چرا بعضی ها از خیانت پشیمان نمی شوند ؟

افراد زیادی را می بینیم که می گویند همسران آنها بعد از کشف خیانت شان هیچ احساس پشیمانی از خود نشان نداده اند. خیلی ها می گفتند اگر طرف شان حتی کمی احساس پشیمانی یا نگرانی از خود نشان می داد، شاید به نگه داشتن ازدواج شان راغب تر بودند و همه عصبانیت آنها به خاطر عدم پشیمانی و ندامت همسران شان است. حتی خیلی ها می گفتند که همسر خائن شان نه تنها پشیمان نبوده، بلکه این خیانت را تقصیر آنها هم می دانسته است. در این مقاله می خواهیم این موضوع را بررسی کنیم که چرا خیلی ها خیلی دیر از خیانت خود پشیمان می شوند.
عدم پشیمانی از خیانت معمولاً روشی برای حفاظت از خود و ادامه انکار به خیانت است. اجازه بدهید کمی در این مورد فکر کنیم.وقتی کسی راه خیانت را پیش می گیرد، علایم هشدار و توقف زیادی سر راه خود می بیند. بارها و بارها ندای درونی شان از آنها سوال می کند که چه می کنند و هشدار می دهد. همه آنها در اعماق قلب خود می دانند کاری که می کنند اشتباه محض و خود خواهانه است، اما برای گذر از آن علایم هشدار و ادامه راه شان باید دنبال چیزی برای توجیه کار خود باشند.
راه های زیادی برای توجیه خیانت وجود دارد. آنها به خود می گویند که آنچه می خواهند را در حضور همسرشان پیدا نمی کنند. فکر می کنند همسرشان آنها را درک نمی کند. بارها به خود قول می دهند که فقط یک بار مرتکب این اشتباه می شوند. خودشان را گول می زنند که این کار هیچ ضرری به دنبال ندارد چون می توانند اوضاع را کنترل کنند و هیچ کس نخواهد فهمید که چه می کنند.
همین طور و همین طور به خودشان دروغ می گویند. نمی خواهند یا نمی توانند واقعیت موضوع را همان طور که هست ببینند و در تلاشند که عزت نفسشان را حفظ کنند. خیلی ها خیانت را مثل یک سرگرمی می بینند و هیچ وقت در مورد این موضوع، با خودشان صادق نیستند.
هیچ وقت با خودشان نمی گویند که من به همسرم خیانت می کنم چون آدم ضعیف و خودخواهی هستم و برای خودم احترامی قایل نیستم. همان طور که می توانید تصور کنید هیچ کس چنین حرف هایی با خود نمی زند، افراد کمی هستند که این واقعیت را می پذیرند.
به همین خاطر در ذهن خودشان باید این موضوع را طوری جلوه دهند که خیانت اصلاً مساله مهمی نیست و حتی وقتی همسرشان پی به خیانت آنها می برد، از موضع خود پایین نمی آیند. با این که می دانند آنچه به خودشان قبولانده اند دروغ محض است، اما باز هم نمی پذیرند که کارشان اشتباه بوده. تعداد کمی از افراد هستند که 180 درجه از باور سابق خود بر می گردند و اشتباه شان را می پذیرند.
خیلی وقت ها هم افراد به این خاطر بعد از خیانت احساس پشیمانی نشان نمی دهند چون می خواهند فراموشش کنند.خیلی ها ایمیل می زنند و در مورد این که می دانند چقدر همسرشان از خیانت آنها ناراحت است و قلبش شکسته، حرف می زنند. می گویند که هیچ وقت چنین واکنشی را از طرف همسرشان انتظار نداشته اند و فکر نمی کردند که روزی دست شان رو شود. باید قبول کنیم که برای فرد خائن هم اوضاع چندان ساده نیست.
آنها می خواهند با سرعت هر چه تمام تر اوضاع درست شده و دوباره به حالت اول بر گردد. به همین خاطر اصلاً دوست ندارند در مورد آن حرف بزنند. نمی خواهند جزییات مطلب را با شما در میان بگذارند چون می دانند اگر این کار را بکنند، فقط عصبانی تر و از آنها دورتر می شوید. سعی می کنند از این کار اجتناب کنند. به همین خاطر اشتباه می کنند و دهان شان را می بندند و هیچ حرفی نمی زنند.
از آنها بخواهید که برای کارشان ابراز تأسف و پشیمانی کنند. خیلی وقت ها قبل از این که همسرتان خودش ابراز پشیمانی کند، شما باید از او بخواهید. باید برای او روشن کنید که بدون ابراز پشیمانی اش حاضر نیستید به زندگی با او ادامه دهید.
باید از او بخواهید که رو به روی تان بنشیند و در مورد موضوع با شما حرف بزند.باید بگویید تا زمانی که در مورد این موضوع حرف نزند، مشکل برطرف نمی شود.
منبع:نشریه کوچه ما، شماره 16.