غار شکارچیان در دامنه کوه بیستون و در بالای سر نقش برجسته هرکول قرار دارد. این غار دارای فضای کوچکی به مساحت 35 متر مربع است و به احتمال پناهگاه موقت شکارچیانی بوده که در آنجا لاشه شکار را جهت حمل به اقامتگاه اصلی، قصابی و آماده می کردند. شکارچیان می توانستند در هنگام شکار از غار شکارچیان بعنوان مخفیگاه استفاده کنند. زیرا موقعیت مکانی آن به گونه ای است که تا به آن نزدیک نشویم از فاصله دور و از پایین به خوبی دیده نمی شود و شکارچیان می توانستند به راحتی در آن حرکات حیواناتی که در پایین و بخصوص در کنار سراب بودند را زیر نظر بگیرند.
در سال 1949 میلادی پروفسور کارلتون کوون در این غار به کاوش پرداخت و به آثار زیادی از دوره پارینه سنگی میانی تا عصر حاضر دست یافت. از جمله این یافته ها می توان به ابزارهای سنگی، ابزارهای استخوانی، استخوان های جانوری، استخوان انسان نئاندرتال و سفال های دوران هخامنشی تا عصر حاضر اشاره کرد.
استخوان های جانوری کشف شده از غار شکارچیان به حیواناتی همچون گوزن، غزال، گاو وحشی، اسب سانان و گراز تعلق دارد. علاوه بر آن مقدار زیادی ابزار سنگی شامل تیغه های سنگی و تبرهای بادامی شکل بدست آمد. طی این کاوش بخشی از استخوان ساعد انسان نئاندرتال کشف شد که شباهت هایی با نمونه های بدست آمده از خاورمیانه و اروپا دارد. کشف استخوان انسان نئاندرتال در غار شکارچیان گواه حضور انسان نئاندرتال در ایران بویژه منطقه زاگرس و بیستون است.
غار شکارچیان در تاریخ 19 اسفند 1380 به شماره 4889 در فهرست اثار ملی کشور به ثبت رسید.
