگهان با واکنش سریع دو ماده مواجه شدند.
نانو آلومینیوم جدید بدون نیاز به دمای بالا یا کاتالیزگر، هیدروژن موجود در آب را استخراج می کند
البته پیش از این نیز از واکنش آب و آلومینیوم، هیدروژن استخراج شده بود اما در روش های قبلی، این عمل در دماهای بالا یا با استفاده از کاتالیزگر و با صرف زمان زیاد ممکن شده و نهایتاً 50 درصد کارایی داشت. اما نانو آلومینیوم جدید واکنش مذکور را با کارایی نزدیک به 100 درصد و در مدت 3 دقیقه انجام می دهد. چنین آماری آن هم با در نظر گرفتن خود به خودی بودن واکنش واقعاً شگفت انگیز است.
آلومینیوم و آب به راحتی قابل حمل بوده و بر خلاف هیدروژن، امکان انفجار آنها وجود نداشته و نیازمند کپسول های گران قیمت نیز نیستند. از طرفی سرعت فرآیند جدید نیز بسیار بالا بوده و مجموع این عوامل باعث می شوند که شاهد روش جدید و به صرفه ای برای تولید هیدروژن در مکان ها و شرایط مختلف باشیم.
اما با این حال همچنان سؤالات زیادی در ارتباط با کارایی راهکار مورد بحث وجود دارد: آیا واکنش مذکور در بیرون از آزمایشگاه نیز قابل انجام است؟ هزینه تولید انبوه آلیاژ مخصوص چه قدر است؟ چه میزان نانو آلومینیوم مورد نیاز است؟ مخاطرات زیست محیطی تولید حجم وسیع آلیاژ آلومینیوم چه میزان است؟
مسلماً آلیاژ نانو آلومینیوم جدید آینده روشنی را برای سوخت هیدروژنی به تصویر می کشد اما، باید دید که آیا این پروژه میتواند گام را از آزمایشگاه فراتر گذاشته و تجاری شود یا مانند بسیاری از طرح های دیگر صرفاً در حد یک آزمایش و مقاله علمی باقی خواهد ماند.
