چه بر سر ایلام آمده که با وجود داشتن پالایشگاه و ذخایر گاز و نفت جوانان آن برای امرار معاش و گذران امورات زندگی باید به استان‌های صنعتی مهاجرت کنند و ماه‌ها از خانه و خانواده دور باشند؟ امروز باید فکری به حال نیروهای غیربومی و غیرمتخصص شاغل در حوزه‌های نفتی استان ایلام کرد، چرا که جوانان استان ایلام با مدارک تحصیلی و تجربه کافی بیکار بوده و منتظر کمک دولتمردان هستند.
به گزارش به نقل از روزنامه آرمان، معضلات استان ایلام از گذشته باقی مانده و گویی جنگ تحمیلی در این استان هنوز تمام نشده است. هنوز مردم استان ایلام با وجود ذخایر عظیم زیرزمینی در حوزه‌های نفت، گاز و داشتن صد پایانه گمرک و بازارهای مرزی واژه محرومیت را یدک می‌کشند. استان ایلام با داشتن 460کیلومتر مرز مشترک با کشور عراق دارای 10شهرستان است. البته به‌تازگی سیروان، ملکشاهی و بدره به‌عنوان شهرستان‌های تازه‌تاسیس نام گرفته‌اند، اما هنوز ادارات و نهادها به‌طور کامل در آنها مستقر نشده و صرفا اسم شهرستان را یدک می‌کشند. حال باید به این سوال پاسخ داد که چه بر سر ایلام آمده که با وجود داشتن پالایشگاه و ذخایر گاز و نفت جوانان آن برای امرار معاش و گذران امورات زندگی باید به استان‌های صنعتی مهاجرت کنند و ماه‌ها از خانه و خانواده دور باشند؟ امروز باید فکری به حال نیروهای غیربومی و غیرمتخصص شاغل در حوزه‌های نفتی استان ایلام کرد، چرا که جوانان استان ایلام با مدارک تحصیلی و تجربه کافی بیکار بوده و منتظر کمک دولتمردان هستند.
آنچه در ادامه می‌خوانید، مشروح گفت‌و‌گو با جلال میرزایی، نماینده ایلام در مجلس درباره محرومیت‌های این استان است.
هر از گاهی وضعیت نامناسب بهداشت در استان و هجوم ریزگردها آسایش را از مردم ایلام سلب می‌کند. در این میان با وزش کوچک‌ترین گرد و غبار از سوی کشورهای همسایه غربی ادارات و مدارس برخی شهرستان‌ها تعطیل می‌شوند. وضعیت استان ایلام را به‌عنوان یکی از مناطق محروم در زمینه بهداشت و درمان چگونه ارزیابی می‌کنید؟
برای ایجاد مراکز درمانی نیازمند توجیه اقتصادی هستیم، چون ایجاد بیمارستان یا درمانگاه فقط در حد ساخت یک ساختمان نیست، بلکه راه‌اندازی مراکز درمانی نیازمند توجیه اقتصادی، امکانات و شرایط ویژه است. برای مثال در برخی از مناطق محروم بیمارستان و دیگر مراکز درمانی ساخته شده است، اما اغلب پزشکان تمایل چندانی به فعالیت در این مراکز ندارند. با این تفاسیر این‌گونه اقدامات فقط هدر دادن منابع است. قبل از هر اقدام باید جنبه‌های مختلف هرگونه خدمات‌رسانی در مناطق محروم مورد بررسی قرار گیرد. وقتی در یک محدوده جمعیت به اندازه کافی وجود داشته و دسترسی به مسیر مناسب باشد، طبیعتا می‌توان به‌شکل مناسب مطابق با نیاز مردم وارد عمل شد؛ چون بین نیاز واقعی و احساس نیاز تفاوت وجود دارد. در دنیا برای ارتقای وضعیت بهداشت و درمان در مناطق محروم شاهد حضور پزشکان به‌شکل دوره‌ای برای ویزیت و ارتقای کیفیت سلامت هستیم.
