تالاب فصلی ‘آقگل’ در جنوب شرقی روستای کرد خورد از توابع ملایر و قریه توتل در جوار کوه ‘کت’ قرار دارد و در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این منطقه در تاریخ 1388/3/15 به مدت 5 سال منطقه شکار و تیر اندازی ممنوع اعلام شد. تالاب آق گل تالابی فصلی، مستطیل شکل و محل تجمع و ذخیره هرز آب های فصلی منطقه است که با توجه به بافت و ضخامت تشکیلات زمین شناسی آن دارای قدمتی چهل هزارساله است.
تالاب آق گل باتوجه به موقعیت اکولوژیک و جغرافیایی خود همه ساله پذیرای گونه های متعدد آبی از پرندگان آبزی وابسته به تالاب ها در دو شکل گونه های مهاجر زمستانه مانند اردک ها و گونه های تولید مثل کننده مانند پرستوی دریایی، آووست و چوب پا است. نابع آبی منطقه شکار ممنوع تالاب آق گل، نزولات آسمانی، ذوب برف ارتفاعات، نهرهای فصلی و چشمه‌های جاری منطقه است و آب این تالاب از حوضه آبریز رودخانه قره‌چای در جنوب دشت کمیجان تأمین می‌شود. سطح متوسط این تالاب حدود 10 میلیون و 370هزار متر مربع با عمق متوسط یک تا 90سانتی‌متر است که وسعت آن در ماه‌های پر آبی به 15 کیلومتر مربع می‌رسد .
حیات وحش
تالاب آقگل یکی از زیستگاه های گونه‌های پرستوی دریایی، نوک کاکایی، چوب پا و آووست برای جوجه آوری و تولید مثل است. این تالاب یکی از زیستگاه های مهم پرندگان وحشی و مهاجر اعم از فلامینگو، قو، غاز خاکستری، تنجه، اردک مرمری، اردک سرسبز، پلیکان، لک لک و حواصیل به حساب می آید. بررسی‌ها نشان دهنده حضور 46 گونه از پرندگان ایران در آقگل است. این تنوع اکولوژیک بالا، جایی برای تردید باقی نمی‌گذارد که تالاب آقگل نیاز اساسی به برنامه‌های حفاظتی و مدیریت مناسب دارد.
منابع تامین آب
آب این تالاب از حوضه آبریز رودخانه قره چای در جنوب دشت کمیجان تامین می‌شود و فصول آبگیری تالاب از اواخر آذرماه آغاز شده و تا اواسط خردادماه هر سال به پایان می‌رسد که البته با میزان بارندگی سالیانه ارتباط مستقیم دارد. به طوری که عمق آب تالاب از صفر تا یک متر متغیر است و وسعت آن در ماه‌های پر آبی به 15 کیلومتر مربع می‌رسد. با پیشروی آب در قسمت‌های میانی، جزیره‌هایی به ارتفاع 6 متر ظاهر می‌شود. مساحت تالاب حدود وسعت 830 هکتار و متغیر تخمین زده می‌شود و آن را در گروه تالاب‌های Floodplains با آب شیرین طبقه‌بندی کرده‌اند. منابع آبی آن نزولات آسمانی، ذوب برف ارتفاعات اطراف، نهرهای فصلی و چشمه‌های حاشیه‌ای و طغیان رودخانه قره‌چای است. این تالاب در اواخر فصل بهار خشک می‌شود ولی در طول پاییز و زمستان آبدار است و در فصل بهار از میزان آب کاسته می‌شود.
