فکرکنم اگر آمارگیری به عمل آید، یکی از بیشترین سوالاتی که ورزشکاران و حتی افراد عادی جامعه از پزشکان ورزشی می‌کنند، در رابطه با مکمل‌های ورزشی باشد.
باید اعتراف کرد که در رابطه با پاسخ به این سوالات، اغلب دچار افراط و تفریط شده‌ایم. گاه مکملها را به عنوان زهرهلاهل معرفی کرده و گاه جوری تبلیغ می‌کنیم که گویا معجون افسانه‌ای هستند. واقعیت این است که مکملها می‌توانند به عنوان یک ابزار مناسب برای تقویت ورزشکاران به کار روند ولی کاربرد آنها محدود بوده و هرگز معجزه نمی‌کنند. به هر حال مناسب دیدم که در پاسخ به سوالات تعداد زیادی از ورزشکاران، در این شماره اشاره‌ای گذرا و کلی به موضوع مکملها و غذاهای ورزشی داشته باشیم تا فتح بابی باشد برای مطالعه بیشتر و پرداختن به این بحث مهم در شماره‌های بعدی.
به ورزشکاران نیز توصیه می‌کنم که مشورت با پزشکان ورزشی و کارشناسان اهل فن و کارآزموده را فراموش نکرده و هرگز اقدام به مصرف خودسرانه یا اجرای توصیه افراد ناآگاه و سودجو نکنند و از مارک‌های غیراستاندارد و ناشناخته استفاده نکنند و مکمل‌های موردنیاز خود را از مراجع معتبر تهیه کنند.
هدف از خوردن مکملها به‌خصوص در میان ورزشکاران چیست؟
ورزشکاران مکملها را برای سازگاری بهتر با تمرینات، کاهش وقفه‌های تمرینی ناشی از خستگی، آسیب یا حتی پیشگیری از بیماری‌ها در جریان تمرین، فراهم آوردن امکان انجام تمرینات شدیدتر و سنگین‌تر، تسریع در بازتوانی و بازیابی منابع انرژی بین تمرین‌ها، افزایش منابع انرژی و تقویت عملکرد در جریان رقابت‌ها مصرف می‌کنند. به‌رغم مصرف بالای مکملها بین ورزشکاران، تحقیقات نشان داده‌است که اولا تنها در موارد معدودی مثل سوء‌تغذیه و کمبود ویتامین یا ماده معدنی خاصی (مثل کم‌خونی فقرآهن) مصرف مکملها مورد پیدا می‌کند، ثانیا برای دستیابی به اهداف فوق تنها تعداد اندکی از فرآورده‌های مکمل عملا موثر هستند و به عبارتی هر مکمل در محدوده خاصی کاربرد و مصرف دارد و ثالثا بسیاری مواقع بدون نیاز به مکمل می‌توان با یک رژیم غذایی صحیح و کم‌خرج، کمبودها را جبران کرد.
منبع:www.salamat.com
/ج
