میگوها منبع غنی از پروتئین با کیفیت خوب و در عین حال کم کالری هستند. آنها همچنین دارای اسیدهای چرب ضروری مانند اسیدهای امگا -3 هستند. از سوی دیگر این موجودات دریایی کوچک تأمین کننده مقادیر مناسبی از مواد معدنی مانند سلنیوم، آهن، روی، فسفر و منیزیم و نیز ویتامین هایی مانند D,B12 و نیاسین (یکی از ویتامین های گروه B) برای بدن می باشند.
سیستم قلبی- عروقی:
میگو با داشتن مقادیر بسیار خوبی از ویتامین B12 به کاهش سطح خونی هموسیستئین که یکی از عوامل خطر مهم بیماری های قلبی- عروقی است. کمک می کند. علاوه بر آن، اسیدهای چرب امگا -3 میگو به دلیل داشتن خاصیت ضد التهابی، توانایی در جلوگیری از تشکیل لخته خون، پیشگیری ازآریتمی های قلبی (بی نظمی ضربان های قلب) و تاثیر احتمالی در کاهش فشار خون بالا، در پیشگیری از بیماریهای قلبی موثر می باشد.
میگو یک منبع غنی از سلنیوم می باشد. نتایج تحقیقات بر روی حیوانات نشان داده است که ارتباط معکوسی بین دریافت سلنیوم و بروز سرطان وجود دارد. به عبارت دیگر با افزایش دریافت منابع غدایی حاوی سلنیوم، احتمال بروز سرطان در حیوانات کمتر می شود.
اسیدهای چرب ضروری موجود در غذاهای دریایی (نظیر ماهی و میگو) احتمالاً می توانند در کاهش زوال عقل مرتبط با افزایش سن و افسردگی موثر باشند. به همین جهت پیشنهاد می شود افراد افسرده منابع غذایی آن (به ویژه منابع دریایی) را حداقل 3 بار درهفته مصرف کنند.
یادآوری: باید دانست اسیدهای چرب امگا -3 ضمن داشتن خواص مفید برای بدن، از نظر ساختمانی بسیار حساس هستند و می توانند به راحتی اکسید و به مواد مضر تبدیل شوند. بنابراین بهتر است همراه با منابع غذایی دارای مواد آنتی اکسیدان (ضد اکسید شدن) مانند منابع غذایی ویتامین C (از قبیل مرکبات و سبزی های برگی تازه) و منابع غذایی ویتامین E (مانند انواع جوانه ها ) مصرف شوند. علاوه بر آن از مصرف خودسرانه مکمل اسیدهای چرب امگا - 3 بدون تجویز پزشک یا متخصص تغذیه، اکیداً خودداری کنید.
نگهداری: از آنجایی که غذاهای دریایی مانند ماهی و میگو نسبت به دما بسیار حساس هستند، نکته مهم در مورد نگهداری، سرد نگهداشتن آنها است.
نکات قابل توجه برای مصرف میگو:
اغلب افراد درباره نوع و مقدار چربی میگو دچار سردرگمی می شوند. باید دانست مقدار چربی موجود در میگو کم است، اما دارای مقدار قابل توجهی کلسترول می باشد. به همین دلیل بعضی افراد به ویژه آنهایی که کلسترول خون بالایی دارند. ممکن است از خوردن میگو پرهیز کنند.
از آنجایی که ماهی و میگو جزء مواد غذایی حساسیت زا (آلرژن) هستند، مصرف طبق نظر پزشک و متخصص تغذیه و با احتیاط باشد. همچنین پیشنهاد می شود این افراد برای آگاهی بیشتر از علایم و نشانه های الرژی غذایی، با متخصص مربوطه مشورت نمایند.
میگو دارای موادی به نام پورین است که می توانند در بدن به اسید اوریک تبدیل شوند. تجمع بیش از حد پورین ها و اسید اوریک نیز در بدن موجب تشدید عوارض بیماری هایی مانند نقرس و سنگ کلیه می شود. به همین دلیل بهتر است بیماران کلیوی یا مبتلایان به نقرس، مصرف میگو را محدود کنند یا از مصرف آن خودداری نمایند.
منبع:نشریه دنیای تغذیه - ش100