ایده جمع‌آوری درهای پلاستیکی به نفع معلولان از تبریز آغاز شد. «سپیده جلالی» نخستین فردی بود که این ایده را بعد از سفرش به ترکیه و دیدن کمپین‌های مشابه آن به تبریز کشاند تا این حرکت آغازی باشد برای فعالیت‌های خیرخواهانه و محیط زیستی در شهرهای مختلف دیگر.
به گزارش ، ایران نوشت: این کمپین هم مشابه کمپین تبریز دو هدف را دنبال می‌کند، نخست فرهنگسازی برای بازیافت زباله و دوم چرخاندن زندگی معلولان بدون ویلچر. کمپین امید تاکنون توانسته با اهدای بیش از 100 ویلچر مسیر حرکت زندگی انسان‌های زیادی را هموار کند.
پاهای بی‌جانشان سوار بر وسیله‌ای با دو چرخ بزرگ با حرکات متداوم دستانشان به حرکت درآورده می‌شود؛ وسیله‌ای که همه آن را با نام ویلچر می‌شناسند و هر فرد که به خاطر افزایش سن یا معلولیت پاهایش لنگ می‌زند از آن استفاده می‌کند. استفاده از این وسیله با اینکه آنچنان سخت و پیچیده به نظر نمی‌رسد اما خرید آن ممکن است همراه با یک مانع بزرگ روبه‌رو شود، بی‌پولی. برای خرید یک ویلچر خوب و نو که چرخ‌های آن بچرخد حدود 600 هزار تومان پول نیاز است که تأمین این هزینه برای خیلی‌ها ناممکن است. برای همین هم در گوشه‌ای از تهران برای کسانی که ویلچر ندارند یا دیگر چرخش نمی‌چرخد کمپین راه انداخته‌اند. نام آن را هم گذاشته‌اند امید. امید یعنی امیدواریم که دیگر معلولی بدون ویلچر نماند. هر کسی در هر گوشه‌ای از کشور که توان تأمین خرید ویلچر را ندارد می‌تواند در این کمپین ثبت‌نام کند. بعد از آن تنها کاری هم که باید انجام دهد جمع‌آوری مقدار زیادی درهای کوچک و بزرگ پلاستیکی بطری‌های مختلف و تحویل آن است. خیلی‌ها در این کار خیر شریک هستند، از کودکان کوچک گرفته تا بزرگ‌ترها. خیلی‌ها حتی برای جمع کردن درهای پلاستیکی در میهمانی‌ها و دورهمی‌های کوچک از میهمان‌ها می‌خواهند آنها را جمع کنند تا زود‌تر به خواسته خود برسند.
راه و رسم جمع‌آوری درهای پلاستیکی
درهای بطری‌های پلاستیکی رنگی کنار هم در داخل گونی‌های بزرگ قرار گرفته تا آماده رفتن برای بازیافت شود، درهایی که همگی با نیت کمک به معلولان بدون ویلچر در کارخانه‌ای حوالی یافت آباد جمع‌آوری شده تا علاوه بر اینکه به هدف هیچ معلولی بدون ویلچر نماند تحقق بخشد به مردم روش درست بازیافت را نیز آموزش دهد. کارِ جمع‌آوری و اهدای ویلچر‌ها هم به عهده همین کارخانه است که حمایت مالی کمپین را هم بر عهده دارد. در گوشه دیگری از انبار هم جعبه‌های سیاه رنگی قرار دارد که قرار است تا چند روز دیگر به فروشگاه‌های مختلف برود تا درهای بطری‌ها یکی‌یکی داخل آن ریخته شود. روی هر کدام از جعبه‌ها این جمله خودنمایی می‌کند: «می‌توان با درآمد حاصل از فروش درهای پلاستیکی برای معلولان نیازمند ویلچر خرید.» وزن درهای جمع‌آوری شده نزدیک به یک تن است و ارزش این مقدار مساوی می‌شود با یک و نیم میلیون تومان، البته مسئولان کمپین می‌گویند با این پول تنها می‌توان دست دو معلول یا کم توان را گرفت، برای همین هم آنها هزینه‌ای حدود دو تا سه برابر فروش را در کنار آن پرداخت می‌کنند تا دست کم چند ویلچر نصیب چند نفر شود.
