آیا اتومبیل شما در شرایط اضطراری توانایی کنترل و هدایت خود را دارد؟ آیا سیستم های نظارت بر نقاط کور خودروی شما می توانند در هنگام رانندگی به شما کمک کنند؟ به نظر شما چنین سیستم هایی که به منظور بهتر راننده شدن وسایل نقلیه طراحی شده اند مهارت رانندگی افراد را ضعیف تر نمی کنند؟ خودروسازان بسیار نگران اند که استفاده از این سیستم های پشتیبان به کاهش مهارت رانندگی افراد منجر شود.
تکنولوژی های کمک کننده و نیمه خودران خودرو ها بازه متنوعی را دربر می گیرد.. این تکنولوژی ها که در واقع به مانند دستیاری برای راننده ها محسوب می شوند به بین خطوط حرکت کردن خودرو ها، حفظ فاصله آن ها از دیگر وسایل نقلیه، هشدار به رانندگان برای توجه و توقف در ترافیک و جلوگیری از تصادف اتومبیل ها با یکدیگر از عقب کمک می کنند.
بسیاری از وسایل نقلیه منجمله خودروهای لوکس خودروسازان مختلفی از هیوندا و نیسان تا شورلت به این فناوری های کمک کننده مجهز اند. اما این کمکهای خودکار علاوه بر بهبود ایمنی، پیامدهای ناخواسته دیگری نیز به همراه دارند که از جمله آن ها می توان به تضعیف مهارت هایی لازم برای رانندگی اشاره کرد.
آدریان لود، رئیس موسسه بیمه مربوط به ایمنی و امنیت بزرگراه های امریکا در مصاحبه ای عنوان کرد که نگرانی های زیادی در مورد تضعیف توانایی های مربوط به رانندگی افراد وجود دارد و ما در حال بررسی و نظارت بر روی این موضوع هستیم. وی همچنین در ادامه توضیح داد که اکثر مطالعات و دست آورد های بشر در مورد صنعت خودروسازی به رانندگی بهتر و آسان تر افراد کمک می کند و چنین چیزی باعث می شود که مردم در حین رانندگی توجه و تمرکز کمتری را صرف این موضوع کنند.
این موضوع به خصوص در مورد خودروسازانی مطرح است که سعی دارند مهارت مسیریابی رانندگان را از طریق ارائه و جایگزینی نرم افزاری هایی با قابلیت مشابه تضعیف کنند.
بنابر آمار گزارش شده تلفات رانندگی در ایالات متحده طی دو سال گذشته 14 درصد افزایش داشته است و بیش از 40000 نفر در سال 2016 در این کشور درگذشته اند.
این آمار ناخوشایند در حالی ارائه می شود که بعد از سرعت بالا و جایجایی بیش از حد در خطوط، سومین عامل کلیدی در افزایش میزان مرگ و میر افراد، حواس پرتی عنوان شده است.
داده های منتشر شده توسط دولت فدرال آمریکا نشان می دهد میزان سرم گرم بودن به دستگاه های ارتباطی مثل تلفن همراه، گشت و گذار در اینترنت و پیامک دادن در حین رانندگی در حال افزایش بوده و چنین تبعاتی را به دنبال دارد.
زمانی که قابلیت ها و ویژگی های جدید به خودروها افزوده شد تا میزان استقلال آن ها از رانندگان افزایش یابد هدف پوشش دادن و جبران کردن خطاها و اشتباهات ناخواسته رانندگان عنوان شد ولی به نظر می رسد که در عوض رانندگان بیش از حد به این تکنولوژی های جدید اعتماد کرده و به این ترتیب توجه کمتری را معطوف رانندگی می کنند.
مارک واکفیلد، مدیر عامل و مدیر بخش خودرو در شرکت مشاوره ای AlixPartners LLP معتقد است که صنعت خودرو در مورد عوارض ناخواسته ویژگی های پشتیبان و کمک کننده جدید و محبوب خود "وحشت" کرده است و شرکت های فعال در این مورد به دنبال یافتن راه هایی هستند که تمرکز و توجه رانندگان را به سمت رانندگی سوق داده و از میزان توجه آن ها به گوشی های هوشمند خود بکاهند.
به عنوان نمونه بد نیست که از فعالیت چند خودروساز بزرگ در مورد این موضوع یاد کنیم.
کمپانی جنرال موتورز یک تکنولوژی فوق العاده مخصوص ردیابی چشم را که به نام سوپر کروز شاخته می شود بر روی کادیلاک خود که در سال 2018 عرضه می شود نصب کرده است.
این تکنولوژی به رانندگان اجازه می دهد که دست خود را از فرمان بردارند اما این اجازه زمانی صادر می شود که آن ها به تمرکز خود را به سمت جاده هدایت کنند.
سیستم کمک راننده شرکت نیسان که به نام ProPilot Assist شناخته می شود این توانایی را دارد که ماشین را کنترل کرده و در مسیر مستقیم براند اما اگر راننده بیش از 30 ثانیه دست های خودر را بر روی فرمان قرار نداده و چرخ های خودرو را تکان ندهد این سیستم اتومبیل را متوقف خواهد کرد.
