چه عواملی باعث از دست دادن اشتها می‌شوند

آیا اشتهای خود را از دست داده‌اید؟ خوب، در این مقاله اطلاعات مفیدی در خصوص علل این وضعیت در اختیارتان قرار می‌گیرد. همچنین چند نکته را در این مورد ارائه خواهیم کرد.
آیا می‌دانید که...
... رنگها اشتهای ما را تحت تأثیر قرار می‌دهند. در حالی که قرمز در صدر فهرست اشتها آورترین رنگها قرار دارد، آبی به عنوان کم اشتها آورترین رنگ شناخته شده است.
از دست دادن اشتها می‌تواند به چیزهای زیادی نسبت داده شود. این امر می‌تواند به دلیل گرفتن رژیم لاغری بیش از حد، به دلیل کاهش وزن شدید، و یا عوامل بسیار دیگری باشد. برخی از علل کاملاً بی‌اهمیت بوده و قابل درمان می‌باشند، در حالی که برخی دیگر می‌توانند به عنوان شروع یک بیماری یا وضعیت پزشکی جدی و خطرناک تعبیر شوند.

شایع‌ترین علل

توجه: از دست دادن اشتها در سه ماهه اول بارداری یک پدیده‌ی عادی است.

استرس	افسردگی	آنفولانزا
تب شدید	اضطراب	عدم تعادل عاطفی
کم کاری تیروئید	شروع یائسگی	اچ آی وی (HIV )
کج خلقی	یبوست	سرماخوردگی
بی‌اشتهایی عصبی	اسهال و استفراغ	دل درد
اسهال	هپاتیت	عفونت‌های کلیوی
ذات الریه	نوسانات خلقی	زخم معده
آبله مرغان	مسمومیت غذایی	گلو درد
اوریون	تب زرد	کمبود روی
لنفوم	آرتریت روماتوئید	کشیدن سیگار
عفونتهای سینوسی	میگرن	انواع سرطان
خستگی	بارداری	عدم تعادل هورمونی
مشکلات دندانی	داروها

استرس اغلب دلیل از دست دادن اشتها در فرد است. اضطراب، افسردگی، استرس یا فشار روانی، و غیره می‌توانند گاهی شخص را از خوردن دور سازند. با این حال گاهی این امر می‌تواند به گونه‌ای دیگر عمل کند؛ به این معنا که در برخی موارد، استرس و اضطراب می‌توانند در واقع بعضی افراد را به سمت پرخوری، هوس شدید به خوردن شکلات، و غیره سوق دهند. وجود موردی از آنفولانزا، تب، سرماخوردگی معمولی، عفونت معده و غیره تقریباً همیشه منجر به از دست دادن موقت اشتها می‌شود. گاهی این وضعیت می‌تواند نشانه‌ی اولیه‌ی موردی جدی مانند سرطان معده، سرطان کلیه، سرطان کبد، سرطان پانکراس و غیره باشد.

درمان

از دست دادن اشتها، در صورتی که به طور موقت باشد، (مثلاً برای یک یا دو روز باشد) عمدتاً بی‌ضرر بوده و جای نگرانی ندارد. با این حال اگر عدم میل به خوردن برای یک دوره‌ی زمانی طولانی‌تری باقی ماند، آنگاه می‌تواند به یک اختلال خوردن جدی کشیده شده که سپس ممکن است به سوء تغذیه، ضعف، و سایر کمبودهای تغذیه‌ای مرتبط با مشکلات سلامتی منجر شود. در این بخش چند راه‌کار درمانی برای مورد موقت آن معرفی می‌شود:
• به اندازه‌ی کافی ورزش کنید به مدت نیم ساعت با قدم‌های آهسته بدوید و یا شنا کنید، یا چند فعالیت ایروبیک یا هوازی و ورزشهای قلبی عروقی انجام دهید. این کار بلافاصله متابولیسم شما را بالا برده و پس از مدتی، موجب تمایل یافتن شما به خوردن می‌شود.
• در صورتی که از دست دادن اشتها ناشی از تب باشد، می‌توانید یک کاسه کوچک از کشمش مخلوط با مقدار کمی نمک و فلفل سیاه را امتحان کنید. این کار می‌تواند به برگشتن اشتهای شما کمک کند.
• در صورتی که از دست دادن اشتها ناشی از استرس مداوم و یا افسردگی باشد، ممکن است به مشورت با یک درمانگر به منظور سر و سامان دادن مسائل روانی و عاطفی‌تان نیاز باشد. عدم انجام این کار یا به تاخیر انداختن آن، تنها خطرات سوء تغذیه‌ی مرتبط با مشکلات سلامتی را افزایش خواهد داد.
• اگر این وضعیت یک مورد جدی باشد، آنگاه مصرف برخی داروهای هومیوپاتی می‌تواند به درمان آن کمک کند. با این حال، در چنین مواردی، بهتر است با پزشکی که بتواند شما را معاینه کرده و داروی مورد نیاز شما را تجویز نماید، مشورت کنید.

درمانهای خانگی

• سوپ سیر می‌تواند کمک بزرگی برای افزایش اشتها باشد به این دلیل که دارای خاصیت تحریک کنندگی دستگاه گوارش است.
• در صورتی که بخواهید اشتهای خود را افزایش دهید، پرتقال نیز می‌تواند معجزه کند.
• هوس و تمایل به خوردن خود را نادیده نگیرید، به این دلیل که ممکن است بدن شما باشد که بگوید به چه چیزی نیاز دارد. میل به خوردن غذای خاصی را نادیده نگیرید، به این دلیل که بهتر است چیزی بخورید تا اینکه اصلاً از خوردن خودداری کنید.
• پیش از غذا عواملی که موجب بیشتر شدن اشتهای شما می‌شوند را مد نظر قرار دهید به گونه‌ای که برای غذای اصلی احساس گرسنگی بیشتر خواهید داشت.
• معروف است که انگور ترش در افزایش اشتها به خوبی عمل می‌کند.
• همراه با تمام این موارد، بایستی به منظور افزایش اشتها، از خواب کافی برخوردار باشید.
مواردی که اشاره شد، نظر اجمالی بود بر دلایل مختلفی که در نتیجه‌ی آنها فرد تمام اشتهای خود را از دست داده و منجر خواهد شد اثرات بدی بر روی سلامت گذاشته شود. به موقع اقدامات مناسبی را اتخاذ کرده و این مشکل را برطرف نمایید. مراقب خود باشید.
سلب مسئولیت: اطلاعات ارائه شده در این مقاله صرفاً جنبه‌ی آموزشی داشته و نبایستی به منظور جایگزین توصیه‌های پزشک متخصص در نظر گرفته شود.