آئین بومی و سنتی باران خواهی از جمله رسومی است که ریشه در فرهنگ و اعتقادات دینی مردم دارد و در جای جای ایران زمین در اشکال مختلف برگزار می شود. این رسم نیک معمولا در هنگامی که بارش رحمت الهی کمتر صورت می گیرد و یا زمانی که مزارع، مراتع، باغ ها، کوه ها، دشت ها و چشمه ها که نیاز شدیدی به نزولات آسمانی و باران دارند، با مشارکت زنان و دختران و کودکان کم سن و سال انجام می شود و استعانت از ایزد خالق و دعا، طلب صادقانه و خالصانه و خیرخواهانه از یگانه آفریدگار هستی بخش مبنی بر نزول باران همراه با پخش انواع نذری ها و اطعام اهالی و رهگذران اجرا می شود.رایج ترین و قدیمی ترین نوع باران خواهی برگزاری دعا و نماز باران است که اغلب با قربانی و نذری همراه می شود. این مراسم با تفاوتی در شهر‌های مختلف انجام می شود. یکی دیگر از آیین های باران خواهی عروس باران یا عروسک باران است. مراسم عروسک باران یا همان چمچه عروس یکی از فراگیرترین و رایج‌ترین مراسم آیینی نمایشی باران در نقاط مختلف ایران و حتی دیگر کشورها می باشد. این مراسم نیز به‌خاطر طلب باران در خشکسالی‌ها در ناحیه‌های مختلف اجرا می‌شده و می شود. دختران در حیاط یک خانه جمع می‌شوند و چمچه (ملاقه‌ای بزرگ) را می‌آورند یک تکه چوب به شکل صلیب به آن می‌بندند و گودی ملاقه را با پارچه پر می‌کنند و پارچه‌ای را با رنگ روشن روی آن می‌بندند وچند تکه لباس به تن چمچه می‌پوشانند و صورت آن را با ذغال نقاشی می‌کنند و آن را به‌دست می‌گیرند و درروستا می‌گردند و در حالی‌که ملاقه‌ای دیگر در دست یکی دیگر از بچه‌هاست، صاحبخانه از بالای بام بر سر عروس چمچه آب می‌ریزد و مقداری آرد یانخود و لوبیا یا سبزیجات خشک شده در ملاقه آنها می‌ریزد بعد از گردش در تمامی روستا مواد جمع‌آوری شده را می‌آورند و آش می‌پزند و بین اهالی و خود تقسیم می‌کنند در پایان مقداری از آتش را از یک ناودان که به‌سوی قبله است به پایین می‌ریزند و دعایی می‌خوانند و از خدا می‌خواهند که باران خوبی فرو فرستد.
