زاغمرز، روستا یی از توابع بخش مرکزی شهرستان بهشهر در استان مازندران ایران است.
مردم
جمعیت 10000 نفر
ساکنان روستا ی زاغمرز بهشهر بخش مرکزی دهستان میانکاله حتی یک واژه مازندرانی ندارند و عمدتا به زبان کردی اورامی سخن می‌گویند. در زاغمرز چند زبان رایج است. 1- زبان زابلی و بلوچی 2- مازندرانی 3- که ازهمه مهم تر است زبان کردی ( اورامی) است.
غالب ساکنان روستاهای زاغمرز و حسین‌آباد، امیر آباد و زینوند واقع در بخش مرکزی دهستان میانکاله کردهای ایل بزرگ عبدالملکی هستند و این چهار روستا در محل به چهار قلعه عبدالملکی معروف است. این ایل دارای چهار طایفه به نام‌های فهروند، زینوند، شیخ‌وند و کالوند است. پیشینه تاریخی اَوْملکی یا عبدالملکی‌ها به قبل از اسلام برمی‌گردد و زمان کوچ آنها به مازندران، پس از انقراض سلسله زندیه بوده است. آقامحمدخان قاجار دوازده هزار خانوار عبدالملکی، کلهر، مافی و خواجه‌وند را به همراه خانواده لطفعلی‌خان زند به تهران تبعید کرده ایل عبدالملکی نزدیک به سه سال در شهریار به سر بردند و سپس به منطقه نور و کجور در مازندران کوچانده شده و در نهایت در زمان سلطنت ناصرالدین‌شاه به شبه جزیره میانکاله کوچیدند و امروز ساکنان چهار قلعه عبدالملکی از طوایف و تیره‌های مختلف به شرح زیر هستند. روستای زاغمرز چهار طایفه فهروند به نام‌های پاشاکلاهی _ کُلَسَوَند (گل اسفند) شاه‌قلی و چهاربینچه دارد. روستای «زینوند» شش تیره یا حوزه به نام‌های حوزه قره _ حوزه اشتمعی، حوزه مراویس، حوزه شیبه سری، حوزه دونه، حوزه رضا دارد. در روستای امیرآباد چهار طایفه شیخ‌وند، حَتَم _ مریدوند و ملک شعبان و دوازده تیره زندگی می‌کنند. در روستای حسین‌آباد نیز چهار طایفه کالوند، کمرشافی، جمالی‌وند و سل‌یاکوتی با دوازده تیره زندگی می‌کنند. ساکنان چهار قلعه عبدالملکی هر چند که به زبان مازندرانی تسلط کافی دارند ولی زبان کردی را فراموش نکرده و در خانواده رسما به زبان کردی سخن می‌گویند.
مشاغل رایج اهالی زاغمرزعمومأکشاورزی و باغداری است که در این میان عدّه ای نیز به شغل دامپروری مشغول میباشند. عدّه اندکی نیز در کار های صنعتی مانندبسته بندی و جعبه سازی و تراشکاری و بخش خدمات و… مشغولند. با آمدن بانک ها و ایجاد موسسات بزرگ دولتی مثل بندر امیر آباد و نیرو گاه برق و شرکت صدرا و…. عدّه ای نیز در این تاًسیسات شاغل شده اند امّا در مقابل خیل بیکاران منطقه تعداد نا چیزی میباشند . این موسسات به جای استفاده از نیرو های بومی و جوانان تحصیل کرده و بیکار زاغمرز و منطقه از نیرو های غیر بومی استفاده می کنند.
شورای طایفه های زاغمرز همچون دیگر شورا های طایفه ای چهار قلعه سابقه ای طولانی و تاریخی در میان ایل عبدالملکی دارد که در طول تاریخ نقشی همچون یک مجلس مشورتی در کنار رییس ایل داشته است.
