منطقه حفاظت شده دیمه

منطقه حفاظت شده دیمه در موقعیت جغرافیایی N3106 E4930 در استان خوزستان واقع است. منطقه دیمه از شهریور ماه سال 1373 جهت احیاء محیط طبیعی و حیات وحش منطقه به عنوان منطقه شکار ممنوع اعلام گردید و پس از آن طی مصوبه شماره 344 شورای عالی محیط زیست (کمیسیون زیر بنائی دولت) مورخ 1390/5/4 از منطقه شکار ممنوع به منطقه حفاظت شده ارتقا یافته و به مناطق تحت مدیریت سازمان حفاظت محیط زیست پیوست. این منطقه با وسعت 9812 هکتار در 15 کیلومتری جنوب شهرستان رامهرمز در مسیر جاده رامهرمز – رامشیر قرار دارد. سیمای طبیعی منطقه حفاظت شده دیمه از سه بخش کاملا متمایز دشتی در شمال، تپه ماهوری در میانه و کوهستانی در جنوب تشکیل شده که زیستگاه مناسبی جهت ادامه حیات پستاندارانی نظیر آهو، قوچ و میش، کل و بز و انواع پرندگان نظیر دراج، هوبره، کبک، تیهو و انواع پرندگان شکاری است.

حدود منطقه

شمالا: از جنوب اراضی کشاورزی روستای مرادبیگی شروع در امتداد جاده رامهرمز رامشیر به سمت جنوب تا تقاطع جاده اخیر با جاده جیپ رو روستای چم منیع بطول 15 کیلومتر

غربا: از تقاطع جاده رامهرمز- رامشیر و روستای چم منیع تا ارتفاعات موسوم به معرفی و تاسیسات و مشعل شرکت نفت بطور تقریبی 17 کیلومتر

جنوبا: از مشعل شرکت نفت تا محل تلاقی رودخانه های مارون، جراحی و الله بنام ابومخلد بطول 8 کیلومتر

شرقا: از ابومخلد تا یک کیلومتر مانده به روستای صندلی کنعان بطول 22 کیلومتر

حیات وحش

دشت و تپه ماهورهای بخش شمالی منطقه حفاظت شده دیمه از مکان های بسیار مناسب و ایده آل جهت احیاء نسل در حال انقراض گونه آهو می باشد. این منطقه در گذشته از مناطق آهوخیز استان بشمار می رفته است، بطوریکه مشاهده آهوان که به صورت گله های چند رأسی در منطقه مشغول چرا بوده اند نیز مؤید این ادعا می باشد، اما در حال حاضر نسل آهو در این منطقه منقرض شده است.

مناطق تپه ماهور میانی و کوهستانی کم ارتفاع جنوبی منطقه محل مناسبی جهت زیست قوچ و میش و کل و بز می باشد که گزارشات و مشاهدات گذشته مؤید وجود قوچ و میش و کل و بز در این بخش از منطقه دیمه بوده است. لیکن اخیرا گونه های فوق مشاهده و گزارش نمی گردد.

رودخانه جراحی که تقریبا از بخش منطقه حفاظت شده دیمه منطقه عبور می نماید پوشیده از بیشه زارهای گز و پده است که اکوسیستم جنگلی را پدید آورده و زیستگاه مناسبی جهت پذیرش وحوش مختلف فراهم آورده است.

پوشش گیاهی

پوشش گیاهی منطقه حفاظت شده دیمه شامل گیاهانی نظیر انواع گرامینه ها و لگومینوزها است.

پایگاه خبری دیده بان محیط زیست و حیات وحش ایران: منطقه دیمه از شهریور ماه سال 1373 جهت احیاء محیط طبیعی و حیات وحش منطقه به عنوان منطقه شکار ممنوع اعلام گردید و پس از آن طی مصوبه شماره 344 شورای عالی محیط زیست (کمیسیون زیر بنائی دولت) مورخ 1390/5/4 از منطقه شکار ممنوع به منطقه حفاظت شده ارتقا یافته و به مناطق تحت مدیریت سازمان حفاظت محیط زیست پیوست.

