خبرگزاری تسنیم: شب گذشته مجموعه تئاتر شهر در خبری با عنوان «رویا افشار در فقدان مادرش هم روی صحنه رفت» اعلام کرد بازیگر نمایش «صبح یه روز لعنتی» علیرغم درگذشت مادرش با حضور در تالار سایه مجموعه تئاتر شهر به بازی خود در این اثر نمایشی ادامه داد.
حسن باستانی، نویسنده و کارگردان نمایش نیز پس از پایان اجرا خطاب به تماشاگران گفته است «متأسفانه امروز شنیدیم که مادر خانم رویا افشار از دنیا رفته و این یکی از بدترین اتفاقاتی بود که امشب برای این بازیگر توانمند تئاتر کشورمان افتاده اما به خود افتخار می کنیم که ایشان به احترام شما تماشاگران در اولین روز درگذشت مادرشان به تئاتر شهر آمدند و روی صحنه حاضر شدند.»
رفتار مسئولانه رویا افشار با اهدای دسته‌گلی توسط مجموعه تئاتر شهر تحسین شد. چندی پیش نیز داوود فتحعلی بیگی، بازیگر نمایش «بنگاه تئاترال» با وجود فوت نابهنگام مادرش، اجرای هادی مرزبان را کنسل نکرد و روی صحنه رفت.
آنچه در رفتار دو هنرمند شناخته شده تئاتر قابل‌تأمل است رفتار مسئولانه‌ای است که آنان نسبت به وظیفه هنری و شغلی خود داشته‌اند. بسیار مشاغل و حرفه‌هایی در کشور هستند که برای کوچکترین موارد فرد از خود سلب مسئولیت می‌کند. از مرخصی و مزایای متعدد بهره می‌برد و شاید فقدانش آسیبی به ابعاد اثری پروانه‌ای ایجاد کند.
این مسئله در حالی است که اعتراض شدید اللحن رضا بهبودی در این ایام نشان از عدم توجه مخاطب به این مسئولیت‌پذیری است. مخاطبی که اندک مسئولیتش نسبت به اجرا - عدم استفاده از تلفن همراه یا مصرف مواد خوراکی - را رعایت نمی‌کند. شاید این روزها مدام توجیه کنیم که چه کسی در این بلبشو اجتماعی مسئولیت‌پذیر است و از آنجا که مشت نشان از خرورار است، می‌توان رفتار امثال رویا افشار را مثال اعلایی از مسئولیت‌پذیری دانست.
کافی است به اطرافمان نگاه کنیم و از خودمان شروع کنیم.
