مایع در اطراف قلب، به عنوان افیوژن پریکارد در پزشکی شناخته شده است، با این حال، درک علل آن، علائم و گزینه‌های درمان احتمالی می‌تواند به کسی که در مورد این وضعیت بی‌اطلاع باشد کمک کند.
قلب ما توسط یک غشاء نازک دو طرفه به نام پرکارد احاطه شده است. در شرایط عادی، چند میلی‌لیتر مایع بین پریکارد و ماهیچه‌های قلب یافت می‌شود. افیوژن(آب آوردن قلب) پریکارد زمانی اتفاق می‌افتد که تجمع غیرطبیعی از مایع اطراف قلب وجود دارد.
انباشته شدن آب در اطراف قلب
علل احتمالی
اضافه شدن بیش از حد مایع در اطراف قلب انسان، به دلیل شرایط مختلفی می‌تواند ایجاد شود. در زیر یک سری از عوامل بیان می‌شود:
عمل جراحی
عوارض جانبی داروها
آسیب به قلب
اشعه و شیمی درمانی
سرطان پستان و سرطان ریه
نارسایی احتقانی قلب
بیماری‌های کلیه
عفونت‌های ویروسی، باکتری، قارچی و انگلی
اختلالات خود ایمنی مانند آرتریت روماتوئید یا لوپوس
مسدود کردن جریان مایع پریکارد یا تجمع خون درون پریکارد
سرطان تیروئید، کلیه، گردن رحم، معده، حنجره، مری، پانکراس، و غیره و / یا سرطان که به پریکارد گسترش یافته است.
آزمون‌های تشخیص
اولین گام در جهت تشخیص این مشکل یک معاینه پزشکی عمومی توسط پزشک است. دکتر با کمک استتوسکوپ به ضربان قلب بیمار گوش می‌دهد. اگر قلب توسط مایعات احاطه شده باشد، صدای غیر طبیعی به نظر می‌رسد که صدا از راه دور می آید،از طرف پزشک شنیده می‌شود. اگر مایع بیش از حد در اطراف قلب وجود داشته باشد. پس از بررسی، آزمایشات خاصی برای بیمار جهت بررسی بیشتر تجویز می‌شود.
اشعه ایکس: اشعه ایکس قفسه سینه اولین آزمایش است که به شناسایی این مشکل کمک می‌کند. اگر قلب به وسیله مایعات احاطه شده باشد شکل کلی قلب بزرگ مشاهده می‌شود.
الکتروکاردیوگرام: الکتروکاردیوگرام برای مطالعه الگوهای تغییر یافته سیگنال‌های الکتریکی که از طریق قلب داده می‌شود مورد استفاده قرار می‌گیرد. الگوهای تشخیصی این بیماری به دلیل فشار روی قلب به علت افزایش حجم سیال تولید می‌شود.
اکوکاردیوگرام: این روش رایج ترین روش تشخیصی است که برای تشخیص پریکارد ایفیوژن استفاده می‌شود. از طریق این آزمایش، پزشک قادر به بررسی تصاویر واقعی قلب است. قلب محصور شده توسط مایع بین لایه‌های پریکارد تغییر یافته است، عملکرد قلب کاهش یافته و ممکن است حفره‌های قلب تغییر پیدا کنند.
آزمایش خون: در مورد تأیید شرایط پزشکی در بیمار، پزشک ممکن است برای تشخیص علت اصلی این مشکل آزمایش خون تجویز کند.
سایر تست های تشخیصی: تست هایی مانند توموگرافی کامپیوتری و تصویربرداری رزونانس مغناطیسی همچنین می‌توانند این وضعیت را تشخیص دهند. با این حال، این آزمایش‌ها معمولا برای تشخیص این مشکل استفاده نمی‌شود.
گزین های درمان
مایع غیر قابل کنترل و درمان نشده در اطراف قلب می‌تواند به یک وضعیت پیچیده به نام "تامپوناد" منجر شود. با توجه به فشار ناشی از تشکیل مایع، اتاق های قلب که خون را پمپ می‌کنند، قادر به انجام آن نیستند، و تا حدودی سبب گردش خون ضعیف و عدم دسترسی اکسیژن به بدن می‌شود. از این رو، توصیه می‌شود به برای درمان به پزشک مراجعه کنید
اگر شرایط برای بدتر شدن بیماری وجود داشته باشد، داروهایی برای درمان التهاب پریکارد استفاده می‌شود. این داروها شامل داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی مانند اندومتاسین یا ایبوپروفن، استروئیدها، دیورتیک ها، داروهای دیگر نارسایی قلبی یا آنتی بیوتیک‌ها هستند.
اگر فرد در معرض خطر ابتلا به تامپوناد قرار گیرد، جراحی برای تخلیه پریکارد ممکن است یکی از گزینه‌های حتمی درمان باشد.
انواع درمان های جراحی عبارتند از:
سونوگرافی با پریکاردیوژنز: یکی از روش‌های سالم و موثر پزشکی است‌که برای حذف یا تخلیه مایع اضافی از پریکارد استفاده می‌شود.
جراحی توراکوسکوپی: این روش تحت بیهوشی عمومی انجام می‌شود، که در آن ارزیابی بصری پریکارد انجام می‌شود. این روش باعث تخلیه و مانع انباشت مجدد مایع اضافی اطراف قلب می‌شود.
اسکلروز بین پریکاردی: در این روش یک سوزن به داخل فضای بین لایه‌های پریکارد وارد می‌شود تا مایع اضافی را خارج کند. این روش معمولا برای ایفیوژن پریکارد ناشی از سرطان استفاده می‌شود.
برداشتن پریکارد: این روش شامل حذف پریکارد به طور کامل یا جزئی است. با این حال، این جراحی فقط در موارد بسیار پیچیده‌ای از تجمع مایع اطراف قلب انجام می‌شود.
درمان مناسب، همراه با پیشگیری کافی، همانطور که توسط پزشک توصیه می‌شود، به یک زندگی سالم کمک می‌کند.