به گزارش ایسنا و به نقل از بی‌بی‌سی، آنها برای این کار ریزذرات یا نانوذرات طلا را در محفظه‌ای شیمیایی قرار دادند و آن را با موفقیت به داخل سلول‌های سرطانی مغز گورخرماهی رساندند.
به این ترتیب شیمی‌درمانی فقط سلول‌های سرطانی را هدف قرار داد بدون این که به سلول‌های سالم آسیب برساند و ایجاد عوارض جانبی کند.
دکتر "آسیر اونچیتی-بروچتا" که این تحقیق را سرپرستی کرده می‌گوید: ما خواص تازه‌ای در طلا کشف کرده‌ایم که قبلا کاملا ناشناخته بود و یافته‌های ما نشان می‌دهد که طلا به خوبی و بدون ضرر می‌تواند دارو را به داخل سلول ببرد.
وی افزود: هنوز برای اینکه بتوان این کار را برای بیماران انجام داد باید کارهای زیادی انجام دهیم اما این یک قدم رو به جلو است و ما امیدواریم که جراحان بتوانند در آینده چنین چیزی را در بدن کار بگذارند و فقط داروی شیمی‌درمانی را داخل سلول سرطانی فعال کنند و از عوارض آن در بافت‌های سالم جلوگیری کند.
دکتر "ایان مک‌کارتی"(Ian McCarthy) از انجمن تحقیقات سرطان انگلیس می‌گوید: این روش‌ها به خصوص در مورد تومورهای مغز و سرطان‌هایی که دسترسی به بافت ناسالم دشوار است به پیشرفت درمان کمک می کند. قدم بعدی این است که آیا استفاده از این روش‌ها در انسان بی‌ضرر است یا نه، عوارض کوتاه مدت و درازمدت آن چیست و آیا این روش بهتری برای درمان سرطان‌هاست یا نه.
یکی از مهمترین مشکلات در درمان سرطان این است که همراه با سلول‌های سرطانی سلول‌های سالم هم از بین می‌روند. در شیمی‌درمانی، دارو به تمام بدن می‌رسد در حالی که هدف فقط سلول‌های سرطانی است.
در پرتو درمانی می‌توان محل تابش پرتو را محدودتر کرد اما در هر حال پرتو به برخی سلول‌های سالم هم آسیب می‌رسانند.
در جراحی گاهی برداشتن تومور نیازمند قربانی کردن بخشی از بافت سالم اطراف آن است که مثلا در تومورهای مغزی از بین رفتن این بافت‌ها می‌تواند باعث از بین رفتن برخی کارکردهای فرد شود. علاوه بر این جراحی ممکن است تعدادی سلول سرطانی را جا بگذارد. به همین دلیل در بسیاری موارد جراحی با شیمی درمانی یا پرتو درمانی تکمیل می‌شود.
این باعث ایجاد عوارض جانبی شدیدی برای بیماران می شود، عوارضی که بخشی از آن محصول از بین رفتن سلول‌های سالم است.
بنابراین در سال‌های اخیر روشی که بتواند فقط سلول‌های سرطانی را هدف قرار دهد به یکی از خطوط مقدم تحقیقات سرطان تبدیل شده است.
طلا عنصری است که به ندرت با مواد دیگر واکنش شیمیایی می‌دهد. به هم دلیل در بدن ایجاد واکنش حساسیتی یا ایمنی نمی‌کند، کوچک است و سمی هم نیست.
نانوذرات طلا یکی از بهترین داروبرهایی است که تا به حال شناخته شده است. این ذرات طلا را می‌توان به یک رزم‌ناو تشبیه کرد. وقتی یک رزم‌ناو به جنگ می‌رود، آن را با انواع و اقسام موشک‌های هدایت شونده مجهز می‌کنند. اگر این رزم‌ناو ذره طلا باشد، یعنی اینکه بسیار کوچک (یک صدم اندازه گلبول قرمز) و رادارگریز است و می‌تواند از موانع طبیعی و فیزیولوژیک بدن یا بافت‌های سخت بگذرد.
سلول‌های سرطانی، یا همان دشمن، آنتن‌هایی (گیرنده‌هایی) دارند متفاوت با سلول‌های طبیعی، که با آنها رد مواد مورد نظر خود را می‌گیرند. دانشمندان برای مبارزه هوشمند با سلول‌هایی سرطانی از این آنتن‌ها به عنوان نقاط هدف استفاده می‌کنند. به این منظور رزم‌ناو یا همان ریزذرات طلا را با موشک‌هایی که این آنتن‌ها را ردیابی کرده مجهز می‌کنند. به عبارت دیگر مجموعه‌ای از مولکول‌های مختلف روی این ریزذره‌ها سوار می‌شود که هر کدام کارکرد خود را دارد.
همچنین این رزم‌ناو تجهیزاتی دارد که بتواند خود را به سلول سرطانی برساند و همراه با سلاح‌هایش از دیواره سلول بگذرد (اندوسیتوز)، یا روی سلول سرطانی را نشانه بگذارند که دیگر سلول‌ها و مولکول‌های بدن بتوانند آن را شناسایی کنند. کوچکی این ذرات به آنها امکان می دهد از سوراخ‌های کوچک دیواره سلول‌های سرطانی بگذرد و وارد آن شود.
گاهی می‌توان از این ریزذرات طلا که وارد سلول شده به عنوان ستون پنجم استفاده کرد که موقعیت دشمن (سلول سرطانی) را نشان می‌دهد و بعد با پرتو لیزر به آن حمله کرد. این پرتو لیزر باعث گرم شدن و جوش آمدن آب درون سلول می‌شود و در آن ایجاد حباب می‌کند. حباب‌ها بزرگ شده و می‌ترکند و به سلول سرطانی آسیب می‌زنند. گاهی هم این ذرات و سلاح‌های همراه مانع از تقسیم شدن سلول سرطانی می‌شوند.
