تودشک در بخش کوهپایه از شهرستان اصفهان ودر فاصله 90 کیلومتری شرق مرکز استان قرار دارد. این شهر در سال 1380 از تلفیق نقاط تودشک، تودشکچوئیه، صادق آباد، رجان، مزرعه نو و مزرعه کهنه و دهکده‌های کوچک‌تر در منطقه (قندی، انگرود، انجیران و لاگزی) شکل پذیرفت. دو نقطه تودشک و تودشکچوئیه در امتداد محور ارتباطی اصفهان – نائین قرار دارد وسایر نقاط سکونتگاهی در جنوب محور ارتباطی با فاصله 500 تا یک کیلومتر نسبت به همدیگر استقرار دارند. تودشک در سمت شرقی بخش کوهپایه قرار گرفته‌است از طرف شمال به شهرستان اردستان، از شرق به شهرستان نائین و استان یزد، از جنوب به بخش‌های جلگه و بن رود و به دهستان جبل بخش کوهپایه محدود می‌شود. این محدوده در عرض جغرافیایی 32 درجه و 23 دقیقه و 32 درجه و 49 دقیقه و طول جغرافیایی 52 درجه و 31 دقیقه تا 52 درجه طول شرقی قرار گرفته‌است. ارتفاع از سطح دریا در سمت جنوبی 1080متر و در قسمت شمالی 2400 متر می‌باشد که با شیبی ملایم به سمت جنوب (زاینده رود سرازیر می‌شود. مرکز دهستان شهر تودشک می‌باشد که در 20 کیلومتری شهر کوهپایه در موقعیت 32 درجه و 42 دقیقه عرض شمالی و همچنین 52 درجه و 40 دقیقه طول شرقی از نصف النهار گرینویچ در کنار جاده ترانزیت اصفهان، به پنج استان جنوب و جنوب شرقی کشور قرار دارد. بر این اساس بطور مستند می توان گفت از لحاظ موقعیت جغرافیایی شهر تودشک تقریباً در مرکزی‌ترین نقطه نقشه کشور ایران قرار گرفته است. نقاط تودشک و تودشکچویه ظاهراً از پیشینه تاریخی یکسانی برخوردار می‌باشند و به علت قرارگیری در کنار همدیگر داری هماهنگی فرهنگ و آداب و رسوم می‌باشند.لغت تودشک (Toudeshk) از کلمه تودشتک (Toudeshtak) بوده به این مفهوم که به لحاظ وجود ارتفاعات اطراف این نقطه فضای بازی جهت کشاورزی به وجود آمده و تقریباً نسبت به اطراف حالت دشت داشته‌است و به مرور زمان به تودشک تغییر نام یافته‌است تودشکچویه به معنای تودشک کوچک می‌باشد. البته در نگارش Toodeshk و Tudeshk هم نوشته می‌شود اما نگارش صحیح Toudeshkاست و همخوانی با تلفظ صحیح آن بیشتری به لهجه محلی تودشکی دارد. در خصوص وجه تسمیه نقطه صادق آباد، بانی و شکل دهنده آن دارای اهمیت است و در زمینه نقاط مزرعه کهنه و نو شکل گیری تمدن و تقدم و تاخر آنها قابل توجه‌است و وجه تسمیه رجان مشخص نیست. منشا پیدایش نقاط تودشک و تودشکچویه کاملاً مشخص نیست ولی سابقه نقاط مزبور بسیار طولانی است به نحوی که برخی این سابقه را به زمان قبل از میلاد نیز می‌رسانند. این پیشینه را با بررسی گویش و ساختار معماری منطقه و همچنین نوع کشاورزی و زندگی مردم این منطقه بوضوح مشخص می‌باشد. همچنین در اطراف این منطقه مدارکی مبنی بر ارتباط قوی مردم این منطقه با کرمان، شیراز، نایین، یزد، زابل دارد. همچنین بهاء الدین پدر خواجه شمس الدین محمد بن محمد حافظ شیرازی (حدود 727-792 هجری قمری)، شاعر و غزلسرای بزرگ قرن هشتم ایران و یکی از سخنوران نامی جهان تاجر و از اهالی تودشک یا تودشکچو بوده است. البته محل تولد حافظ شهر شیراز بوده است و در شیراز زندگی نموده و نیز وفات یافته‌است. پس از وفات پدر حافظ در سن هشت سالگی و دوران طفولیت به همراه مادرش به شیراز مهاجرت نمود و نزد خانواده مادری دوران کودکی را سپری کرد. بسیاری حافظ شیرازی را بزرگ‌ترین شاعر ایرانی تمام دورانها می‌دانند. گفته شده که حافظ در تمام عمر در شیراز ماند و هرگز به سفر نرفت، تنها یک بار قصد کرد تا از زادگاه پدری خود دیدار نماید که به هر حال این سفر بدلایلی انجام نشد. بدنبال شکل گیری نقاط تودشک و تودشکچو مزارع صادق آباد، مزرعه نو و کهنه و رجان به عنوان مراکز فعالیت کشاورزی شکل پذیرفته‌اند روند توسعه نقاط تودشک و تودشکچویه به صورتی است که دو بخش قدیمی و جدید در آن وجود دارد، بخش قدیمی بافت با سابقه‌ای را تشکیل می‌دهد و بافت جدیدی سابقه کمتری دارد. در هر دونقطه تودشک و تودشکچو بافت جدید شامل محله‌هایی است که عمدتاً در سالهای پس از انقلاب شکل گرفته‌است از این محله‌های می‌توان از محله نوبنیاد جنوب غربی تودشک و محله نوبنیاد شمال غربی تودشکچویه نام برد. سایر نقاط تودشک به علت توسعه کم کالبدی و فیزیکی از تقسیم بندی قابل توجهی برخوردار نیستند. وجود اراضی بایر در جنوب غربی تودشک و نیز در شمال غربی تودشکچویه جهت توسعه مناسب را برای نقاط مناسب را برای نقاط مذبور زمینه سازی نموده‌است. به نحوی که شکل گیری محله نوبنیاد در جنوب غربی تودشک و واگداری قطعات زیادی از پلاکهای مسکونی به متقاضیان و شکل گیری برخی از آنها به خوبی توسعه فیزیکی تودشک را به سمت جنوب غربی نشان می‌دهد. همچنین شکل گیری واحدهای خدماتی و منازل مسکونی با تصرف اراضی بایر شمال شرقی تودشکچو و تشکیل محله نوبنیاد زمینه سازی‌های توسعه کالبدی آن را به سمت شمال شرقی کاملاً روشن می‌دارد.