شرکت دوست دار محیط زیست تلا نیز در سال گذشته محدودیت هایی را در توانایی رانندگان برای قرار ندادن دست هایشان بر روی فرمان ایجاد کرده است. سیستم رانندگی خودران این شرکت که Autopilot نام دارد این محدودیت ها را کنترل می کند.
مارک ویکفیلد در این زمینه توضیح داد که هر خودرسازی می تواند در طراحی خود محافظه کار بوده و ایمنی خودرو را بر راحتی استفاده از آن ارجحیت دهد اما قطعا کل صنعت خودروسازی این مسیر را طی نمی کند.
در این صورت نمی توان نام چنین وسیله ای را خودرو گذاشت حتی اگر خودروساز موفق شود که آن را به فروش برساند.
محققان شرکت تویوتا موتور به تکنولوژی جدیدی دست پیدا کرده اند که نحوه رانندگی افراد را تغییر می دهد. این محققان به کمک دانشگاه ها در حال انجام اقدامات مطالعاتی هستند تا دریابند که چگونه عادت های رانندگی تکامل پیدا کرده و بهبود می یابند. چاک گولاش، مدیر ارشد تحقیقات ایمنی تویوتا، در مصاحبه ای گفت که این شرکت در حال تلاش است که پاسخ پرسش هایی نظیر رفتارهای پرخطر جدید چیست؟ را پیدا کند تا از این طریق راه حل های ممکن برای جلب توجه افراد به رانندگی کشف شود.
جالب است بدانید که حتی اگر همیشه به رانندگان خطرات رها کردن فرمان گوش زد نشود، آن ها همواره به این خطرات آگاه اند و می دانند که چنین کار خطرناکی ممکن است چه عواقب جبران ناپذیری را به همراه خود داشته باشد.
57 درصد از 847 بازدید کننده فروشگاه تحقیقاتی و اینترنتی خرید خودرو Kelley Blue Book معتقد اند که فناوری های کمک کننده رانندگی در نهایت به تضعیف مهارت رانندگی می انجامد.
یکی از مدیران اجرایی این سایت می گوید که بدون شک، خودروسازان با ساختن تکنولوژی های خودرانی که به مردم در رانندگی کمک می کند رانندگان را تنبل تر کرده و سبب می شوند که توجه آن ها نسبت به این موضوع هرچه بیش از پیش کاهش یابد.
بیشتر فناوری های کمک راننده امروزی طوری طراحی شده اند که مهارت های اولیه رانندگی را پوشش داده و به این ترتیب احساس مسوولیتی که مردم باید در حین رانندگی داشته باشند کاهش می یابد.
یکی از شرکت های فعال در صنعت خودروسازی برای درک بهتر نحو استفاده مردم از سیستم های رادار نقاط کور درخواست یک فعالیت مطالعاتی را به دانشگاه میشیگان داده است.
در تحقیقی که در این رابطه صورت گرفته است عنوان شده که اکثر رانندگان زمانی به واسطه زنگ و چراغ های هشدار دهنده این سیستم هوشیار می شوند که خودرو های دیگر در مناطق تقریبا غیر قابل رویت قرار گرفته و بدین ترتیب کنترل وضعیت دشوار می شود.
این تحقیق همچنین به صورت شگفت آوری بیان می کند که رانندگان حتی برای چک کردن آراستگی خود نسبت به مواقعی که قصد تغییر لاین را دارند بیشتر به آینه ها نگاه می کنند.
شان بائو، به عنوان دانشمند محققی که در موسسه تحقیقات حمل و نقل دانشگاه میشیگان این تحقیق را انجام داد معتقد است که بیشتر مردم در معرض استفاده از این سیستم های پشتیبانی رانندگی بوده و حتی در شرایط اضطراری آن ها به این سیستم ها بیشتر از توانایی خود اعتماد دارند.
نظرسنجی ها نشان داده می دهد که رانندگان دلیل استفاده از این ویژگی های نیمه خودران را رهایی آن ها از توقف و حرکت های پی در پی در ترافیک و کاهش یکنواختی رانندگی های طولانی مدت و خسته کننده عنوان می کنند. اما راحتی و آزادی که به واسطه این سیستم ها فراهم می شود با سوء استفاده و عدم استفاده درست برخی از رانندگان همراه شده است.
چرا که برخی از افراد به نحوی از این سیستم ها استفاده می کنند که اصلا احتیاج به دست و راننده نیست. برخی از ویدیوهای منتشر شده در اینترنت گروهی از رانندگان را نشان می دهد که بر روی صندلی عقب خودرو نشسته و سعی دارند که سیستم های نیمه خودران را طوری فریب دهند که دست راننده بر روی فرمان است تا از این طریق به تکنولوژی های کاملا خودران دست پیدا کنند.