اهدای50 ویلچر در هر فصل
«بهروز پیروز حمیدی» یکی از مسئولان کمپین بازیافت امید با بیان اینکه قرار شده تا هر فصل 50 ویلچر به افراد نیازمند اهدا کنیم، می‌گوید: «تاکنون بیش از 100 ویلچر به نیازمندان اهدا شده و هر ماه به این تعداد افزوده می‌شود.» او بیان می‌کند: «شرکت‌های خصوصی زیادی می‌خواهند که با ما همکاری کنند تا باکس‌های مخصوص درهای بطری در آنجا نصب شود اما سیاست کاری ما این است که نقاط دریافت خود را بیشتر در محل‌های عمومی قرار دهیم. در نظر داریم در مساجد و پمپ بنزین‌ها هم این صندوق‌ها را تحت پوشش قرار دهیم تا صندوق‌هایی هم در آنجا نصب شوند.» او با بیان اینکه همه سراهای محله در تهران دارای باکس‌های جمع‌آوری درهای پلاستیکی هستند، می‌گوید: در حال حاضر 300 نقطه در کشور مجهز به این جعبه‌ها هستند اما درنظر داریم تعداد این نقاط را گسترش دهیم.پیروز حمیدی در خصوص چگونگی شناسایی افراد نیازمند به ویلچر می‌گوید: افراد نیازمند هم از طریق همین مکان‌ها شناسایی می‌شوند، البته تعدادی از افراد نیازمند به ویلچر هم از طریق خیریه‌های سراسر کشور به ما معرفی می‌شوند.
او با اشاره به اینکه در کشور هنوز در بسیاری از مناطق محروم ویلچر وجود ندارد، بیان می‌کند: این موضوع نگران کننده است. ما یک بار برای یکی از کودکان منطقه محروم ویلچر فرستادیم و دیدیم که نه فقط فرد معلول بلکه بچه‌های روستاها هم از دیدن ویلچر خوش حال شدند. چرا که اسباب بازی ای نداشتند و می‌خواستند با ویلچر بازی کنند. او می‌گوید: همه هزینه‌های مالی و حمایتی کمپین را هم یک شرکت خصوصی به عهده گرفته تا با انجام مسئولیت اجتماعی خود تبلیغات فرهنگی مناسبی هم برای محصولاتش داشته باشد. یکی از رسالت‌های مهم ما در این طرح فرهنگسازی در مورد بازیافت زباله است که تاکنون توانسته‌ایم به بخش زیادی از آن عمل کنیم. او افزود: اغلب افرادی که داوطلب هستند برای جمع‌آوری این در‌ها کودکان هستند و آنها هستند که والدین و اطرافیان خود را تشویق به تفکیک زباله می‌کنند. این مسئول کمپین با اشاره به اینکه گاهی ما در این فرآیند با افراد نیازمندی روبه‌رو می‌شویم که به ویلچر نیاز ندارند اما نیازمند هستند، می‌گوید: در این زمان ما با هزینه بطری‌های جمع‌آوری شده و اسپانسر کمپین به فرد نیازمند کمک می‌کنیم. پیروز حمیدی بیان می‌کند: ارزش یک تن در پلاستیکی و در واقع 40 جعبه پر از درهای پلاستیکی چیزی حدود یک میلیون و پانصد هزار تومان است اما ما در کمپین 3 تا 4 برابر این هزینه را برای خرید ویلچر اختصاص می‌دهیم.
