pharyngitis
التهاب گلو یا فارنژیت، به عنوان یک علامت در بسیاری از بیماری های عفونی و التهابی دستگاه تنفس فوقانی دیده می شود.
این علامت بسیار شایع می باشد. همه ی ما چندین بار در طول زندگی خود، التهاب و درد گلو را تجربه کرده ایم.
بسیاری از عوامل ویروسی و باکتریال و حتی غیرعفونی باعث گلودرد می شوند.
شیوع سنی:
گلودرد عفونی بیشتر در سنین کودکی رخ می دهد ولی آنژین چرکی حتی ممکن است تا سنین نوجوانی نیز دیده شود.
شایع ترین عوامل ایجاد کننده:
شایع ترین نوع فارنژیت، فارنژیت استرپتوکوکی است. در فارنژیت استرپتوکوکی همان طور که از نامش پیدا است، عامل ایجاد کننده، یک باکتری به نام استرپتوکوک می باشد.
علایم فارنژیت استرپتوکوکی:
استرپتوکوک باعث ایجاد گلودرد، قرمزی و اگزودا(پوشش زرد روی لوزه ها)، پتشی یا دانه های قرمز روی فضای خلفی حلق می شود.
همراه با تب، بزرگ شدن غدد لنفاوی قسمت قدامی گردن، سردرد، دل درد و استفراغ هم وجود دارد.
در این بیماری معمولا سرفه، عطسه و آبریزش بینی فراوان وجود ندارد.
عوارض عدم درمان:
وجود استرپتوکوک در حلق انسان و رشد آن در صورت عدم درمان و کنترل بیماری، ممکن است منجر به تب روماتیسمی و گلومرولونفریت شود و از این نظر، درمان آن حائز اهمیت بسیار است، تب روماتیسمی دارای علایم مفصلی، پوستی و قلبی می باشد و گلومرولونفریت با درگیری کلیوی همراه است.
تشخیص فارنژیت استرپتوکوکی:
تشخیص قطعی این بیماری با کشت حلق و یا تست سریع ترشحات حلق از نظر وجود استرپتوکوک است. تست سریع به طور وسیع در دسترس پزشکان نیست و کشت حلق هم در صورت اعتماد به آزمایشگاه و بیمار باید انجام شود، بنابراین تشخیص فارنژیت استرپتوکوکی در کشور ما بیشتر بر مبنای بالینی استوار است.
درمان فارنژیت استرپتوکوکی:
پزشکان در صورت شک به این فارنژیت درمان با پنی سیلین و یا جایگزین های آن را در صورت لزوم آغاز می نمایند.
سایر علل فارنژیت:
سایر عوامل ایجاد کننده ی فارنژیت، ویروس ها هستند که می توانند با تب و ضایعات تاولی در ناحیه حلق و دهان، خستگی و عطسه و سرفه همراه باشند. این ویروس ها از گروه آنتروویروس ها می باشند و می توانند ضایعات جلدی نیز ایجاد کنند.
سایر ویروس های درگیر کننده دستگاه تنفس مثل رینوویروس و کروناویروس را نباید فراموش کرد.
ویروس آبشتین بار نیز به عنوان یکی از علایم خود باعث ایجاد فارنژیت اگزوداتیو در ناحیه حلق می شود.
ویروس هرپس سیمپلکس تیپ I، در صورت ایجاد عفونت اولیه ممکن است باعث ضایعات زخمی و تاولی در داخل دهان همراه با تب و بی اشتهایی شود، این ضایعات ممکن است حتی به کنار لب نیز تجاوز نمایند و درمان علامتی برای درد، التهاب شدید و درمان ضد ویروس در این گونه موارد انجام می شود.
عفونت های شدیدتر در ناحیه فارنکس می تواند به صوررت ژنژیویت نکروزان اولسراتیو(ضایعات زخمی شونده لثه ها) توسط عوامل بی هوازی دهان باشد و فرم شدیدتر آن آنژین لودویک به صورت سلولیت در ناحیه قسمت فکی و زیرزبانی است که با درگیری عوامل بی هوازی همراه بوده و نیاز به بستری و درمان با آنتی بیوتیک وریدی دارد.
آبسه ی لوزه ها ممکن است به طور اولیه و یا بعد از فارنژیت رخ دهد و نیاز به درمان آنتی بیوتیکی و حتی دخالت جراحی برای تخلیه دارد.
پی‌نوشت‌ها:
* فوق تخصص عفونی اطفال
منبع:تبیان زنجان
ارسال توسط کاربر محترم سایت : mohamadaminsh