تپه واوان مربوط به دوره اشکانیان است و در شهرستان اسلامشهر، شهرک واوان واقع شده و این اثر در تاریخ 16 آذر 1376 با شمارهٔ ثبت 1955 به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
این تپه در کنار «شهرک واوان» قرار دارد. طبق مطالعات انجام شده تپه واوان جزو غار تهران بود و دروازه غار تهران به این تپه منتهی می شد. آنچه در این تپه کشف شده بنایی است که 14 اتاق منظم دارد. شکل اتاق ها نشان می دهد که این بنا به مردم عادی تعلق نداشته و به احتمال زیاد بنایی نظامی یا دولتی بوده است. درهای ورودی اتاق های بنا از یک جهت باز می شود. اتاق ها دارای دیوار مشترک هستند و اندازه آنها نیز یکسان است.
در تپه واوان آثار مُهری به دست آمده که احتمالاً برای ممهور کردن بسته هایی که به این محل ارسال می شد، به کار می رفت. از دیگر آثار یافت شده در تپه واوان ، آثار گچبری و اشیاء فلزی است که 95% این اشیا خاص جنگ افزارهایی چون سر پیکان ، شمشیر و خنجر است. کشف این اشیا بر گمان نظامی بودن بنا می افزاید. در این منطقه همچنین سکه های مسی ( فلوس) باقی مانده از دوران صفویه یافت شده است.
ظروف چینی و سفالینه های آبی و سفید رنگ یافت شده در این مکان نیز متعلق به دوران صفویه است. کشف النگوهای زنانه و نیز وسایل کره گیری که از دوران آل بویه باقی مانده ، این حدس را تقویت می کند که شاید در دوران آل بویه این تپه محل زندگی، خانواده هایی بوده که زندگی شبانی داشتند.