هدیه امید به صدها نفر
«دیگر نمی‌توانستیم دخترم را با ویلچر جا به جا کنیم. ویلچرش کوچک شده بود و دیگر چرخ هایش نمی‌چرخید.» این‌ها را مادر مهدیس دختر 12 ساله‌ای که از کمپین امید ویلچر هدیه گرفته می‌گوید. پاهای مهدیس از زمان کودکی دچار معلولیت بود و آشنایی‌اش با این کمپین هم از طریق مدرسه‌اش رقم خورده است: «از مدرسه خواستیم و آنها هم به ما کمپین امید را معرفی کردند؛مقدار زیادی بطری جمع کردیم و رساندیم به دست مدرسه. مدت زیادی هم تو نوبت نموندیم ویلچر رو تحویل دادن.»خانم «شریفی» یکی دیگر از افراد دیگری است که کمپین امید همین چند ماه پیش برایش ویلچر فرستاده است. او مجبور شده چند سال پیش برای تأمین معیشت خود ویلچرش را بفروشد و بعد از این اتفاق به خاطر نداشتن تعادل در راه رفتن چندین بار دست‌ها و پاهایش دستخوشِ شکستن یا آسیب دیدن شده است: «مادرم در امامزاده صالح با این کمپین آشنا شد. به ما گفتند درهای بطری‌ها را جمع کنید ما هم با کمک فامیل و آشناها مقداری در بطری جمع کردیم و فرستادیم. چند ماه که گذشت ویلچر را برایمان فرستادند.» خانم شریفی حالا با ویلچری که هدیه گرفته بخوبی می‌تواند در خانه‌اش حرکت کند البته او می‌گوید توانایی خارج شدن از خانه‌اش را ندارد و به ندرت با کمک یکی از اعضای خانواده یا فامیل از خانه خارج می‌شود.
مکان‌های جمع‌آوری درهای پلاستیکی
تعداد محل‌های جمع‌آوری درهای بطری‌ها به عدد 300 می‌رسد و مکان‌های جمع‌آوری اغلب سوپرمارکت‌ها، کتابخانه‌ها، سرای محله یا فروشگاه‌های بزرگ هستند. محل‌هایی که علاوه بر اینکه در آنجا می‌توان جرعه‌ای آب نوشید با انداختن یک در بطری می‌توان دست یک معلول را برای سوار شدن بر ویلچر نو گرفت. اغلب نیازمندان هم از طریق همین نقاط شناسایی می‌شوند. کافی است یکی از بستگان فرد نیازمند باکس‌های جمع‌آوری در‌ها را ببیند و موضوع را با مسئولان آن نقطه در میان بگذارد تا فرد نیازمند در لیست اهدای ویلچر قرار بگیرد، لیستی که در آن نام نیازمندان براساس اولویت دریافت ثبت می‌شود. مسئولان کمپین می‌گویند خیلی‌ها حتی بعد از اهدا، هزینه و توان تحویل آن را ندارند برای همین هم خودشان ویلچر‌ها را ارسال می‌کنند تا در منزل همه. آقای «حمیدی» یکی از سوپر مارکت‌هایی که جعبه جمع‌آوری در‌ها در مغازه‌اش نصب شده می‌گوید: «برای انجام کار خیر و کمک به معلول‌ها جعبه کمپین را در داخل مغازه‌ام گذاشتم تا هم معلولان با کمپین آشنا شوند و هم همسایه‌های خیابان درهای پلاستیکی شان را داخل صندوق بیندازند. در حقیقت یکی از دوستانم مرا با اینجا آشنا کرد و من هم استقبال کردم.بعد از نصب صندوق هر کسی که آشنا یا دوست ناتوانی داشت شماره کمپین را یادداشت می‌کرد تا به او اطلاع دهد، حتی آن‌هایی هم که فرد معلول ندارند شب به شب کلی درپلاستیکی بطری می‌آورند می‌ریزند داخل صندوق.»
