|
0
کارگردان : David Leitch
نویسندگان : Kurt Johnstad, Antony Johnston
بازیگران : Charlize Theron, James McAvoy, John Goodman
خلاصه داستان : گوهر درخشان سرویس مخفی اطلاعاتی اعلیحضرت، مامور لورن بروتون (ترون) بخش هایی مساوی از مهارت جاسوسی و توحش می باشد و در حین حال تمایل دارد که مهارت های خود را افزایش دهد تا در ماموریت های خود زنده بماند. او تنهایی به برلین فرستاده می شود تا یک پرونده ی بی ارزش را در بیرون از شهر تحویل دهد، او با رییس ایستگاه مخفی دیوید پرسیوال همکاری می کند تا راه خود را در طی مرگبارترین بازی جاسوسان باز کند.
  |
|
«بلوند اتمی» ترکیبی فانتزی از داستان سرایی رمان های جاسوسی - جنگی «لو کره» و «دیتون» در جنگ سرد با تمی محرک تر که در «جان ویک» دیده ایم است. در نتیجه، در حالی که گاه کمی بیش از حد به لحاظ بصری دچار هرج و مرج می شود، با این حال فرح بخش است. «بلوند اتمی» تحت تاثیر یک «چارلیز ترون» متعهد، نوعی از قهرمان اکشن زن فیلم «کیک اس» را ارائه می دهد با این تفاوت که غیر ابرقهرمان این ژانر می تواند بیشتر از آن بهره ببرد. و با این حال که برخی از سورپرایز های فیلم به راحتی قابل پیش بینی هستند (به ویژه هنگامی که قانون حفظ شخصیت اصلی در آن اعمال می شود) «بلوند اتمی» هنوز هم می تواند تکه هایی در فیلم بگنجاند که حتی یک مخاطب کهنه کار فیلم های اکشن جاسوسی نیز نمی تواند آن ها را پیش بینی کند.
فیلم زمانی آغاز می شود که دیوار برلین در حال سقوط است و شهروندانی که در سردرگمی امکان پیوستن به برادرانشان سعی در تخریب و گذشتن از دیوار را دارند. سال 1989 است و نماد جدایی و ستم چند ده ساله در نظم جدید درحال فروپاشی است. در همین حال، جاسوسان در هر دو طرف آماده هستند تا وارد این دنیای جدید شوند. جبهه های شرق و غرب برای تصاحب «مک گوفین»، ساعتی که حاوی پایگاه داده ای از تمام عوامل مخفی فعال است، دندان تیز کرده اند. و پس از آن که ساعت، توسط یک مقام رسمی «ساتسی» به یک نماینده بریتانیایی قاچاق می شود، توسط یک روسی سرکش دزدیده می شود که حاضر است تنها آن را به بالاترین قیمت پیشنهادی بفروشد.
«ام.آی.سیکس» یکی از بهترین ماموران خود «لورین بروتن» (چارلیز ترون) را به برلین می فرستد تا ضمن این که فهرست را پس بگیرد در درجه دوم جاسوس دوجانبه ای را که سال هاست لو رفته را نیز شناسایی کرده و از بین ببرد. او با رئیس جنجالی دفتر بریتانیا در برلین، «دیوید پرسیوال» (جیمز مک واو)، که برای خود داستانی جداگانه دارد، مرتبط است. «لورن» در حالی که تقریبا در بدو ورود به آلمان لو می رود و در جریان درگیری های به شدت خشن تقریبا به آخر خط نزدیک می شود ، تنها می تواند بر توصیه حکیمانه ای که از طرف رئیس «ام.آی.سیکس» به او داده شده است اعتماد کند: به هیچ کس اعتماد نکن!
