مسجد استاد شاگرد تبریز در خیابان فردوسی پشت دبیرستان دخترانه بنت الهدی واقع شده است. این مسجد در زمان امیر حسن چوپان ملقب به علاءالدین ساخته شده و به نام سلیمان؛ نواده هلاکوخان مغول، شهرت گرفت از این رو عده‌ای آن را سلیمانیه و برخی علاییه می‌خواندند ولی چون تحریر قسمتی از کتیبه مسجد به خط خواجه عبدالله صیرفی و قسمتی توسط شاگرد او نوشته شده است، این مسجد به نام «مسجد استاد و شاگرد» نامیده می‌شود. برخی بر این باورند که این مسجد در حدود سال 742 هجری قمری در محل مسجد سلیمانیه که از بناهای قدیمی تبریز بوده و در اثر زلزله به کلی ویران شده، بنا گردیده است.
این مسجد در زلزله سال 1193 به کلی ویران شد و در زمان نایب‌السلطنه؛ عباس میرزای قاجار تعمیر اساسی شد و بار دیگر در سال 1295 هجری قمری توسط حاج میرزا محمدعلی اوانسرای قراچه داغی مرمت شد. به استناد کتیبه سنگ مرمر بیرون دیوار شمالی، این مسجد در سال 1338 هجری قمری برای بار سوم توسط حاج محمد اردبیلی تعمیر شد.
