امروزه از مواد گوناگونی برای پر کردن دندانها استفاده میشود. با وجود اینکه در طول چند سال گذشته با تکامل و اصلاح مواد همرنگ دندان مانند کامپوزیت و گلدس اینومر استفاده از آنها بسیار رایج شده است اما هنوز آمالگام بهعنوان مادهای برای پرکردن دندان که بیش از یک قرن استفاده از آن فراگیر شده است، موارد استفاده فراوانی دارد.
گاهی از اینکه هنگام پر کردن دندانها دندانپزشک ماده آمالگام توی دهانمان میریزد احساس بدی میکنیم و به ویژه در مورد بچهها نگران میشویم که مبادا این ماده خطرناک باشد.
آمالگام حاوی فلزات متعدد است که با جیوه ترکیب میشود. زمانی که آمالگام آماده در حفره دندان قرار میگیرد و بهخصوص زمانی که دندانپزشک در حال شکل دادن به ماده است، با ابزار مخصوصی از سطح ماده میتراشد. آمالگام تراشیده شده ممکن است در دهان بیمار بریزد. اغلب دندانپزشکان مراقب این وضع هستند و به همین دلیل با وسایل مخصوص و لاستیک رابروم دندان را کاملا از محیط دهان جدا میکنند. در صورتی که امکان جدا کردن دندان با رابروم وجود نداشته باشد، با استفاده از رول پنبه این کار انجام میشود. دندانپزشک پس از اتمام کار با استفاده از پنبه و شستوشوی آن مانع بلعیدن فلزات باقیمانده میشود. مطلب دیگری که در اینباره میتوان اضافه کرد، این است که فلزات موجود در آمالگام و به خصوص جیوه برای بدن مضر هستند.
اگر میزان جیوه از حدی بالاتر رود، موجب مسمومیت میشود اما خوشبختانه با پیشگیری و دقتی که در استفاده از آمالگام میشود، گزارشی از آسیب و مسمومیت با جیوه به دلیل اعمال دندانپزشکی وجود ندارد. در ضمن با عنایت به اینکه ظرف مدت کوتاهی آمالگام سخت میشود، اگر بلعیدن ذرات آمالگام هم حین اعمال دندانپزشکی اتفاق بیفتد خطری را در پی ندارد اما باید مراقب و مواظب بود که بیماران کمترین میزان تماس با جیوه را داشته باشند.
منبع:www.salamat.com