به گزارش ایسنا به نقل از گیزمگ، پیوند اندام بدون تردید یکی از بزرگ‌ترین نوآوری‌های علم پزشکی در یک قرن اخیر بوده است. در این بین، تولید داروهای سرکوب‌کننده دستگاه ایمنی تا حد زیادی میزان پس‌زدنی اندام پیوندی را کاهش داده اما این داروها اغلب عوارض جانبی قابل‌توجهی برای بیماران به دنبال دارند.
یکی از مهم‌ترین انواع سلول‌های ایمنی که مسئول پس زدن اندام پیوندی هستند، توسط پروتئین‌هایی موسوم به "آنتی‌ژن گلبول سفید انسانی"(HLAs) فعال می‌شوند. این پروتئین‌ها در سطح سلول‌های اندوتلیال یافت می‌شوند و در رگ‌های خونی یک اندام آرایش می‌یابند.
تحقیقات پیشین نشان داده‌اند که گروهی از آران‌ای‌ها به نام "آران‌ای خاموشگر" (siRNA) می‌توانند بیان این سلول‌های ایمنی را متوقف کنند و امکان پس‌زدن اندام پیوندی توسط بدن را کاهش دهند اما تا پیش از مطالعه، مشکلاتی در ارتباط با این شیوه درمان وجود داشت.
یکی از چالش‌ها این بود که اعمال عمومی siRNA به بدن می‌تواند تاثیر منفی بر اندام‌های سالم در بخش‌های دیگر بگذارد و همچنین تاثیرات siRNA فقط چند روز دوام دارند در حالی که یک اندام پیوندی به چندین هفته برای جایگیری در بدن نیاز دارد.
سیستم تحویل داروی جدید دانشمندان دانشگاه ییل از نانوذرات پلیمرمحور برای ارسال آران‌ای‌های خاموشگر به مکان‌های مطلوب پیوندی استفاده می‌کند و سپس این آران‌ای‌ها را به آرامی طی چند هفته آزاد می‌کند.
در این مطالعه، محققان بخش کوچکی از شریان انسان که حامل نانوذرات siRNA بود را به داخل بدن موشی پیوند دادند که سلول‌های تی(نوعی گلبول سفید) انسانی به آن تزریق شده بود. در نتیجه این عمل، این سلول‌ها بیان پروتئین‌های HLA را تا 6 هفته متوقف کردند. در این آزمایش هیچ آسیبی به اندام‌های دیگر موش وارد نشد و این بدین‌معناست که نانوذرات جدید به درستی عمل کرده بودند.
دانشمندان هم‌اکنون به دنبال اعمال نتایج این تحقیق به فرآیند پیوند کلیه هستند، که شایع‌ترین نوع پیوند اعضا به شمار می‌آید.
جزئیات این دستاورد علمی در مجله Nature Communications ارائه شد.
