انبه میوه ای خوشمزه و غنی از ویتامین ها، املاح و آنتی اکسیدان هاست. انبه حاوی فیبر فراوان مقادیر بسیار کمی چربی های اشباع، کلسترول و سدیم می باشد. این میوه منبع خوبی از فیبرهای رژیمی، ویتامین B6 و سرشار از ویتامین های A و C است.
ویتامین A برای تقویت بینایی چشم و حفظ سلامتی دندان ها، پوست، استخوان، غشاهای مخاطی و بافت های نرم بدن مفید است. ویتامین B6 نیز در تشکیل آنتی بادی ها، خونسازی و سنتز بعضی از ویتامین ها نقش دارد. ویتامین C موجود در انبه نیز به خونسازی و افزایش مقاومت بدن در برابر عفونت ها کمک می کند.
این میوه حاوی مقدار کمی آهن است. یک انبه متوسط حدود 40 درصد از نیاز به فیبر روزانه را می تواند تامین کند. براساس تحقیقات انجام شده فیبرهای رژیمی خطر بیماری های معده ای - روده ای (گوارشی)، دیابت، چاقی، بیماری های قلبی- عروقی و بعضی از سرطان کولون و رکتوم را کاهش می دهند.
انبه همچنین حاوی آنزیم هایی است که خاصیت آرام بخش برای معده دارند بعضی تحقیقات نشان می دهند که انبه از پوسیدگی دندان ها جلوگیری می کند.
خواص غذایی و دارویی انبه:
انبه به دلیل داشتن کالری، برای چاق شدن افراد لاغر مفید است. این میوه ملین بوده و موجب بهبود هموروئید (بواسیر) و یبوست نیز می شود. همچنین حرارت بدن و تب را کاهش می دهد.
ویتامین های A و C موجود در انبه هر دو آنتی اکسیدان بوده و از آسیب های ناشی از رادیکال های آزاد و در نتیجه ریسک برخی سرطان ها می کاهند. با توجه به مقدار ناچیز سدیم موجود در انبه این میوه برای بیماران مبتلا به فشار خون بالامناسب است.
توصیه ها: انبه چون گرم است، برای افراد گرم مزاج مناسب نیست و این اشخاص باید آن را با سکنجبین بخورند. هضم انبه برای بعضی افراد مشکل است و بهتر است از خوردن آن امتناع کنند. اگر خوردن انبه ایجاد نفخ می کند، باید آن را با زنجبیل مصرف نمود.
افرادی که محدودیت رژیم پتاسیم دارند (مثل رژیم غذایی برای نارسایی کلیه) باید از مصرف انبه پرهیز کنند. مصرف انبه، به خصوص ترشی آن، با معده خالی ایجاد ناراحتی معده می کند، بنابراین بهتر است میوه انبه بعد از غذا و ترشی آن همراه با غذا میل شود.
منبع:نشریه دنیای تغذیه - ش100