تحقیقات فدرالی که در رابطه با تلفات رانندگی در سال گذشته صورت گرفته است نشان می دهد که رانندگان برخی از خودروهای مدل S تسلا که بر روی حالت نیمه خودران Autopilot قرار داشته اند دست خود را فقط در حدود 25 ثانیه تا نهایتا 37 دقیقه بر روی فرمان قرار داده اند.
تسلا که خود را از مسئولیت های مربوط به تنظیمات ایمنی مصون نگه داشته است سعی دارد که سیستم نیمه خودران Autopilot را طوری تغییر دهد که در حین کار این سیستم نیاز به دخالت دست های راننده بیشتر شود.
گرگ برانون، مهندس ارشد صنعت خودروسازی و روابط آن در اتاق صنایع خودروسازی امریکایی معتقد است که در حقیقت بسیاری از افرادی که از این سیستم های هوشمند کمک راننده استفاده می کنند ایده ای از نحوی کارکرد آن ندارد چرا که بسیاری از این سیستم ها نسبت به نام خودشان عملکرد های متفاوتی دارند.
در یک سطح بسیار اساسی، مصرف کنندگان هیچ ایده ای از کارکرد این سیستم ها ندارند، زیرا همه آنها از نام های متفاوت نسبت به عملکرد خود بهره می برند. با وجود این تعابیر AAA از خودروسازان و تنظیم کنندگان این صنعت خواسته است که اصطلاحات و پارامترهای استانداردی را برای ویژگی های نیمه خودمختار ارائه دهند که به این ترتیب احتمالاً باید شاهد مناقشه و کشمکش بسیاری از خودروسازانی باشیم که قصد دارند محصولات منحصر به فرد خود را از طریق توسعه و گسترش بازار به مشتریان عرضه کنند.
ویکفیلد مدیر عامل سایت AlixPartners LLP در مصاحبه ای عنوان کرد که بعضی از خودروسازان اعتقاد چندانی به مبحث ایمنی در تولیدات خود نداشته و برای اینکه محصولات پیشرفته تری را عرضه کنند مرز های ایمنی نادیده گرفته و سیستم هایی را طراحی می کنند که رانندگان می توانند به صورت طولانی مدت دست خود را از روی فرمان بردارند.
یکی از مدیران موسسه ایمنی بزرگراه های آمریکا می گوید که در حقیقت این ایده که شما بتوانید دست خود را به مدت زمان 15 ثانیه از روی فرمان بردارید و خودرو به حرکت خود تحت کنترل ادامه دهد ایده واقع بینانه ای نیست.
واقعیت این است که اگر دست های شما از روی فرمان برداشته شود شما دیگر رانندگی نمی کنید و مشغول انجام کار دیگری هستید و از طرف دیگر خودرو نیز نمی تواند با همان کیفیت قبلی مسیر را طی کند.
رانندگانی که از سیستم های نیمه خودران بهره می برند به این موضوع آگاه اند که این سیستم ها هیچگاه کارایی 100 درصد نداشته و هممچنان که گاهی می توانند وظیفه خود را به نحو احسن انجام دهند گاهی نیز از انجام آن عاجز اند.
این اتفاق به علت عدم پیشرفت کافی خودروسازان در ساخت این تکنولوژی ها رخ می دهد چرا که گاها سیگنال های ارسالی برای این دستگاه ها دچار اخلال می شود.
بر اساس نظریات کارشناسانه گرگ برانون کمپانی های خودروسازی اکثرا سعی دارند که مراحل پیشرفت و گسترش این فناوری های خودران را به آهستگی طی کنند چرا که در غیر این صورت ممکن است درگیری های قانونی شامل حال آن ها شود.
وکلای این شرکت ها شدیدا آن ها را از قرار گرفتن در برابر مسئولیت های قانونی نهی می کنند. موضوع دیگری که در پیشرفت این تکنولوژی ها نقش داشته و گسترش آن ها را با چالش روبه‌رو می کند عادت کردن رانندگان به استفاده از آن ها و فراموشی و کاهش توانایی مردم در رانندگی با خودروهایی است که به این سیستم های نیمه خودران مجهز نیستند.
این موضوع ممکن است بسط پیدا کرده و با تعویض خودرو نیز مطرح شود چرا که بسیار رایج است که یک برند سطح های متفاوتی از کارایی یک سیستم را در خودروهای خود قرار دهد.
به عنوان نمونه برخی از سیستم های کروز کنترلی تطبیق پذیر می توانند علاوه بر وظیفه ذاتی خود که حفظ و هماهنگی سرعت خودرو با جریان جاده و ترافیک است، در سرعت های پایین، خودرو را نیز متوقف کنند این اتفاق در صورتی رخ می دهد که برخی دیگر از این سیستم ها از چنین توانایی برخوردار نیستند.
بنابراین ممکن است راننده ای که عادت به استفاده از این سیستم در مناطق شهری و در سرعت های پایین کرده، در مناطق دیگر با مشکل روبرو شود و نتواند خودروی خود را که از سرعت بالایی برخوردار بوده و به سیستم کروز کنترلی تطبیق پذیر نیز مجهز نیست، مدیریت کند و بدین ترتیب دچار تصادف شود.
