روایتی از یک خبرنگار ایرانی که در نروژ کشته شد

مهران نجفی، با برداشتی از این حادثه؛ رمان سوگند به فرشتگان در صف را نوشته است. این رمان در دو بخش راوی زندگی رزان «خبرنگار ایرانی» و رهام «برادر رزان» است. رزان خسته از بیماری طولانی مادرش برای ادامه زندگی به نروژ کوچ می‌کند و رهام در ایران با مرگ مادر، سکوت پدر و عشقی که به خیال خودش از دست داده است دست و پنجه نرم می‌کند. او خود را مقصر مرگ مادر می‌داند و به دنبال راه حلی برای فرار از پیله‌ای که دور خود و زندگیش تنیده است.

« نوای شجریان فضای اتاق را گرفته؛ بدجور هم گرفته. کتاب‌های روی میز را مرتب می‌کنم. وداع با اسلحه را از روی میز برمی دارم و می‌گذارم توی قفسه کتابخانه. دیگر حوصله اش را ندارم. مگر چند بار می‌شود یک کتاب را خواند؟ می‌خواهم لپ تاپم را بگذارم توی کوله پشتی ام، اما منصرف می‌شوم. خرت و پرت‌های داخل کوله را خالی می‌کنم روی تخت. اول دفترم می‌افتد، بعدش آی پد و سیم‌های درهم گوریده سپیدش، شارژر آی فون، یک پاکت سیگار دان هیل که نمی‌دانم از کی توی کیفم مانده و نم گرفته، بعدش دست نوشته هایم می‌افتند، جملات بی سروته و کوتاهی که هر جا به ذهنم رسیده توی یک عالمه کاغذ ثبتشان کرده ام و هیچ کجا هم از آن‌ها استفاده نکرده ام... کول دیسک و گلبرگ‌های خشک شده رز سپید و زرورق‌های شکلات‌های هلند‌ای که یک زمانی کتایون برایم می‌آورد و خودکار و قلم و یک عالمه وسیله بی مصرف دیگر می‌ریزد روی تخت. کی فکرش را می‌کرد همه چیز این طور به هم بریزد؟ وقتی مادر لومانی اسپریت را بی هیچ مناسبتی برایم خریده بود، کس فکرش را می‌کرد یک روزی این خانه تا این حد خالی از هر موجود زنده‌ای شود؟

تمام خرت و پرت‌های روی تخت را بغل می‌کنم و کشان کشان می‌روم سمت پنجره و همه را پرت می‌کنم بیرون. بعدش تا کمر خودم را از پنجره بیرون می‌برم و به دسته گلی ک. به آب باران داده ام خیره می‌شوم.

از ذهنم می‌گذرد: او خواست که برود.. او خواست که برود... »