دریاچه‌های بختگان و طشک

: دریاچه بختگان با مساحتی برابر 74525 هکتار، دومین دریاچه بزرگ ایران و از جمله دریاچه‌های آب شور کشور بوده که در 160 کیلومتری شیراز و 70 کیلومتری غرب شهرستان نی‌ریز قرار دارد. دریاچه بختگان به صورت یک فرورفتگی کشیده به طول تقریبی 70 تا 100 کیلومتر است که به گونه‌ای انحنادار (U شکل) با جهت شمال غربی- جنوب شرقی گسترش یافته و به این ترتیب کوه‌های پیچگان را در بر گرفته است.

دریاچه طشک در شمال غربی دریاچه بختگان و 160 کیلومتری شرق شیراز واقع شده است. تنها راه ارتباطی این دو دریاچه، از طریق دلتای رود کُر است که بخشی از آن به دریاچه بختگان و بخش دیگر به دریاچه طشک می‌ریزد. دریاچه طشک عمق کمتری نسبت به دریاچه بختگان دارد و در فصول خشک، ارتباط آن با دریاچه بختگان قطع می‌شود.

تعدادی جزیره و شبه جزیره کوچک و بزرگ در این دو دریاچه وجود دارند که مهم‌ترین آن‌ها جزایر نرگس و گنبان (در دریاچه طشک) و جزیره مناک (در دریاچه بختگان) می‌باشند و مساحت آن‌ها تابع شرایط بارندگی سالانه است.

تأمین‌کننده اصلی آب این دو دریاچه رود کُر است که از کوه‌های برآفتاب و موسی خانی در 50 کیلومتری جنوب غربی ده بید سرچشمه می‌گیرد و در شمال غربی مرودشت، پس از پیوستن به رود شادکام (شادکان) و عبور از دشت مرودشت، به دریاچه‌ها می‌ریزد. در حال حاضر میزان ورودی آب رودخانه کُر به دریاچه بختگان بسیار اندک و حتی گاهی به صفر می‌رسد زیرا به دلیل احداث سد درودزن، مقداری از آب کُر کاهش یافته است در نتیجه ورودی آب به دریاچه تنها محدود به سیلاب‌های منطقه می‌باشد. البته از طریق چشمه‌سارها که از سنگ آهک‌ها و دولومیت‌های پیرامون دریاچه سرچشمه می‌گیرند نیز مقداری آب وارد دریاچه‌ها می‌شود.

زمین‌های ورودی رود کر به دلیل برخورداری از آب شیرین، پوشیده از نیزار و درخت گز است. در شمال و ارتفاعات پیرامون دریاچه‌ها، درختان پسته وحشی و بادام کوهی به وفور یافت می‌شود. در دشت‌ها و دامنه‌های مجاور دریاچه، باغداری و کشاورزی رایج است و باغ‌های فراوان انجیر، انار و انگور وجود دارد. علاوه بر این انواع گیاهان شورپسند گز و نی، تنگس، قیچ، آویشن، کاکوتی، باریم، گل نرگس، کیکم، زیره و باریجه دیده می‌شود.