سرویس بین الملل فردا: مقتدی صدر در گفتگو با روزنامه الشرق الاوسط، به بیان دیدگاه‌های خود در مورد عراق، یمن، سوریه، رقابت ایران و عربستان و بالاخره تحولات کل منطقه عربی و اسلامی پرداخته و به نظر می‌رسد برای درک بهتر علل سفر وی به ریاض، باید مصاحبه مذکور را مورد توجه قرار داد.
مقتدی صدر سفر خود به ریاض را مثبت ارزیابی کرده و مدعی شد در دیدار با بن سلمان، طرفین به صراحت نظرات و نگرش‌های خود را بیان کرده‌اند. او در موضعی عجیب، مدعی شد اشتراک نظر نسبی میان نظرات خود و ولیعهد عربستان مشاهده کرده است. در ادامه چند فراز مهم مصاحبه وی تقدیم می‌شود:
1 - در این سفر، در مورد همه پرونده‌های منطقه با «جانشین خادم الحرمین الشریفین» صحبت کردیم؛ اعم از عراق، سمن، بحرین، سوریه، فلسطین، روابط ایران و سعودی، روابط بغداد و ریاض و...
در این دیدار‌ها طرفین از صراحت کافی برخوردار بودند و به راحتی موضع خود را بیان کردیم. در این مناقشات به اشتراک نگرش رسیدیم! باید در مورد راه‌های دستیابی به صلح، از بین بردن نگرش‌های طائفه‌ای، برابری شیعه و سنی، راه‌های همکاری دولت‌های مختلف در عراق به صورت خاص و در کل منطقه به صورت عام و... باید مباحثه کنیم؛ اما در مورد اصل این استراتژی‌ها توافق کامل وجود دارد.
2 - طی ده سال اخیر، اختلافات جدی میان دولت‌ها و حتی ملت‌های عراق و سعودی وجود داشته، اما طرفین به این بینش رسیده‌اند که باید وارد دوره جدید یعنی «برادری» شد.
3 - جدایی عمار حکیم از مجلس اعلای اعراق به معنای اختلاف شدید میان تهران و حکیم نیست؛ اما برخی مشکلات و اشکالات در روابط آن‌ها وجود دارد. خروج «برادر حکیم» از محلس اعلا، امری اخلاقی بوده و امیدواریم «تیار الحکمة» (حزب جدید عمار حکیم) طرحی نو برای عراق دراندازد که برای عراقِ اسلامی مفید باشد.
4 - امکان ائتلاف میان ما، حیدر العبادی و عمار حکیم منتفی نیست! ما (جریان صدر) به صورت ویژه بر حضور تکنوکرات‌های غیرسیاسی و غیرحزبی در پارلمان و دولت تأکید داریم و در این راه دست همکاری خود را به سوی همه این افراد دراز می‌کنیم.
5 - در حشد الشعبی نیروهای خودسر و نیروهای منضبط در کنار هم حضور دارند. نیروهای منضبط حشد الشعبی که مناطق مختلف عراق را آزاد کرده‌اند باید در ساختار نیروهای امنیتی و انتظامی ادغام شوند؛ زیرا برای دولت مرکزی کشوری مانند عراق فقط و فقط باید یک فرماندهی واحد نظامی را تصور کرد. نخست‌وزیر باید رئیس دولت و فرمانده کل قوا باشد و یک ساختار نظامی واحد زیر نظر وی، ضامن تمامیت ارضی و وحدت عراق شود.
6 - ما اربیل را تحت فشار نمی‌گذاریم؛ اما از آن‌ها خواسته‌ایم رفراندوم تجزیه کردستان را به تعویق بیندازند! اگر این طرح را به کل لغو کنند که بهتر است؛ اما لااقل آن را به تعویق بیندازند! ما کرد‌ها را جزء مهمی از عراق می‌دانیم؛ آن‌ها از ما و در درون ما هستند! اما برخی مشکلات از دولت‌های سابق انباشیته شده و ما را به مقطع کنونی کشانده که اربیل نسبت به بغداد بدبین شده است. حضور کرد‌ها ضامن آزادی و دموکراسی در عراق است.