منطقه حفاظت شده دیمه با وسعت 9812 هکتار در 15 کیلومتری جنوب شهرستان رامهرمز در مسیر جاده رامهرمز – رامشیر قرار دارد.

سیمای طبیعی منطقه حفاظت شده دیمه از سه بخش کاملا متمایز دشتی در شمال، تپه ماهوری در میانه و کوهستانی در جنوب تشکیل شده که زیستگاه مناسبی جهت ادامه حیات پستاندارانی نظیر آهو، قوچ و میش، کل و بز و انواع پرندگان نظیر دراج، هوبره، کبک، تیهو و انواع پرندگان شکاری است.

حدود منطقه:

شمالا: از جنوب اراضی کشاورزی روستای مرادبیگی شروع در امتداد جاده رامهرمز رامشیر به سمت جنوب تا تقاطع جاده اخیر با جاده جیپ رو روستای چم منیع بطول 15 کیلومتر

غربا: از تقاطع جاده رامهرمز- رامشیر و روستای چم منیع تا ارتفاعات موسوم به معرفی و تاسیسات و مشعل شرکت نفت بطور تقریبی 17 کیلومتر

جنوبا: از مشعل شرکت نفت تا محل تلاقی رودخانه های مارون، جراحی و الله بنام ابومخلد بطول 8 کیلومتر

شرقا: از ابومخلد تا یک کیلومتر مانده به روستای صندلی کنعان بطول 22 کیلومتر

گونه های شاخص جانوری:

دشت و تپه ماهورهای بخش شمالی منطقه حفاظت شده دیمه از مکان های بسیار مناسب و ایده آل جهت احیاء نسل در حال انقراض گونه آهو می باشد. این منطقه در گذشته از مناطق آهوخیز استان بشمار می رفته است، بطوریکه مشاهده آهوان که به صورت گله های چند رأسی در منطقه مشغول چرا بوده اند نیز مؤید این ادعا می باشد، اما در حال حاضر نسل آهو در این منطقه منقرض شده است.

مناطق تپه ماهور میانی و کوهستانی کم ارتفاع جنوبی منطقه محل مناسبی جهت زیست قوچ و میش و کل و بز می باشد که گزارشات و مشاهدات گذشته مؤید وجود قوچ و میش و کل و بز در این بخش از منطقه دیمه بوده است. لیکن اخیرا گونه های فوق مشاهده و گزارش نمی گردد.

رودخانه جراحی که تقریبا از بخش منطقه حفاظت شده دیمه منطقه عبور می نماید پوشیده از بیشه زارهای گز و پده است که اکوسیستم جنگلی را پدید آورده و زیستگاه مناسبی جهت پذیرش وحوش مختلف فراهم آورده است.

پوشش گیاهی:

پوشش گیاهی منطقه حفاظت شده دیمه شامل گیاهانی نظیر انواع گرامینه ها و لگومینوزها می باشد.

رخدادهای منطقه:

به منظور احیای نسل آهو و رها سازی آن در منطقه حفاظت شده دیمه، سایت تکثیر در اسارت آهو از چندین سال قبل با انتقال چند راس آهو از بوشهر به این منطقه راه اندازی شد و هم اکنون تعداد آهوان این سایت به 60 راس رسیده است.(لینک مرتبط)

تولد دومین غزال عربی (اوریکس) در سایت تکثیر منطقه حفاظت شده دیمه. اوریکس های والد در چارچوب یادداشت تفاهم همکاری ایران و قطر برای مبادله گونه‌های جانوری در مقابل دو راس آهوی ایرانی در مهرماه سال 1389 به ایران تحویل و در سایت تکثیر منطقه حفاظت‌ شده دیمه رهاسازی شده بودند.

دو بزغاله وحشی زنده گیری شده پس از کشف از شکارچیان در شهرستان رامهرمز در سایت تکثیر و پرورش دیمه رهاسازی شدند.

منبع : کویرها و بیابان های ایران

با تشکر از همکار خوبمان آقای امیر جنیدی بابت ارسال تصاویر