به‌گزارش ایسنا، از مهم‌ترین عوامل مرگ و میر در سدها عدم توجه به هشدار رسانه‌ها و تابلوهای ممنوعیت شنا که در حاشیه سدها نصب شده و همچنین عدم آگاهی از محیط دریاچه پشت سدهاست.
بعضی به اشتباه فکر می‌کنند که شنا در سدها خطرات کمتری دارد ولی این طرز تفکر بسیار خطرناک است؛ اگر چه سطح آب سدها اغلب آرام بوده و امواج آن کمتر دیده می شود اما آب موجود درسطح زیرین سدها دارای فشار بالایی است که این امر تنفس را مشکل می‌کند و فشار بسیار زیادی به بدن شناگر وارد می‌کند، به‌طوریکه حتی بهترین شناگران نیز در این آب‌ها غرق شده‌اند.
آب لایه‌های پایین در سدها سردتر از لایه‌های سطحی است و این امر موجب گرفتگی عضلات، از دست دادن تعادل و توان شناگر و در نهایت شوک و سکته می گردد.
سطح زیرین آب سدها همیشه پر از رسوبات سیل‌های متعددی است که در طول سال به مخزن سد سرازیر می‌شود و این رسوبات اغلب به باتلاق تبدیل می‌شود؛ گرفتار شدن در آن شناگران را به کام مرگ می کشد.
سدها اغلب روی رودخانه‌ها و دره‌های عمیق ساخته می‌شوند که درختان بزرگ و پوشش گیاهی بسیاری آن‌ها را داشته و پس از آبگیری سد، این درختان و گیاهان به زیر آب می‌روند که افراد زیادی به وسیله همین درختان جان خود را از دست داده‌اند.
وضعیت ناهمواری‌های بستر مخازن سدها و همچنین ویژگی‌های خاص تأسیسات آبی مانند کانال های آبیاری و زهکشی و حوضچه های تغذیه مصنوعی و استخرهای ذخیره آب شنا کردن در این تأسیسات را به عاملی مرگ آفرین تبدیل کرده است.