گلیچ یکی از دستبافته‌های سنتی ایران است که با دستگاه گلیچ‌بافی، شبیه به دستگاه پارچه‌بافی تولید می‌شود. بافت گلیچ بیشتر در قسمت شمالی استان سمنان (روستاهای اروست، فولادمحله، رضاآباد و چاشم)رواج دارد و طبق معمول دیگر دست‌بافته‌ها، زنان تولیدکننده اصلی آن هستند. گلیچ از گذشته در این منطقه کاربری زیادی داشته و به خاطر جنس پارچه آن که پنبه ای و پشمی است، در پوشاک مردانه بیشتر استفاده می شده است؛ ولی این دست بافته نیز مانند دیگر محصولات صنایع دستی ناشناخته مانده است و خطر منسوخ شدن، آن را تهدید می‌کند. گلیچ شباهت زیادی به گلیم دارد ولی روش بافت آن کاملا با گلیم تفاوت دارد و شبیه بافتن پارچه با دستگاه است. تارهای گلیچ از جنس نخ پنبه پرتاب، و پودهای آن پشمی است. گلیچ، پارچه ای پنبه ای و سنتی است که بیشترین کاربری آن در پوشاک مردانه و زیرانداز است.
