همانطور که همه ما می دانیم درونگراها خیلی زود از شلوغی و جمعیت زیاد خسته می شوند پس بدون شک سخنران های معروف برونگرا هستند چون هیچ ترسی از شلوغی و جمعیت ندارند و استعداد ذاتی برای سخنرانی در جمع دارند. اما بسیاری از سخنران های بزرگ مثل باراک اوباما، نلسون ماندلا، گاندی و… همه درونگرا هستند. پس چگونه ممکن است که یک درونگرا سخنران خوبی باشد؟
به شیوه خودتان اعتماد کنید
بیشتر مردم فکر می کنند سخنرانی به شجاعت نیاز دارد. به همین دلیل در آن ها ایجاد ترس و وحشت می کند. برون گراها از این نظر هیچ کمبودی ندارند چون اضطراب اجتماعی ندارند. برون گراها حساسیت کمتری به آدرنالین دارند پس کمتر می ترسند و در نتیجه سخنرانی را با موفقیت انجام می دهند.
اما درونگراها به خصوص درونگراهای حساس نسبت به اضطراب اجتماعی حساس تر هستند و تحت تاثیر سیستم عصبی بیش فعال خود از این کار منع می شوند. آن ها احساس ترس می کنند بنابراین بیشتر فرار را ترجیح می دهند تا جنگیدن.
بهترین سخنران ها شجاع ترین انسان ها نیستند. آن ها کسانی هستند که بهترین شیوه ها را دارند. آن ها مکث، فصاحت و بلاغت زیبا به کار می برند و آرامش خود را تحت فشار حفظ می کنند. آن ها می توانند تنفس خود را هنگام سخنرانی کنترل کنند، از زبان بدن به خوبی استفاده کنند و لحن و تن صدای خود را به خوبی مدیریت کنند. آن ها موسیقیدانانی هستند که به خوبی می توانند ابزار موسیقی را کنترل کنند. سخنرانی در جمع مسابقه شجاعت نیست بلکه یک مهارت حرکتی است. در واقع یک فرآیند فیزیکی است که با تمرین بهبود پیدا می کند. مثل رانندگی کردن یا نقاشی کشیدن. هر وقت چنین دیدگاهی به سخنرانی پیدا کردید متوجه می شوید که درونگراها هم می توانند سخنرانان خوبی باشند.
حساسیت
درونگراها در تفکر عالی هستند. آن ها می توانند عمیق فکر کنند و تفکرشان نتایج خیلی خوبی می دهد. آن ها در شرایط اجتماعی به مردم اطرافشان حساس هستند و متوجه نشانه های اجتماعی می شوند و در نتیجه به سرعت نسبت به کوچک ترین تغییرات واکنش نشان می دهند.
آن ها اغلب نگران چگونگی مواجهه با مردم هستند. آیا او از من خوشش آمد؟ آیا حرف اشتباهی زدم؟ آن ها نسبت به وضعیت بدن خود در شرایط نیز حساس هستند. آیا درست ایستاده ام؟
این گفتگوهای درونی کمی خسته کننده به نظر می رسند اما این درجه از حساسیت به نفع درونگراهاست. چون خیلی خوب می توانند متوجه پیشرفت در سخنرانی های خود بشوند.
برون گراها از روی عادت تمایل دارند که در سخنرانی پیشرفت کنند. آن ها تحت تاثیر آدرنالین قرار نمی گیرند مثل نگهبانان باغ وحش که هیچ ترسی از عنکبوت ها ندارند. احتمال این که برونگراها در طول زمان مهارت های سخنرانی خود را اصلاح کنند کمتر است چون هنگام سخنرانی احساس آرامش می کنند و امکان این که سخنران بهتری بشوند نیست.
اما درونگراهای حساس سخنرانان زبردستی خواهند شد. آن ها فرایند سخنرانی خود را ارزیابی می کنند و واکنش شنوندگان را نیز در نظر می گیرند. به علاوه صدای خود را بر اساس احساس شنونده ها تغییر می دهند و اگر متوجه اشتباهی شوند برای اصلاح آن تلاش می کنند.
پیشرفت کردن
برای این که به سخنرانی دید یک مسابقه شجاعت را نداشته باشید باید ذهنیت خود را رشد بدهید. به عنوان مثال به خاطر نقاط ضعفی که دارید نا امید نشوید بلکه آن ها را تشخیص داده و در جهت رفع آن ها تلاش کنید. برای تشخیص نقاط ضعف باید بدانید که دنبال چه چیزی هستید.
آیا حس خوبی به شما داد؟
سخنرانی کردن در جمع باید حس خوبی به شما بدهد. یعنی باید فعالیت آدرنالین را طوری مدیریت کنید که به شما غلبه نکند. این کار را می توانید با تمرین مهارت های مختلف انجام دهید.
اولین چیز تنفس دیافراگم است.تکنیکی که استرس را کاهش می دهد، تنش های عضلانی را آرام می کند و به مغز اکسیژن می رساند. به علاوه در تن صدا طنین ایجاد می کند. این تمرین را قبل از رفتن به سکو انجام دهید. دست را روی شکم قرار دهید نفس را بیرون بدهید و باد شکم را خالی کنید. چند لحظه صبر کنید سپس به حالت عادی ریلکس شوید. هنگام داخل دادن نفس باید پف کردن شکم را متوجه شوید. این تمرین را چند مرتبه تکرار کنید تا متوجه آرامش خود بشوید.
آیا سخنرانی روان و ساده ای بود؟
سخنرانان خوب حرکات روانی دارند و هنگام صحبت سر خود را بیش از حد تکان نمی دهند. این حرکات روان روی شنونده تاثیر گذاشته و آن ها را آرام و ریلکس می کند. برای این که هنگام سخنرانی حرکات روان داشته باشید ورزش های تمرکزی مثل یوگا و پیلاتس تمرین کنید.
چگونه ایستاده بودم؟
ژست بد در سخنرانی باعث ایجاد تنش می شود و تنش هم باعث اضطراب و پریشانی شنونده ها می شود. ژست نقش مهمی در زبان بدن ایفا می کند.ژست صاف و سینه سپر تاثیر بیشتری در شنونده ها می گذارد تا ژست خمیده و جمع. پس هنگام سخنرانی صاف بایستید، چانه را بالا و سینه را سپر کنید.
درون گرایی یک فرصت است
به خاطر داشته باشید که سخنرانی یک رقابت شجاعت نیست. تکنیک آرام کردن تنفس را به کار ببرید و اعصاب خود را کنترل کنید. وقتی آمادگی سخنرانی را دارید شانس خود را از دست ندهید. درون گرا بودن شما به شما فرصت یک سخنران خوب شدن را می دهد. پس آن را نادیده نگیرید.
