به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری میزان، نصیر احمد نور سفیر افغانستان در تهران گفت: مبداء و ریشه استراتژی ایالات متحده و همچنین حضور آنها در افغانستان به حوادث تروریستی 11 سپتامبر سال 2001 بر می‌گردد.
وی افزود: همگان شاهد بودند که ایالات متحده با همکاری بسیاری از کشورها وارد خاک افغانستان شدند و تا سال 2013 هم در کشور حضور داشتند و بخش اعظم نیروهای نظامی آمریکا خارج شدند و تنها تعداد محدودی از نظامیان آنها در افغانستان حضور دارند.
نور در رابطه با آمار حضور نیروهای آمریکا در افغانستان گفت: بیشتر این اعداد و ارقام رسانه‌ای هستند اما اینکه چنین ارقامی حقیقت داشته باشد تاکنون روشن نیست. آنچه که در این استراتژی بیشتر مورد توجه و استقبال دولت وحدت ملی افغانستان قرار گرفته است، موضوع برخورد با گروه‌های تروریستی در خارج از خاک افغانستان و هشدار به حامیان بیرونی آنها است که عامل اساسی ادامه ناامنی‌ها و انجام عملیات تروریستی در افغانستان است و این گروه‌ها با استفاده از پایگاه‌های امن در خارج از خاک افغانستان به داخل رخنه می‌کنند و به انجام عملیات تروریستی می‌پردازند.
وی در گفتگو با ایلنا افزود: دولت افغانستان بارها اعلام کرده است تروریست‌هایی که در افغانستان فعال هستند از خارج و برخی کشورهای همسایه حمایت و راهبری می‌شوند. خشکاندن منابع حمایت مالی و تسلیحاتی از این گروه‌ها بسیار مهم است و دولت وحدت ملی افغانستان از همکاری کشورهای مختلف برای مبارزه با تروریسم استقبال می‌کند.
نور گفت: افغانستان در روابط میان کشورها با یکدیگر دخالتی نمی‌کند اما باید توجه داشته باشیم که ما قربانی تروریسم سازمان‌یافته هستیم که در بیرون از خاک افغانستان آموزش می‌بینند و هدایت می‌شوند. همگان می‌دانند که جهان در حالت فعلی قربانی تروریسم است و دولت‌ها باید کشورهایی که در این خصوص فعال هستند را فهرست گفت‌وگوهای خود قرار دهند و حتی بر آنها اعمال فشار کنند؛ اگر این روند پدیدار شود، بدون شک بسیاری از مشکلات ما در حوزه امنیتی مرتفع خواهد شد.
سفیر افغانستان در تهران بیان کرد: افغانستان در حالت فعلی وضعیت خاص خود را دارد و البته فعالیت احزاب، تشکلات، رسانه‌ها و مطبوعات به صورتی است که در گذشته سابقه نداشته است. به عبارتی دیگر شما در سال‌های اخیر با روند رو به رشد در خصوص این مساله روبه‌رو هستید که قبلاً چنین وضعیتی وجود نداشته است.
وی در رابطه با شوای عالی نجات افغانستان گفت: تشکلات و ائتلاف های سیاسی در افغانستان تنها معطوف به یک شورا یا چند تشکیلات سیاسی محدود نیست، بلکه دایره ابراز وجود و فعالیت آنها گسترده است که به عنوان مثال می‌توان به «شورای حراست» اشاره کرد. نکته‌ای که باید مورد توجه قرار بگیرد این است که هیچکدام از این ائتلاف ها ضد نظام افغانستان نیستند و تأکید داشته‌اند که از دولت و تقویت آن حمایت می‌کنند و به نوعی به دنبال اصلاحات هستند و هدفشان بهبود وضعیت فعلی است.
نور خاطرنشان کرد: دولت افغانستان تشنه صلح است و حتی حاضر به مذاکره با گروه‌هایی مانند طالبان است که همچنان دست به اقدام‌های تروریستی می‌زنند. مذاکرات با حکمتیار بر اساس اراده ملی انجام شد و مورد استقبال قرار گرفت. باید بدانیم که حزب اسلامی حکمتیار یکی از احزاب با سابقه و مهم افغانستان به حساب می‌آید و در عرصه جهاد، خصوصاً در زمان مبارزه با شوروی سابقه درخشانی دارد.
وی افزود: نظر ما حل مسایل در چارچوب مذاکرات و تفاهم داخلی و بومی است. یعنی حل و فصل این موضوع در قالب «اجلاس بین الافغانی» صورت بگیرد بهتر است. در حال حاضر گرچند عناصری از طالبان متمایل به صلح دیده می‌شوند ولی در مجموع تاکنون در طالبان اراده صلح دیده نمی‌شود و مشتاق به صلح نیستند. اگر طالبان در مورد صلح با عزم جدی وارد شوند بدون تردید با آغوش باز پذیرای آنها خواهیم بود.
/
