تراکم چربی در کبد باعث تجمع زیاد چربی به خصوص تری آسیل گلیسرول ها در کبد و در نتیجه بروز بیماری «کبد چرب» می شود.
از عوامل ایجاد کننده مهم کبد چرب غیر الکلی، چاقی است. مقاومت به انسولین حاصل از چاقی، باعث فعال شدن آنزیم لیپاز حساس به هورمون و کاهش عمل ضد لیپیولیتیک انسولین می شود و افزایش جریان اسیدهای چرب از بافت چربی به کبد، یک مکانیسم مهم در بیماری زایی کبد چرب در افراد چاق تلقی می شود. افزایش فعالیت سیستم سیتوکرومی در چاقی نیز باعث تشدید و پیشرفت بیماری می شود.
قند خون اضافی در کبد به صورت گلیکوژن ذخیره شده و مازاد آن به چربی تبدیل می شود.
با توجه به نقش انسولین در سنتز پروتئین ها و ایجاد مقاومت به انسولین، سنتز کبدی آپولیپوپرئتئین B100 در بیماران کاهش می یابد. بنابراین سرعت تشکیل تری گلیسیرید با سرعت تولید لیپوپروتئین با دانسیته خیلی کم (VLDL) هماهنگ نیست، در نتیجه تری آسیل گلیسرول ها در کبد تجمع می یابند.
با توجه به کاهش برداشت VLDL از پلاسما، در این بیماران سطح VLDL بالاتر از حد نرمال است.
در مجموع، لیپولیز و بالا رفتن انسولین در خون حاصل از مقاومت به انسولین نقش اصلی در بیماریزایی کبد چرب حاصل از چاقی دارند.
موثرترین راه درمان بیماری کبد چرب غیر الکلی حاصل از چاقی، کاهش وزن بدن است. در واقع کاهش وزن باعث بهبود فعالیت سیتوکرومی و جلوگیری از پیشرفت بیماری می شود. در رژیم غذایی این بیماران، مصرف چربی های PUFA از جمله امگا - 3 و ویتامین های آنتی اکسیدان، مانند ویتامین های A, E و C مورد توجه جدی قرار می گیرد.
منابع خوب ویتامین E، جوانه گندم، کاهو و روغن های مایع، منابع خوب ویتامین A ، انواع گوشت و همچنین سبزی های برگ سبز و هویج و منابع خوب ویتامین C، مرکبات، گوجه فرنگی و سیب زمینی می باشند.
زمانی اثرات مفید کاهش وزن در بهبود بیماری مشاهده می شود که کاهش وزن تدریجی باشد. کاهش وزن سریع، عامل تغذیه ای مستقل در ایجاد بیماری است و در بیمار مبتلا باعث تشدید بیماری می شود، بنابراین سرعت کاهش وزن در این بیماران مهم است.
توصیه های جدی در ارتباط با درمان کبد چرب به قرار زیر است:
کنترل وزن و جلوگیری از ایجاد چاقی، داشتن فعالیت فیزیکی و توجه داشتن به مصرف متعادل روغن های مایع، میوه ها و سبزی ها.
منبع:نشریه دنیای تغذیه - ش100