به گزارش ایسنا و به نقل از دیلی‌میل، بسیاری از تحقیقاتی که پیش از این انجام شده بودند نشان می‌دادند که تعداد انسان‌های "نئاندرتال"( Neanderthals) در زمین حدود 1000 تن بوده است.
صدها هزار سال پیش از این قبل از آنکه انسان‌های خردمند در زمین پیدا شوند، نئاندرتالها و "دنیسووان‌ها"( Denisovans) در زمین زندگی می‌کردند که هنوز ارتباط بیولوژیک بین آنها شناسایی نشده است.
در مطالعه جدیدی که بر روی دی.ان.ای‌های این انسان‌های نخستین انجام شده رازهایی از این ارتباط برملا شده است؛ هرچند که برخی از یافته‌های این تحقیق با نظریه‌های معمول در رابطه با تکامل انسان تناقض دارد.
براساس یافته‌های این تحقیق تغییر ماهیت انسان‌های اولیه به دو دسته نئاندرتال و دنیسووان 300 هزار سال زودتر از آنچه تصور می‌شد رخ داده است یعنی حدود 744 هزار سال پیش از این.
بررسی محققان نشان می‌دهد گونه‌هایی از انسان‌های اولیه که بین 200 تا 600 هزار سال قبل در آفریقا، اروپا و غرب آسیا می‌زیسته‌اند، نئاندرتال‌های اولیه بوده‌اند.
تیم تحقیقاتی دانشگاه یوتا به سرپرستی پروفسور "آلن راجرز"(Alan Rogers)، یک روش آنالیز جدید با استفاده از تاریخچه دی.ان.ای‌های انسان‌های اولیه طراحی کردند که در آن نمونه‌های نئاندرتالها و دنیسوان‌ها نیز دیده می‌شد.
یافته‌های آنها نشان می‌دهد که جد مشترک این گونه‌ها پس از پخش شدن انسان‌های خردمند امروزی، به تدریج منقرض شده‌اند و سپس پس از گذشت 300 نسل، این دو رده به طور کامل از هم جدا شده‌اند.
پس از این جدا شدن، جمعیت نئاندرتالها به بیش از چند 10 هزار تن رسیده که بیشتر در منطقه اوراسیا پراکنده بوده‌اند.
این تعداد زیاد بسیاری از ژن‌های خود را به انسان امروزی منتقل کرده‌اند و طبق بررسی‌ها در هر منطقه‌ای که تراکم جمعیت نئاندرتالها بیشتر بوده است، تعداد ژن‌هایی که از آنها به ساکنان بومی امروزی آن مناطق رسیده بیشتر از دیگر مناطق بوده است.
در ژنوم انسان 3.5 میلیارد محل نوکلوئوتید وجود دارد که برخی از ژن‌های آنها در طول زمان جهش پیدا کرده‌اند.
اگر والدین جهش را به فرزندان خود منتقل کنند، این جهش در کل نسل تسری پیدا می‌کند. دانشمندان از این جهش‌ها استفاده می‌کنند تا بتوانند به تاریخچه نژادی افراد دست پیدا کنند و بر این اساس بفهمند در هر نژاد چه میزان از ژن‌ها و دی.ان.ای‌های انسان‌های اولیه وجود دارد.
پروفسور راجرز در این رابطه افزود: ما به دنبال اثری از انسان‌های نخستین در ژن‌های انسان امروزی می‌گردیم که با اینکه میزان آن کم است اما همچنان وجود دارد.
محققان دو نمونه فسیل به دست آمده از انسان‌های نخستین را که در غارهای سیبری کشف شده بود با یک دسته 100تایی از ژنوم‌های انسان‌های امروزی مقایسه کردند. این ژنوم‌ها متعلق به انسان‌هایی از چین، شمال اروپا و آمریکا بوده است.
طی بررسی چندین میلیون نطفه نوکلئوتیدی، محققان به 10 الگوی متفاوت دست یافتند و متوجه شدند که در صورتی که نظریه‌های پیشین درست بوده باشند می‌بایست میزان شباهت‌ها بیشتر می‌بود اما اینگونه نیست و گویا باید تاریخ جدیدی برای ژنتیک انسانی و ارتباطات آن نوشته شود.
انسان نئاندِرتال(Homo neanderthalensis) گونه‌ای از سردهٔ انسان بود که در اروپا و قسمت‌هایی از غرب آسیا، آسیای مرکزی و شمال چین (آلتای) سکونت داشتند.
اولین نشانه‌ها از نئاندرتال‌های اولیه به حدود 130٫000 تا 230٫000 سال پیش در اروپا برمی‌گردد. . 130 هزار سال پیش، مشخصه‌های کامل نئاندرتالها ظاهر شدند و در 50 هزار سال قبل نئاندرتالها دیگر در آسیا دیده نشدند، با این وجود نسل آنها در اروپا در حدود چهل هزار سال پیش منقرض شد. با توجه به اینکه انسان امروزی در پنج هزار سال پیش از انقراض آنها وارد اروپا شد، احتمالاً این دو گروه انسانی با هم تماس‌هایی داشته‌اند.
برخی ژن‌ها میان نئاندرتالها و انسان امروزی مشترک است. این به آن دلیل است که نئاندرتالها و اجداد انسان مدرن زمانیکه تازه از آفریقا بیرون آمده بودند با یکدیگر آمیزش داشتند.
بدن نئاندرتالها برای زندگی در آب و هوای سرد سازگاری یافته بود، بطور مثال آنها کاسه سر بزرگ داشتند، کوتاه قامت اما بسیار قوی بودند و دارای بینی بزرگی بودند، ویژگی‌هایی که مطلوب آب و هوای سرد است.
طبق تخمین‌ها اندازه کاسه سر آنها و مغزشان بزرگتر از انسان‌های مدرن بوده است، با این وجود در این بررسی‌ها بدن قوی‌تر آنها در مقایسه با انسان‌های امروزی در نظر گرفته نشده است. بطور میانگین، نئاندرتال‌های مذکر دارای قد 165 سانتی‌متر، از نظر وزنی سنگین و به دلیل فعالیت بدنی زیاد دارای استخوان‌بندی قوی بوده‌اند. بلندی زن‌های نئاندرتال بین 153 تا 157 سانتی‌متر بوده است.
انسان‌تبار دنیسووان نام جمعیتی از انسان‌تباران است که باقی‌مانده دو نفر از ایشان در غار دنیسووا در رشته‌کوه آلتایی سیبری جنوبی کشف شده است. پژوهشگران معتقدند این نوع از انسان که حدود 30 تا 50 هزار سال پیش زندگی می‌کرده، با انسان خردمند هم‌زیستی داشته است. شواهد به‌دست‌آمده تنها بخشی از انگشت دست یکی از مادینگان جوان این گونه است.
در دسامبر سال 2010، گروهی از دانشمندان با بررسی ژن‌های استخوان انگشت یک انسان‌تبار دنیسووان کشف کردند که این گروه با نئاندرتالها مربوط بوده و با نیاکان انسان‌های امروزی منطقه ملانزی وصلت کرده بودند.
