Downsizing: آیا این فیلم مت دیمون و الکساندر پین را از جشنواره فیلم ونیز به اسکار می‌برد؟

فیلم Downsizing ساخته الکساندر پین با بازی مت دیمون فیلم آغازین جشنواره فیلم ونیز بود. این طنز اجتماعی به حدی موردتوجه منتقدان قرار گرفت که جایگاه خود را به‌عنوان رقیب جدی جوایز اسکار تثبیت کرد. فیلم آغازین جشنواره پارسال، «لالا لند» برنده 6 جایزه اسکار شد. فیلم‌های دیگری که شروع اکران آ‌ن‌ها نیز از جشنواره ونیز بود، در فصل جوایز بسیار موفق بودند.
داستان فیلم در مورد مردی است که تصمیم می‌گیرد برای بهتر کردن کیفیت زندگی، خود را کوچک کند. با این‌که موضوعی عجیب برای یک فیلم مدعی اسکار به نظر می‌رسد، فراموش نکنید که موضوع «برد من» Birdman درباره بازیگری بود که توسط شخصیت قهرمان فیلم‌های قدیمی تسخیرشده بود؛ و فیلم «او» Her که برنده جایزه اسکار سال 2013 بود، داستان مردی که عاشق کامپیوتر خود بود را روایت می‌کرد.دیمون و پین Alexander Payne هردو سابقه خوبی دربردن اسکار دارند. پین برنده دو جایزه اسکار بهترین فیلم‌نامه اقتباسی («راه‌های فرعی» 2004 Sideways و «زادگان» 2011 The Descendants) و نامزد 7 جایزه دیگر است. دیمون نیز تا به امروز برنده اسکار بهترین فیلم‌نامه («ویل هانتینگ خوب» 1997 Good Will Hunting) به همراه نامزدی 3 جایزه اسکار برای بازیگری و نامزدی تهیه‌کنندگی بهترین فیلم «منچستر کنار دریا» Manchester by the Sea بوده است.
بسیاری از منتقدین بازی فوق‌العاده Hong Chau، به‌عنوان ستاره فیلم را ستایش کرده و معتقدند که او لایق جایزه اسکار برای بهترین بازیگر مکمل است. نظرات دیگری از منتقدان درباره این فیلم:
Owen Gleiberman منتقد مجله ورایتی Variety در ستایش فیلم‌سازی پین می‌گوید:

 پین تنها کارگردان کلاسیک سیستم استودیویی حال حاضر است. او فیلم‌هایش را با دقت و ظرافتی می‌سازد که باعث بی‌نقص شدن آن می‌شود، بااین‌حال این دقت گاهی ممکن است فاکتور سورپرایز را از فیلم‌هایش بگیرد. Downsizing ساختار عالی و طرح استعاری فوق‌العاده‌ای دارد.

Todd McCarthy منتقد مجله هالیوود ریپورتر The Hollywood Reporter نیز با او هم‌عقیده است. به نظر او این کارگردان که تابه‌حال هیچ فیلم بدی نساخته است، بهترین فیلم خود تا به امروز را، با اثری مناسب برای هر سلیقه و عقیده ساخته است.
Xan Brooks منتقد گاردین The Guardian نظر مشابهی درباره این کارگردان دارد:

 به‌محض دیدن عناصر علمی-تخیلی و اتفاقات ناراحت‌کننده فیلم، فیلم را در دسته فیلم‌های کمدی تلخ قراردادم. کارگردان کم‌تجربه‌تری ممکن بود در طی روند فیلم ریتم را از دست بدهد و نتواند آن را به بهترین شکل اجرا کند، اما پین به زیبایی از پس این کار برآمد.

Robbie Collin منتقد تلگراف در مورد بازی بازیگران فیلم می‌گوید:

فیلم‌های کمدی گاهی عجیب غریب می‌شوند اما در این فیلم شوخی‌های به‌جا و بازی فوق‌العاده Hong Chau آن را نجات داده است.