«لیچ»، که در فیلم «جان ویک» در کنار «چاد استالسکی» کمک کارگردان بود، از همکار خود جدا شد تا بتواند به تنهایی سکان هدایت فیلم «بلوند اتمی» را در دست بگیرد، در حالی که «استالسکی» مشغول ساخت «جان ویک2» بود. به لحاظ سبک، «بلوند اتمی» همان صحنه های پرتنش و سکانس های سریع «جان ویک» را تداعی می کند. فیلم هیچ چیز جدیدی انجام نمی دهد - ما قبلا همه این حرکت ها را دیده ایم- چه در سری فیلم های جیمز باند، جیسون بورن و یا مجموعه دیگری- اما «لیچ» فیلم را با اعتماد به نفس هدایت می کند و فیلم راهمواره در حال حرکت می گذارد. او همچنین یک زیبایی شناختی را به کار می گیرد که برلینی که به نظر سرد و بی روح می رسد وگویی که انگار زمان دران یخ زده است را بیرون می کشد . (فیلم نامه ای که «کرت جانستاد» نوشته بر اساس یک سری رمان گرافیکی به نام «سردترین شهر» که توسط «آنتونی جانستون» نوشته و توسط «سام هارت» تصویرپردازی شد، است). آبی، رنگ اشباع به کار رفته در فیلم است و موسیقی استاندارد دهه هشتاد اروپا فضای فیلم را پر کرده است. اگر فکر کردید می توانید با «بلوند اتمی» بدون شنیدن آهنگ «99لوف بالنز» مواجه شوید، دراشتباهید.
طرفداران تریلر های جاسوسی خوشحال خواهند شد چرا که تقریبا هر کلیشه ای که انتظارش می رود را در فیلم خواهند دید. با وجود آن که تمام فیلم اشنا به نظر می رسد هنوز هم قسمت های غیرمنتظره ای در آن وجود دارد. بیشتر داستان به طور فلش بک ارائه شده است، که همان طور که اجازه تفسیرهای جانبی را به مخاطب می دهد به تعداد مظنونین داستان نیز می افزاید. همانطور که «لورین» داستان اش را می گوید، ما نیز در رابطه با سه مرد قدرتمندی که به او گوش می دهند کنجکاو می شویم: رئیس ام.آی.سیکس معروف به «سی» (نه «ام») (جیمز فالکنر)، معاون او، «اریک گرای» (توبی جونز) و رئیس سی.آی.ای «امت کوزفت» (جان گودمن). نکته ای محض احتیاط: سینما را خیلی زود ترک نکنید – انتهای فیلم چیزی بیشتر از فقط کشیده شدن پرده ها برایتان دارد.
«چارلیز ترون» گام بعدی را در همان مسیری که او در «مد مکس: جاده خشم» پیموده بود ، می گذارد، چاقویی قرمز به همراه دارد، بدن به شدت نازک و زخمی شده خود را در یک حمام یخ به نمایش می گذارد، و یا با لگد زدن، مشت زدن و شلیک کردن راه خود را از میان ارتش کوچک ملتزمین شرور باز می کند. «لورین بروتن» خود را به بالاترین سطح در جایگاه خود می رساند، جایی که در حال حاضر توسط نقش هایی چون «ریپلی» با بازی «سیگورنی ویور» و «سارا کانر» با بازی «لیندا هامیلتون»، اشغال شده است. در صحنه های نبرد مانند «جان ویک» هم می زند و هم می خورد ولی کمی با صلابت تر از ستاره ی سابق «ماتریکس» ایفای نقش می کند. «جیمز مک آوی»، که این فیلم را بلافاصله پس از پایان فیلم «شکاف» ساخته است، به نظر نمی رسد که شخصیت قبلی اش را پشت سر گذاشته باشد. «دیوید پرسیوال» او جذاب، ماکیاولی، و کاملا غیر قابل اعتماد - شخصیت فوق العاده ای برای فیلم های کاملا جاسوسی است. نقش «سوفیا بوتللا»، به عنوان یک جاسوس تازه کار و معشوقه لزبین «لورین»، به نظر کاملا غیر ضروری می رسد. (به همان شیوه ای که دختران «باند» عمدتا غیر ضروری هستند).
«بلوند اتمی» یک سرگرمی تابستانی فوق العاده است که در آن آنچه به شما وعده داده است را در حدود دو ساعت برایتان به نمایش می گذارد. این اثر شلوغ، پر انرژی و هیجان انگیز اگر چه ممکن است به دلیل عدم اصالت، امتیاز از دست بدهد، اما آنها را به دلیل تعهد و فداکاری «ترون» و سبک «لیچ» دوباره به دست می آورد. در پایان اثری که برای نمایش در تابستان کمی نامتعارف جلوه می کند، «بلوند اتمی» همه چیز را با یک انفجار به پایان می رساند. مطمئنا بهترین، مهم ترین و شاخص ترین عنوان فصل نیست، اما سرگرمی های خوش منظری را ارائه می دهد که به نظر می رسد دقیقا همان چیزی است که قرار است فیلم های تابستانی انجام دهند اما اغلب اوقات شکست می خورند.
مترجم: علی کثیری