در 1200 متری جنوب شرق سرخ قلعه و تنگه سرانزاء حدفاصل میان رودخانه ای که از گورسفید جاری است و رودخانه ای که از مهن جریان می یابد و در 35 درجه و 45 دقیقه و 19/2 ثانیه عرض جغرافیایی و 52 درجه و 53 دقیقه و 99/4 ثانیه طول جغرافیایی و در ارتفاع 2510 متر از سطح دریا تپه ای باستانی قرار دارد که از زمین های اطراف حدود یکصد متر بالاتر می باشد. تپه در جهت شرقی – غربی کشیده شده است و طول آن حدود 60 متر و عرض آن 40 متر می باشد، در سطح بالای تپه آثار حفاری های فراوان و غیر مجاز دیده میشود که حاصل آن گودالهای متعدد و انبوه سفالهای گوناگونی است که بیانگر فراوانی و تنوع آنهاست سفالهای پراکنده در سطح تپه از توع سفال های قرمز رنگ نخودی نقش افزوده و نقش کنده و نقش زیر لعاب می باشد که قدمت آنرا به حدود هزاره اول قبل از میلاد می رساند و ظاهرا تا اواخر دوره ایلخانیان مورد استفاده بوده است.
ضمنا مزارع حاصلخیز میراشکار به اصطلاح محلی عبارتند از: 1- سرباغ 2- شترخاسه 3- شورپیچ 4- نورچشمه 5- شاکله پشت 6- قبرستانی 7- شاپل تنگه 8- پله 9- نوآباد 10- بالا اسوپشت 11- پایین اسو پشت 12- اسوکله بند 13- ویرانه 14- تارآباد 15- کحوحه 16- سلمه جار 17- له گاله 18- گریچه 19- سربند 20- مرجی دره 21- گت لش 22- خورد دشت 23- میان طلک 24- خورد اربابی 25- سنگ پار.