اکنون در برخی مناطق استان ایلام متخصصانی همچون متخصصان قلب و عروق وجود ندارد. این در حالی است که در کلانشهر تهران هم توزیع خدمات بهداشت و درمان از یک منطقه به منطقه دیگر متفاوت است؛ اغلب بیماران در این کلانشهر برای استفاده از خدمات درمانی در ترافیک مانده و خدمات‌رسانی آن‌طور که باید انجام نمی‌شود. برای کاهش نارسایی‌ها می‌توان با ارائه برنامه منسجم از سوی وزارت بهداشت و درمان و تجهیز و توسعه بخش‌های آزمایشگاهی امکانات کافی را در شهر ایلام مستقر کرد. باید در برخی شهرستان‌ها به‌دلیل فاصله با مراکز استان امکانات اولیه بهداشتی و پزشکی به‌شکل مناسب وجود داشته باشد. برای مثال هم‌اکنون بخش هلیلا در استان ایلام فاقد درمانگاه مجهز است. همچنین شهر سیروان نیازمند تجهیز درمانگاه است. در بخش مهران هم با توجه به حضور گسترده زائران عتبات عالیات نیازمند تجهیز بیمارستان‌ها هستیم. هم‌اکنون در این استان در بخش‌های مهران و دهلران در حوزه نفت شاهد فعالیت دو‌هزار نفر هستیم و این مناطق به امکانات پزشکی نیازمند هستند.
در این استان وضعیت اشتغال با محدودیت‌های فراوانی روبه‌روست. در برخی مواقع شاهد مهاجرت افراد در سنین کار به دیگر استان‌ها یا خارج از کشور هستیم. برای توسعه وضعیت اشتغال در این استان چه اقداماتی می‌توان انجام داد؟
قبل از پاسخ به این سوال باید تاکید کرد که برخی افراد در ایلام به خارج از کشور مهاجرت می‌کنند. بنده این اقدام را یک فرصت برای نجات فرد از بیکاری و بهبود شرایط معیشتی او و خانواده‌اش می‌دانم. به‌نظر بنده افراد در سنین کار می‌توانند به کشورهای همجوار مهاجرت کرده و به اشتغال بپردازند. همچنین درباره فرصت‌های اشتغال در ایلام باید اذعان کرد که این مقوله یک مسئولیت کشوری است. وقتی در مباحث و نشست‌ها مساله اشتغال مطرح می‌شود، اذهان عمومی به سمت تولید و ایجاد کارخانه و کارگاه هدایت می‌شوند، در حالی که باید دانست در استان ایلام کارخانه و کارگاه وجود دارد، اما 90درصد از این اماکن تعطیل هستند. قبل از هرگونه تصمیم‌گیری درباره اشتغال باید بتوان ظرفیت‌های اشتغال را شناسایی کرد. با بررسی فعالیت کارخانه‌ها باید گفت که این امکان برای مصارف داخلی ایجاد شده و توانایی صادرات و رقابت با محصولات مشابه خارجی را ندارند. این امر باعث بروز مشکلات عدیده شده و نیازمند تعویض خطوط تولید و واردات امکانات جدید است. یکی از مباحث در رونق اقتصادی توجه به مقوله صادرات است، اما برای تولیدات داخلی استانی برنامه مدون وجود ندارد. برای مثال، در کشور فقط با فعالیت حوزه نفت و گاز به‌شکل کوتاه‌مدت می‌توان به توسعه صنعت پتروشیمی مهران، استخراج نفت، منابع نفت دهلران، تنگه بیجار و پترو شیمی دهلران پرداخت.
وضعیت اشتغال در شهر ایلام در حدی است که حتی یک فرد با تحصیلات فوق‌لیسانس ترجیح می‌دهد به تهران مهاجرت کرده و با حقوق ماهانه یک‌میلیون و 200هزار تومان به امرار معاش بپردازد. اغلب این افراد می‌گویند که در صورت بازگشت به ایلام باید در منزل بمانند، چون شغلی برای آنها وجود ندارد...
بله، بیشترین مهاجرت‌ها در استان ایلام به‌دلیل اشتغال است. امید است با تغییر دیدگاه‌ها در مدیریت کشور بتوان به بهبود وضعیت معیشتی خانوارها و اشتغال پرداخت. از سوی مسئولان امر شعار اقتصادی سر داده می‌شود، اما در عمل هیچ‌اقدامی را شاهد نیستیم. به‌نظر بنده هیچ‌گونه برنامه مدونی در ارائه این شعارها وجود ندارد. اگر هدف از شعارها عملکرد مناسب بود، نسبتا تغییراتی هم در عملکردها مشاهده می‌شد. در عمل، هیچ‌تغییری در رویکردها و عملکردها در این شعارها مشاهده نمی‌شود. این بی‌توجهی به نیازهای جامعه در بلندمدت آثار زیانبار متعددی به‌دنبال دارد.