7 - {در پاسخ به سئوالی در مورد رفتارهای منطقه‌ای ایران} باید در عراق به صورت خاص و کل منطقه به صورت عام، در پی کاهش تنش‌ها، به رسمیت شناختن [حوزه نفوذ]یکدیگر، کاهش رویکردهای طائفه‌ای و افزایش مدارا و تحمل باشیم. بدترین اتفاق همین است که ما دشمن مشترک (اسرائیل) را فراموش کرده و در داخل امت اسلامی با یکدیگر می‌جنگیم!
8 - جامعه عربستان به صورت جدی با چالش تروریسم درگیر است؛ همان‌طور که بسیاری از کشورهای منطقه با این چالش دست و پنجه نرم می‌کنند. دولت سعودی در این زمینه مانند پدر و دوست [امت]، در برابر تروریسم ایستاده است؛ همان طور که ملت سعودی چنین می‌کند؟! در جامعه عربستان مبارزه جدی با رویکردهای طائفه‌ای را شاهد هستیم و هیبت شیعه و سنی در آن حفظ شده است! ما در عربستان تبعیض طائفه‌ای نداریم و این نکته بسیار مهمی است!
9 - من معتقدم هر ملتی خودش باید سرنوشت خود را تعیین کند و به همین علت با حضور [رزمندگان]عراقی در سوریه مخالفم! همان طور که با حضور نظامیان خارجی در عراق مخالفم! جریان صدر به صورت سلبی یا ایجابی با هر گونه دخالت در سوریه مخالف بوده و معتقدیم پرونده سوریه باید توسط خود سوری‌ها و بدون دخالت خارجی به سرانجام برسد! بعد از عملیات موصل، بسیاری در عراق خواهان ورود نیروهای عراقی به سوریه برای مبارزه با تروریسم بودند؛ اما ما مخالفت کردیم! حتی مرجعیت اعلای شیعیان هم مخالفت کرد! دولت بغداد هم مخالفت کرد؟! ما کشور خودمان را آزاد کردیم و سوری‌ها هم باید کشور خودشان را آزاد کنند.
گروه‌های مسلح باید سوریه را ترک کنند. این یک راهبرد ضروری برای حفظ جان و هویت ملت سوریه است و به معنای دخالت در کار سوری نیست! به صورت خاص در مورد عراق باید بگویم هنوز کشور عراق به صورت جدی نیازمند حضور این افراد برای برقراری امنیت است و تا زمانی که کشور خودت به شما نیاز دارد نباید به کشور دیگری (سوریه) بروی!
10 - چند ماه قبل طی نامه‌ای رسمی از بشار اسد خواستم کناره‌گیری کند. اگر او به تداوم حکومت اصرار کند، سوریه رو به روز ویران‌تر شده، خون‌های بیش‌تری ریخته می‌شود، گسل‌های اختلاف در جامعه تعمیق‌تر شده و کینه‌ها ریشه‌دارتر می‌شود! در این شرایط، جنگ و تروریسم در سوریه گریزناپذیر شده و به دنبال آن شاهد ورود اشغالگران خارجی خواهیم بود! اشغال سوریه به ضرر کل منطقه، اسلام و اعراب است! یگانه راه گریز از این وضعیت نیز کناره‌گیری بشار اسد است تا راه را برای صلح باز کند!
11 - مهم‌ترین دغدغه من در یمن، وضعیت ناگوار انسانی، فقر و بهداشت است. منشأ تمام این مشکلات نیز منحصرا «افراطی‌گری» است! تن‌ها راه نجات همین است که یکدیگر را به رسمیت بشناسند و قدرت را به صورت مشترک تقسیم کنند. من در دیدار با بن سلمان دیدم ریاض هم همین رویکرد را دارد و آرزو دارد به زودی صلح و ثبات در یمن، بحرین، عراق، سوریه و کل منطقه برقرار شود. من این «بازنگری» در رفتار آل سعود را مبارک می‌دانم و می‌ستایم.
عربستان قدرت نظامی خود را در جنوب یمن نشان داد و حالا باید قدرت سیاسی خود در ایجاد صلح و تعامل میان طیف‌های مختلف یمن را نشان دهد.
12 - در بحران روابط میان قطر و چهار کشور عربی، ما نباید ورود کنیم و تن‌ها آرزو می‌کنیم کشورهای عربی مانند برادر در کنار یکدیگر بمانند. در گام نخست باید فضاسازی‌های رسانه‌ای متوقف و سطح تنش مهار شود تا در مراحل بعد در صدد کاهش اختلافات باشند.
