تحریریه زندگی آنلاین- گروه دنیای سلامت
بخشی عمده‌ای از روانشناسی کودک و تربیت او، به چگونگی صحبت با کودکان مربوط است. با صحبت کردن با کودک‌تان و با روشی که با او مکالمه میکنید به او آموزش میدهید که چگونه با دیگران صحبت کند. در اینجا به نکات ریزی اشاره خواهیم کرد که با رعایت آنها، به گونه‌ای بهتر و صحیح‌تر با کودک‌تان ارتباط برقرار خواهید کرد.
قبل از اینکه با کودک حرف بزنید، ابتدا با او ارتباط برقرار کنید. در چشمان فرزند خود نگاه کرده و با او ارتباط چشمی برقرار کنید. روش تمرکز کردن را به او آموزش دهید. حالت چهره و حرکات خود را به حالت تعجب و یا خوشحالی و ... تغییر دهید تا مطمئن شود به او توجه دارید. البته تماس چشمی آنقدر شدید و زیاد نباشد که کودک تصور کند به جای توجه و تمرکز سعی در کنترل او دارید.
توجه به کودک
قبل از اینکه با او صحبت کنید، او را صدا بزنید؛ مثلاً بگویید«عزیزم ممکنه لطفاً چند لحظه...»
مختصرگویی
از قانون یک جمله استفاده کرده و خواسته خود را کوتاه و قطعی، در یک جمله بیان کنید. هر چقدر بیشتر با کودکان صحبت کنید و حاشیه بروید، آنها کمتر به صحبت‌های شما گوش می‌دهند و به یک کودک حرف گوش‌نکن تبدیل می‌شوند. زیاد صحبت کردن یکی از رایج‌ترین ایرادها و مشکلاتی است که والدین آن را نادیده می‌گیرند و کودک احساس می‌کند که شما از حرفی که می‌زنید، مطمئن نیستید.
ساده صحبت کنید
آیا تا به حال دقت کرده‌اید که کودکان چگونه با یکدیگر صحبت می‌کنند؟ از جملات کوتاه با کلمات ساده و یک‌بخشی استفاده کنید تا تأثیر بیشتری روی آنها بگذارد. از فرزندتان بخواهید درخواست شما را برای‌تان تکرار کند. اگر نتوانست این کار را انجام دهد، احتمالاً از کلمات پیچیده و یا بیش از حد طولانی استفاده کرده‌اید.
به کودک‌تان پیشنهاد بازی دهید
مثلاً می‌توانید به یک کودک دو سه ساله بگویید، لباس‌هایت را بپوش تا بیرون برویم و بازی کنیم. این پیشنهادی است که او هرگز آن را رد نمی‌کند. او با این پیشنهادات وادار به حرکت می‌شود و به خواسته شما عمل و به صحبت‌های شما گوش می‌کند.
مثبت باشید
به جای اینکه به کودک بگویید: «در خانه ندو» می‌توانید بگویید: «ما در داخل خانه راه می‌رویم و در خارج از منزل می‌‌توانیم بدویم و ورزش کنیم».
خواهش کنید
به جای اینکه از جملات دستوری استفاده کنید (مثل اینکه ساکت باش و بنشین)، می‌توانید از او خواهش کنید و جمله من میخواهم را به جملات خود بیفزایید؛ مثلاً «من میخواهم تو بنشینی و آرام باشی». این جملات تأثیر بیشتری روی کودک دارند و او احساس نمی‌کند که شما دارید به او دستور میدهید.
از کلمه وقتی که ... استفاده کنید؛ «من وقتی که مسواک زدی، برایت داستان می‌خوانم». یا: «وقتی که کارت تمام شد، می‌توانی تلویزیون تماشا کنی.» با این جملات علاوه بر اینکه خواسته خود را از کودک مطرح میکنید، به او حق انتخاب میدهید.
رفتار و گفتار
مثلاً اگر تمایل دارید کودک‌تان تلویزیون را خاموش کند تا در کنار شما شام بخورد، ابتدا به اتاق او بروید و کنار او بنشینید و چند دقیقه‌ای با او تلویزیون تماشا کنید؛ سپس هنگام پیام‌های بازرگانی با جدیت از او بخواهید که تلویزیون را خاموش کند و با شما برای خوردن شام، بیاید.
دادن حق انتخاب
در اکثر مواقع به او اجازه دهید که حق انتخاب داشته باشد؛ مثلاً به او بگویید که آیا دلت می‌خواهد اول لباس خوابت را بپوشی یا دندان‌هایت را مسواک بزنی و یا آیا دوست داری پیراهن قرمزت را بپوشی یا آبی را و... .
درک کردن کودکان
سطح درک کودک را در نظر بگیرد و کوتاه و ساده خواسته خود را بیان کنید. هر چقدر کودک شما کم‌سن‌تر باشد، باید از لغات ساده‌تر استفاده کنید...
برای خواندن بخش دوم- به‌حرفم گوش کن بچه- اینجا کلیک کنید.
